سراج‌الدین شاهرودی | شهرآرانیوز؛ در چندسال گذشته زمستان‌های کم‌بارش‌تری را نسبت به گذشته‌ها شاهد بوده‌ایم. پاروکردن برف پشت‌بام‌ها، تونل‌زدن در دل برف برای رفت‌وآمد و امثال این خاطرات را هرسال از زبان بزرگ‌تر‌ها می‌شنیدیم، اما امسال در غرب کشور وضعیت متفاوت بود. بارش برف‌های چندمتری در استان‌های غربی و شمال‌غربی کشور بخشی از خاطراتی را که زمستان‌ها فقط می‌شنیدیم، به تجربه تبدیل کرد. کره زمین هرسال گرم‌تر می‌شود و در همه جای جهان زمستان‌ها مانند گذشته نیست، اما در طول تاریخ رکورد‌های عجیبی از بارش برف به‌جا مانده است که شاید خواندنش برایتان جالب باشد.
در پارک ملی مونت‌رانیه و در ایستگاه هواشناسی پارادایز رینجر بین فوریه۱۹۷۱ تا فوریه۱۹۷۲ بیش از ۳۱متر بارش برف گزارش شد که با طول یک آپارتمان ۱۰طبقه برابر است.
در سال برفی ۱۹۹۸-۱۹۹۹ در منطقه اسکی کوه‌های مونت‌بیکر در واشنگتن در طول فصل زمستان نزدیک به ۲۹متر برف بارید. این مقدار بارش اگر در شهر رخ می‌داد، کاخ سفید را زیر بیش از ۷متر برف مدفون می‌کرد. مناطق شمالی آمریکا؛ آلاسکا، بریتیش کلمبیا، واشنگتن و اوریگون سردترین و برف‌گیرترین مناطق این کشور هستند و در بسیاری از نقاط برف‌گیر نیز ایستگاه‌های هواشناسی وجود ندارد و این موضوع تصمیم‌گیری درباره برف‌گیرترین منطقه و مکانی را که بیشترین برف در آن باریده است، سخت می‌کند.
ژاپن نیز یکی از کشور‌های پربرف جهان است. بیشترین عمق سالانه برف در جهان در جزیره هونشو ژاپن به ثبت رسیده است. برای مثال در کوهستان‌های این منطقه گاهی ضخامت برف به بیش از ۳۸متر نیز رسیده است. در ۱۴فوریه۱۹۲۷ عمق برف در کوهستان ایبوکی با ۱۵۲۴متر ارتفاع به رقم خیره‌کننده بیش از ۱۱.۸متر رسید. این موضوع باعث شده است که گردشگر‌های بسیاری به این منطقه جذب شوند و بعد از بازشدن جاده‌ها، دیواره‌ای بلند در اطراف جاده شکل بگیرد. این موضوع باعث شد به این مسیر نام دره برفی یوکی‌نو اوتانی داده شود.
نزدیک‌ترین زمستان پربارشی که به یاد دارید، حتما دی‌ماه سال ۱۳۸۶ است، اما زمستان سال ۱۳۵۰ به‌دلیل حوادثی که در آن رخ داده است، جاودانه شد. طبق گزارش‌هایی که در سایت‌های خارجی، ایرانی و روزنامه‌های قدیمی دیده می‌شود، مدفون‌شدن ۱۲ روستا در منطقه سمیرم، مرگ بیش از ۱۰۰۰ نفر در ارتفاعات گیلان، فوت اعضای ۴۰ خانوار در یکی از روستا‌های کشور، مدفون‌شدن یک قطار بزرگ با همه سرنشینانش، بارش شدید برف در روستا‌های کاکان و کمهر در نزدیکی یاسوج و روستای شکلاب در مرز ایران و ترکیه حوادثی بودند که در سال ۱۳۵۰ در ایران اتفاق افتاد.
بارش ۸ متر برف در ۵ روز، کشته‌شدن ۴۰۰۰ نفر، مسدودشدن بیشتر جاده‌های کشور، ازبین‌رفتن و مدفون‌شدن تعداد زیادی از خانه‌ها زیر بارش برف و ناپدیدشدن ۲۰۰ روستا اتفاقاتی است که ۴۵ سال پیش در ایران رخ داد و جهان را شوکه کرد. «خدایا برف بس است»؛ این دعایی بود که آن سال‌ها مردم ایران مدام زیر لب تکرار می‌کردند تا شاید از کولاکی که ایران را در بر گرفته بود، رها شوند. این اتفاق به‌قدری سهمگین بود که توانست جایگاه نخست بوران‌های پرتلفات دنیا را در کتاب رکورد‌های گینس به خودش اختصاص بدهد.
در همه زمستان‌هایی که کشور تجربه کرده، همیشه سهم مشهد و خراسان در بارش برف کم، اما در کاهش دما زیاد بوده است. کولاک سهمگین ایران از دوم بهمن شروع شد. در آن روز دمای بعضی استان‌های کشور به‌شدت افت کرد و بعضی شهر‌ها مانند شهرکرد سرمای ۲۷ درجه زیر صفر را تجربه کردند. البته پایین‌آمدن دما به همین‌جا ختم نشد. ۲ روز بعد خراسانی‌ها با سرمای منفی ۳۶ درجه سانتی‌گراد روبه‌رو شدند که فقط ۴ درجه با سرمای قطب جنوب فاصله داشت. در آن زمان روزنامه‌های مختلف شروع کردند به تیترکردن خبر روز و سرمایی که به‌معنای واقعی استخوان‌سوز بود.