نعیمه زمانی | شهرآرانیوز - «شرح شوق» نتیجه ۳۶ سال تلاش زهرا پاشایی است که در این روز‌های زمستانی در نگارخانه فردوسی به نمایش درآمده است. صحبت از نقش آب و رنگ است که طبیعت را به تصویر کشیده است. بخشی از این مناظر سرد و زمستانی شده و گاهی رنگ گرم و تابستانی به خود گرفته است. در میان آثار طبیعت و پرندگان، قاب‌هایی از شخصیت‌ها و چهره‌های کودک و بزرگ سال که برای این هنرمند خراسانی ارزشمند بوده اند نیز خودنمایی می‌کنند. فرفره به جامانده از کودکی در باغ و توت فرنگی‌هایی که از آن به عنوان گنج‌های زمین یاد کرده است، همه و همه نشان از نگاه و شوق او در سال‌ها فعالیت هنری اش دارد که با زبان آبرنگ شرح داده شده است.
زهرا پاشایی، متولد ۱۳۴۵ است. گرچه از کودکی دستی بر هنر داشته، اما آموزش نقاشی و آبرنگ را از سال ۶۴ با حضور در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به شکل حرفه‌ای شروع کرده و مسیرش را با همراهی و اندیشه‌های استادانش ادامه داده است. او شرکت در ۶ نمایشگاه جمعی در مشهد، حضور در ۴ جشنواره خارجی (آلبانی، چین، سوئد و هند)، دریافت گواهینامه، عضویت در IWS (انجمن بین المللی آبرنگ) و شرکت در دو جشنواره داخلی IWS در تهران را در کارنامه هنری خود دارد؛ و همچنین دارای سی سال سابقه تدریس در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است. پاشایی اکنون اولین نمایشگاه انفرادی خود ارائه داده است که در ادامه درباره آن می‌خوانید.
زهرا پاشایی، که از دوران کرونا به عنوان یک فرصت استفاده کرده است درباره خلق آثارش که از آن به عنوان «از ابتدا تا کنون» یاد می‌کند، می‌گوید: در این نمایشگاه ۴۵ اثر در ابعاد مختلف ارائه شده که ۱۷ اثر مربوط به دوماه اخیر است. در حقیقت من در زمان کرونا به آبرنگ پناه بردم و این موضوع سبب شد تا دور از دغدغه‌ها و با آسودگی خاطر نقاشی کنم.
او ادامه می‌دهد: انرژی‌هایی که در این سال‌ها بر روی خلق آثار خود گذاشته ام برایم جذابیت دارند و از اینکه توانسته ام آن را به دیگران هم انتقال دهم حس خوبی دارم.
این هنرمند به موضوعات نقاشی هایش اشاره می‌کند و توضیح می‌دهد: در بیشتر آثار به طبیعت پرداخته شده است، زیرا با طبیعت بسیار مأنوس هستم و به آن اهمیت می‌دهم. با حضور در طبیعت و نقاشی کردن ضمن لذت بردن از خلقت و آفرینش پروردگار تلاش کرده ام حمایت خود از طبیعت را در کارهایم نشان دهم و به دیگران نیز بگویم که قدر این موهبت الهی را بدانند. نقاشی از شخصیت‌ها نیز مربوط به خانواده و نزدیکانم است که با آن‌ها ارتباط قلبی داشته ام.
در میان آثار تابلویی بر دیوار است که کمی متفاوت از دیگر آثار است. اثری که او دخترانش را هنگام نقاشی کشیدن بر روی یکی از تابلوهایش به تصویر کشیده است. پاشایی می‌گوید: این اثر مربوط به یکی از پروژه‌های من است که در حال انجامش بودم و برای انجام کاری به خارج از خانه رفتم. پس از برگشت متوجه شدم که دختران کوچکم بر روی اثر نقاشی کشیده اند. اکنون با گذشت سال‌ها هنوز این اثر برای من باارزش است.
انتخاب «شرح شوق» برگرفته از تفألی به حافظ است که به گفته پاشایی با حس و حال او بسیار هماهنگ بوده. او ادامه می‌دهد: «شرح شوق» همه شوقی است که در حین انجام کار داشته ام و از دل غزلی از حافظ با مضمون «بس نگویم شمه‌ای از شرح شوق خود از آنک» برآمده است.
گرچه او طراحی و تکنیک‌های دیگر مانند رنگ روغن را انجام داده، اما با آبرنگ بیشتر مأنوس بوده؛ او بیان می‌کند: آبرنگ یک نقاشی زلال و مانند آب روان بوده و لطافت دارد. استفاده از آب به تنهایی با لطافت و حسی لذت بخش همراه است. این نقاش بر ارزش هنر تأکید می‌کند و می‌گوید: اکنون بسیاری از مردم برای خرید وسایل دکوری و تزیینی هزینه می‌کنند، اما برای هنر نه. در واقع هنوز هنر جایگاه واقعی اش را در میان مردم پیدا نکرده است.
به اعتقاد او همه باید هنر را تجربه کنند، به سراغ هنر بروند، کار کنند و توانایی‌های خود را محک بزنند. آنگاه که هنر را شناختند به ارزشش پی خواهند برد.
پاشایی هنر را یک ناجی می‌داند و ادامه می‌دهد: هنر در همه حال بسیار کمک کننده است. به عنوان مثال اگر خانواده‌ها و فرزندان با هنر آشنایی داشتند و در این زمینه مهارت پیدا می‌کردند در دوران کرونا زندگی برایشان راحت‌تر بود.
این نمایشگاه تا ۲۹ دی در نگارخانه فردوسی برپاست. علاقه‌مندان برای بازدید از این رویداد می‌توانند صبح از ساعت ۱۰ تا ۱۲ و عصر از ساعت ۱۷ تا ۲۰ به محل نگارخانه واقع در سه راه ادبیات، فرهنگ سرای جهاددانشگاهی مراجعه کنند.