به گزارش شهرآرانیوز؛ نتایج مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که مغز حتی هنگام خواب به صدا‌های ناآشنا توجه می‌کند و دربرابر آن واکنش نشان می‌دهد. حتی زمانی که خوابیم، مغز‌های سخت کوش ما برای زنده نگه داشتن ما به کارشان ادامه می‌دهند. آن‌ها مطمئن می‌شوند که ضربان قلب و تنفس ما طبق روال عادی در جریان است و مواد زائد جمع شده در طول روز را پاک سازی و خاطرات ما را مرتب و بایگانی می‌کنند.
اکنون، مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که به نظر می‌رسد آن‌ها درحالی که همه این کار‌ها را انجام می‌دهند، هم زمان اطراف ما را نیز برای خطر غریبه زیرنظر دارند. مانوئل شابوس، عصب شناس شناختی از دانشگاه زالتسبورگ اتریش، گفت: «صدا‌های ناآشنا نباید در شب با شما صحبت کنند. این زنگ هشدار را به صدا درمی آورد.»
شابوس و همکارانش هشدار مغزی در برابر صدای غریبه را در ۱۷ داوطلب مشاهده کردند. داوطلبان پس از گذراندن یک شب برای سازگاری با محیط جدید آزمایشگاه خواب، تحت آزمایش چندگانه خواب قرار گرفتند تا امواج مغزی، سطح اکسیژن، ضربان قلب، نرخ تنفس و حرکاتشان ثبت شود. محمد امین، نویسنده نخست مقاله و عصب شناس شناختی، توضیح داد: «ما فایل صوتی از نام خود شرکت کنندگان و دو نام ناآشنا برای شرکت کنندگان پخش کردیم. این نام‌ها را صدایی آشنا یا صدایی ناآشنا ادا می‌کرد.»
شرکت کنندگانی که درمعرض صدا‌های ناآشنایی قرار داشتند که به آرامی پخش می‌شد، در مقایسه با افراد دیگر پاسخ بیشتری نشان دادند. این واکنش‌ها شامل انگیختگی‌های کوچک بود؛ دوره‌های کوتاهی از فعالیت مغز که شبیه بیداری است؛ اما فقط چند ثانیه طول می‌کشد. عملکرد این نوع انگیختگی‌ها هنوز کاملاً درک نشده است.
درحالی که هم صدا‌های آشنا و هم صدا‌های ناآشنا موجب الگو‌هایی از امواج مغزی می‌شد که «مجموعه K» نامیده می‌شوند، فقط کسانی که صدا‌های ناآشنا را می‌شنیدند، تغییرات بزرگ تری در فعالیت مغز تجربه می‌کردند. این تغییرات به پردازش حسی مربوط می‌شد. تصور می‌شود مجموعه‌های K از بیدارشدن شما در پاسخ به مزاحمت‌های بی خطر جلوگیری می‌کنند.
شابوس گفت: مجموعه‌های K ممکن است سازوکار مهمی در شکل دهی نحوه خواب ما باشند و به مغز کمک کنند که تصمیم بگیرد آیا باید خواب بمانیم یا بیدار شویم. این سازوکاری کاملاً هوشمندانه است که به شما اجازه می‌دهد تا کار‌های مهم را از کار‌های غیرمهم جدا کنید. زمانی که کاری اهمیت داشته باشد، زنجیره‌ای از فرایند‌ها را آغاز می‌کند که به پردازش آن اطلاعات بدون نیاز به بیدارشدن و مختل شدن خواب کمک می‌کند.
امین گفت این یافته‌ها به طورکلی نشان می‌دهد که مغزِ در حال خواب اطلاعات حسی مهم را برای پردازش بیشتر استخراج می‌کند.
نتایج مطالعه جدید از پژوهش‌های گذشته حمایت می‌کند که نشان می‌دهند پردازش حسی محیط اطراف ما، حتی هنگام ناهشیاربودن ادامه دارد و مغز برای انجام این پردازش وارد حالت نگهبانی می‌شود. پژوهشگران در مقاله خود نوشتند: «طبق نتایج ما، صدا‌های ناآشنا بااهمیت یا از نظر تکاملی به طور بالقوه تهدیدکننده‌تر در نظر گرفته می‌شوند؛ بنابراین، دربرابر صدا‌های آشنا برای فرد در حال خواب با انگیختگی بیشتری همراه هستند.»
با این حال، پژوهشگران این مسئله را رد نکرده اند که واکنش بیشتر به جای اینکه ناشی از ادراک صدای غریبه به عنوان تهدید احتمالی باشد، می‌تواند ناشی از این مسئله باشد که صدا‌های جدید به طورکلی موجب جلب توجه بیشتری می‌شوند.
درحالی که پاسخ به صدا‌های آشنا پس از مواجهه مکرر بعدی در خواب تغییر نکرد، واکنش مغز درمقابل صدا‌های ناآشنا تغییر کرد. این موضوع نشان می‌دهد که مغز نه تنها اطلاعات جدید را در طول خواب پردازش می‌کند؛ بلکه از آن‌ها می‌آموزد و احتمالاً به این نتیجه می‌رسد که صدای ناآشنا، اما مکرر تهدید نیست و پاسخ‌های آینده به آن را کاهش می‌دهد.
یافته‌های یادشده ممکن است به توضیح این مسئله کمک کند که چرا ابتدا خوابیدن در محیط‌های ناآشنا برای ما بسیار دشوار است. مغز ما به زمان نیاز دارد تا تمام صدا‌های ناآشنا را دسته بندی کند و به این نتیجه برسد که درصورت خوابیدن در امان هستیم.