به گزارش شهرآرانیوز؛ نتایج تحقیقات پژوهشگران دانشگاه بریتیش کلمبیا نشان می‌دهد کسانی که در جوانی و نوجوانی زیاد به بیماری آنفلوانزا مبتلا می‌شده اند در سنین میان سالی و پیری دچار بیماری پارکینسون خواهند شد.
بیماری پارکینسون در اثر از بین رفتن سلول‌های عصبی در قسمتی از مغز به نام ماده سیاه ایجاد می‌شود.
سلول‌های عصبی این بخش از مغز وظیفه تولید ماده شیمیایی به نام دوپامین را بر عهده دارند. دوپامین به عنوان یک پیام رسان بین قسمت‌های مغز و سیستم عصبی عمل کرده و به کنترل و هماهنگی حرکات بدن کمک می‌کند. آسیب یا از بین رفتن سلول‌های این بخش موجب کاهش میزان دوپامین در مغز می‌شود. این بدان معناست که بخشی از مغز که مسئولیت کنترل حرکت را دارد، به طور عادی کار نمی‌کند و موجب می‌شود حرکات فرد کند و غیر طبیعی شود.
از بین رفتن سلول‌های عصبی طی یک روند کند ایجاد می‌شود، اما علائم بیماری پارکینسون معمولا هنگامی آغاز می‌شود که حدود ۸۰ ٪ سلول‌های عصبی موجود در جسم سیاه از بین رفته باشند.
نتایج تکمیلی این تحقیق نشان می‌دهد کسانی که در کودکی به سرخک دچار شده اند ۳۵ درصد کمتر از بقیه با احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون روبه رو خواهند شد.
پژوهشگران در بررسی هایشان به این نتیجه رسیده اند که آیا اشتغال به شغل‌هایی که به فعالیت حرکتی بالایی نیاز دارند، مثل کارگران ساختمانی که با دستگاه‌های پرلرزش برقی کار می‌کنند، رابطه‌ای با احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون دارد یا نه؟ که در کمال تعجب دریافتند که این افراد ۳۳ درصد کمتر از کسانی که اصلا با چنین مشاغلی در ارتباط نبوده اند به بیماری پارکینسون دچار می‌شوند.
بیماری پارکینسون همان لرزش در وضعیت استراحت است که شیوع آن بیشتر در سنین پیری است، اما در جوانان هم دیده می‌شود. این بیماری بر اثر از بین رفتن سلول‌های ترشح کننده ماده‌ای به نام دوپامین که یک انتقال دهنده عصبی است، رخ می‌دهد. این بیماری درمان قطعی ندارد، اما نقش کاردرمانی و فیزیوتراپی در کنترل آن بسیار مؤثر گزارش شده است.