موضوع تشکیلات در شهرداری‌ها به خصوص در کلان شهر‌ها چند سالی است نسبت به گذشته درمیان صاحب نظران سازمان دهی و مدیریت، توجه بیشتری را به خود جلب کرده است. شاید بخش مهمی از این موضوع به دلیل تورم شدید نیروی انسانی در اکثر شهرداری‌های کشور و ضرورت بازتعریف و تازه گردانی فرایندها، روندها، روش‌ها و ساختار‌ها باشد.
ازطرف دیگر تنوع، تکثر و پیچیدگی فرایند‌های شهرداری‌ها سبب می‌شود در بسیاری مواقع «ماتریس تعامل فرایندها» به نحو مطلوب، منطقی، علمی و به دور از حاشیه، موازی کاری و ناکارآمدی شکل نگیرد و بهره وری سیستم‌ها کاهش یابد.
به هرحال باتوجه به اینکه قواعد جذب نیرو در مدیریت شهری با سازمان‌های دولتی تفاوت دارد و با انعطاف بیشتری روبه روست، در طول ادوار گذشته تعداد زیادی نیروی انسانی، بدون حساب و بدون توجه به شرایط قانونی وارد سیستم مدیریت شهری در کشور شده اند که نه با ساختار سازمانی مصوب و قانونی همخوانی دارد و نه با مفاهیم چالاکی و چابکی سازمانی، از این رو ضرورت دارد این مهم در تداوم حیات مدیریت شهری کشور به صورت ویژه محل توجه قرار گیرد و به صورت تدریجی و براساس قواعد علمی روز اصلاح شود.
در سال‌های اخیر وزارت کشور در بخش‌های مطالعاتی خود و حوزه‌هایی که به فرایندها و عملکرد شهرداری‌ها نظارت دارد، حساسیت بیشتری به این موضوع نشان داده، اصلاحاتی صورت داده و برای ایجاد ثبات و قانون مداری حداکثری تلاش کرده است، اما مشکلات این عرصه به گونه‌ای است که هنوز تا رسیدن به نقطه مطلوب، فاصله فراوانی پیش رو داریم.
شکی نیست که شهر متعلق به همه شهروندان است و کل تشکیلات مدیریت شهری، مفهومی جز خدمت رسانی به شهروندان و به وجود آوردن شرایطی برای ایجاد رفاه و محیط مطلوب برای آن‌ها ندارد، پس باید در نظام اداری کشور به صورت عام و در شهرداری‌ها به صورت خاص هر جایگاهی که تعریف می‌شود و هر نیروی انسانی که وارد سیستم می‌شود، منافع آن مستقیم به آحاد مردم برگردد.
تشکیلات برای تشکیلات و در خدمت تشریفات مدیریتی و اداری نیست، بلکه تشکیلات باید در استخدام اهداف سازمانی که همانا تامین نیاز‌های شهروندان در حوزه خدمات شهری است، قرار گیرد.
باتوجه به شرایط موجود، تحقق کامل این مهم کار بسیار سختی است، اما غیرممکن نیست و باید برای تحقق این اتفاق مهم، عزم جدی ایجاد شود. باید شهرداری‌های کشور با هدف روان سازی فرایند‌های خود و خدمات دهی مطلوب به شهروندان، تجارب خود را به اشتراک بگذارند و با پذیرش این چالش جدی به منظور رفع آن تلاش کنند.