به گزارش شهرآرانیوز، اصلی‌ترین ویژگی انقلاب اسلامی ایران در میان انقلاب‌های تاریخ، اسلامی‌بودن آن است که آن را در میان همه آن‌ها یگانه و بی‌نظیر کرده است. بدون‌شک مهم‌ترین محور انقلاب اسلامی بی‌بدیل، نقش دین، عالمان دینی و رهبری و هدایت آن توسط یکی از مراجع عالی دینی، حضرت امام خمینی (ره)، است.
نجمه خدادادی، دکتری تخصصی سیاست‌گذاری سلامت و فعال حوزه زنان در این خصوص می‌گوید: انقلاب اسلامی ایران درواقع جنبشی بود که در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ آغاز شد و از همان زمان زنان همگام با مردان در جهاد و مبارزه بودند و هرچه به سال ۱۳۵۷ نزدیک‌تر می‌شویم، این فعالیت‌ها گسترده‌تر و عیان‌تر می‌شود، تا جایی که امام خمینی (ره) انقلاب اسلامی و پیروزی آن را وام‌دار زنان می‌شمارد.
امام (ره) بار‌ها در کلام خود حتی به جزئیات نقش مؤثر زنانه تأکید می‌کند: «زنانی که در تظاهرات در صف مقدم حاضر بودند، زنانی که با حرکت خود، مردان را برای حضور و مبارزه تشویق و ترغیب کردند، زنانی که فرزندان خود را برای شهادت تربیت کردند، زنانی که با پاسداری از خون شهدا انقلاب اسلامی را تداوم بخشیدند.» امام خمینی (ره) زنان را نه‌تن‌ها مؤثر، بلکه آغازکننده و بسترساز ظهور و بروز حرکت مردان در انقلاب اسلامی می‌داند.
او در بیانات خود به‌وضوح به نقش هدایتگری زنان اشاره می‌کند و می‌فرماید: «ما نهضت خود را مدیون زن‌ها می‌دانیم. مرد‌ها به‌تبع زن‌ها در خیابان‌ها می‌ریختند، تشویق می‌کردند زن‌ها مردان را. خودشان در صف‌های جلو بودند و این‌طور شد که مرد‌های ایران از مخدرات ایران، از بانوان ایران عبرت گرفتند و تعلیم گرفتند.»
بانوان به برکت تحولی الهی که در بستر انقلاب اسلامی به رهبری عالم و عارفی جلیل‌القدر مانند امام خمینی (ره) برایشان ایجاد شد، نه‌تن‌ها مقابل رژیم ستمکار شاه، بلکه مقابل همه ابرقدرت‌های جهان با ایستادگی و ایثار جان و مال و عزیرانشان انقلاب اسلامی را یاری کردند.
زنان در طول انقلاب اسلامی با شرکت در راهپیمایی‌ها و حضور در صف اول تظاهرات، در طول درگیری‌های انقلاب اسلامی در مراقبت از مجروحان، با مشارکت شجاعانه در برخی فعالیت‌های چریکی، با دستگیر و زندانی‌شدن در زندان‌های مخوف ساواک که منجر به شکنجه و زخمی‌شدن و حتی شهادت آن‌ها شده است، با بسیج مردان و دیگر زنان غیرسیاسی، محکم و استوار و صبورانه، همچون مادری که سختی‌های زندگی را با عشق به جان می‌خرد تا فرزندانش به ثمر بنشینند، مقابل همه این سختی‌ها و مشکلات و ناملایمات، صبورانه و مادرانه ایستادگی کردند تا انقلاب اسلامی که چونان نوزادی شیرخواره بود، جان بگیرد و روی پا‌های خود بایستد.
بر اساس نکاتی که بیان شد، درمی‌یابیم که بانوان نقش مؤثری در پیروزی انقلاب اسلامی داشته‌اند. در مشهد ۱۷ دی‌ماه ۱۳۵۶ راهپیمایی اختصاصی بانوان علیه تصویب قانون کشف حجاب که ۴۲ سال پیش از آن تصویب شده بود، برگزار شد و بازخوردی مؤثر و مثبتی به همراه داشت.
اهمیت این اقدام به حدی بود که رهبر معظم انقلاب در سومین نشست اندیشه‌های راهبردی مورخ ۱۴/۱۰/۱۳۹۰ از آن چنین یاد می‌کنند: «زنان، هم در دوران مبارزه نقش داشتند، هم به‌خصوص در همان دوران انقلاب (یعنی آن یک‌سال‌و نیمی که حرکت انقلابى عمومی شروع شد) نقش داشتند.
زنان یک نقش مؤثر و بی‌جایگزین داشتند؛ که اگر نبودند زنان توی این اجتماعات، بدون شک این اجتماعات عظیم و این تظاهرات عظیم، آن اثر را نمی‌بخشید. علاوه بر اینکه در بعضی جا‌ها مثل مشهد ما، اصلا شروع این تظاهرات، از زنان شروع شد. یعنی اولین حرکت عمومى مردمی، یک حرکت زنانه بود. البته مورد تعرض پلیس هم قرار گرفتند. بعد از آن بود که حرکت‌های مردانه راه افتاد.»
تظاهرات بانوان مشهد در سالگرد این قیام در ۱۷ دی ۱۳۵۷ به درگیری انجامید. تظاهرات زنان کفن‌پوش پس از تحصن در منزل آیت‌ا... قمی از دیگر صحنه‌های حضور زنان مشهد در انقلاب مردمی است.
این همراهی و همبستگی با تحصن فرهنگیان و پزشکان، دانشگاه فردوسی و نیز راهپیمایی‌ها تا پیروزی انقلاب اسلامی ادامه داشت و ادامه ایفای این نقش مجاهدانه عارفانه، در طول دوران فراموش‌نشدنی دفاع‌مقدس، با قهرمانی در صفوف نبرد، با دل‌بریدن از فرزند و همسر، با حضور در پشت جبهه و خدمات شایان، با حضور در جبهه علم و تحقیق و فناوری، با درخشندگی در وادی ادبیات و هنر، با هنرنمایی در عرصه‌های اجتماعی، سیاسی و مدیریتی، با فداکاری در میدان سلامت و خدمت به بیماران و حضور درخشان در عرصه‌های ورزشی، در کنار همه مسئولیت‌های خانوادگی که به عهده دارد، نشان داد و می‌دهد که اعتلای معنوی زن ایرانی که به‌واسطه ارزش‌گذاری‌های اسلام در نظام اسلامی ایران و به برکت رشادت‌ها و خون ۱۷ هزار شهید، جانباز و آزاده زن در همه مقاطع انقلاب اسلامی و ۸ سال دفاع‌مقدس حاصل شده است، آن‌قدر وسیع و عظیم و همه‌بعدی است که وعده‌ها و ارزش‌گذاری‌های پوشالی غرب، اعم از فمینیست و غیرفمینیست که تماما با هدف تصاحب و استثمار جنسی و جنسیتی زنان است، نمی‌تواند بر او اثر بگذارد. زیرا باور دارد حرکت در مسیر اعتلای معنوی، تنها راه رسیدن به نهایت آزادی توأم با آزادگی و ایفای حقوق حقه زنان در طول تاریخ بشریت است.
زنان در انقلاب اسلامی با حفظ اصول و موازین اسلامی از هیچ گونه فداکاری در راه به ثمررساندن انقلاب خودداری نکردند. آن‌ها پابه‌پای مردان در تظاهرات میلیونی تاسوعا و عاشورا و... شرکت کردند، شهید دادند و محرومیت‌ها را تحمل کردند.