امیرمنصوررحیمیان | شهرآرانیوز - هنرهای تجسمی، هنر‌هایی هستند که از طریق چشم با آدم‌ها ارتباط برقرار می‌کنند. آن‌ها با استفاده از فرم، رنگ، نور، بافت و دیگر عناصر بصری، می‌توانند مفاهیم را منتقل کنند و حرفشان را به مخاطب بزنند. در طراحی و نقاشی، به عنوان یکی از شاخه‌های هنرهای تجسمی هم «فرم» جزئی از عناصر اصلی تصویر به حساب می‌آید. تا آنجا که حتی آن دسته از هنرمندانی که از فرم استفاده نمی‌کنند هم از زیر بار اسم آن خلاصی ندارند و به آن‌ها فرم‌گریز می‌گویند. نقاشی آبستره یا انتزاعی، یکی از آن سبک‌هایی است که فارغ از فرم‌های مشخص و بیرونی، به فرم‌های درونی هر چیز بیشتر می‌پردازد.
هنرمندان با درک تازه‌ای از اشیا و اتفاقات آن‌ها را به شکل‌های مختلف روی بوم و کاغذ می‌آورند. این بار هم در نمایشگاه «آینه در آینه» در «نگارخانه روند» شیرین جوانشیر، درک خود از نقاشی‌های اسلیمی قدیمی ایرانی و هنر کلاسیک جهان را به صورت فرم‌هایی منحنی، دایره شکل و پیچ‌درپیچ روی بوم آورده است. نمایشگاهی که فرم‌هایش به‌شدت به‌هم‌ریخته هستند، ولی حس مخملین آرامش را هم القا می‌کنند. شیرین جوانشیر درس‌خوانده رشته معماری و کارشناس ارشد این رشته، دانش‌آموخته سال ۸۵ از دانشگاه آزاد مشهد است. شروع فعالیت حرفه‌ای او در رشته معماری از ۸۳ تا کنون بوده است و همچنین مدرس دانشگاه آزاد مشهد از سال ۸۸ و دانشکده الزهرا از ۹۶ تاکنون است.
از سال ۹۵ تا الان به صورت حرفه‌ای در رشته نقاشی فعالیت می‌کند و حاصل این فعالیت، شرکت در ۹ نمایشگاه گروهی داخلی، عضویت در انجمن هنرهای تجسمی خراسان رضوی، عضویت در مؤسسه توسعه هنرهای تجسمی معاصر و مدیر و مؤسس آموزشگاه هنرهای تجسمی نشان از سال ۹۹ تاکنون، است. او در مدت فعالیت هنری خود، از استادان مختلفی سود برده است. محمد ابوترابی، طاهره واحدیان، محمد مدیرزاده و مرحوم اصغر کفشچیان‌مقدم از استادانی بوده‌اند که راه و رسم و زبان هنر را به او آموخته‌اند.
فرم‌هایی که او به آن‌ها رسیده، در کمتر اثری پیدا می‌شود. او در پاسخ به این سؤال که طی چه فرآیندی به آن‌ها دست پیدا کرده است، می‌گوید: برای رسیدن به این فرم‌ها تحقیقات وسیعی انجام داده‌ام. مطالعات تاریخ هنر شرق و غرب از هنر بدوی غارنشینی تا هنر معاصر، مطالعات روانشناختی در زمینه سمبل‌ها، نماد‌ها و کهن الگو‌ها در تفکرات یونگ، مطالعه در مورد نشانه‌ها و ارتباط با ناخودآگاه جمعی، بررسی سمبل‌ها و نشانه‌ها در فرهنگ و هنر ایران، مطالعات در حوزه عرفان و مفاهیم ریشه‌ای آن در فرهنگ ایران، از این دست تحقیقات بوده است. او تصریح می‌کند: در روند مطالعاتی نمایشگاه دو رویکرد مد نظرم بوده است. یکی بحث معنی و مفهوم و دوم فرم و فضاسازی و ترکیب‌بندی آثار.
جوانشیر همچنین توضیح می‌دهد: نمایشگاه آینه در آینه، با راهنمایی و تحت نظر محمد ابوترابی بوده است و حدود یک سال‌و‌نیم طول کشیده است. به گفته او فرم‌شناسی، فضاسازی و رنگ‌گذاری آثار، با توجه به نشانه‌ها و سمبل‌های فرهنگی، تاریخی در هنر شرقی و ایرانی بوده است. او می‌گوید: الهام‌بخش من، کهن‌الگو‌هایی مانند اسلیمی‌ها، نقش برجسته‌ها، نقش‌مایه‌ها در تزیینات ایران مثل فرش، گلیم، کاشی‌کاری، منبت و بقیه هنرهای باستانی این سرزمین بود. از طرفی از به کار بردن فرم‌های نرم و ارگانیک، با الهام از مینیاتور و طرح‌های اسلیمی ایرانی و ترکیب این عناصر با فرم‌های هندسه‌مدار معماری به ترکیب منطق و احساس رسیدم.
او ادامه می‌دهد: به باور من تمام جهان و اجزای آن در قالب مجموعه‌ای به‌هم‌پیوسته و مرتبط هستند، من سعی کرده‌ام روی دریافت شخصی خود از مفاهیم متمرکز شوم. جست‌وجویی در فضای بین ضمیر ناخودآگاه و خودآگاهم و استفاده از نشانه‌ها و مفاهیم درونی که از تجربیات درونی ریشه می‌گیرد و این‌طور احساسات و خاطرات معنوی مخاطب را برانگیزم. همچنین دغدغه شناخت وجود انسان معاصر و واکاوی درونی و تأثیرگذاری جامعه و بیان روشنگری از موضوعات مد نظر من بوده است.
او بیان می‌کند: همه‌چیز در این آثار درونی و برگرفته از احساس و روح است. در مجموع تمام تلاشم بر این بوده است که از اتفاقات پیرامونم بیان شخصی داشته باشم.