ایام ولادت بزرگان دین که فرامیرسد، این فرصت دست میدهد که نگاه دوبارهای به شخصیت این انسانهای کامل بیفکنیم و از گنجینه صفات نیکوی ایشان توشه برگیریم، اما ملاحظه‌ای که در این باره وجود دارد، این است که باید نیاز‌های روز و ویژگی‌های زمانه را در این نگاه لحاظ کرد و بهدنبال عوامل گره گشا و اکسیر‌های شفابخش در سیره و شخصیت اولیای دین بود.
درباره حضرت سجاد (ع)، امام چهارم شیعیان که به زینت عبادتکنندگان شهرت دارند، متاسفانه تصویر ناقصی در ذهن افراد وجود دارد؛ اینکه ایشان امامی است که در کربلا حضور داشته، ولی به دلیل بیماری نتوانسته است امام حسین (ع) را در جنگ یاری کند.
اینکه عبادتها و سجدههای امام، طولانی بوده و سالیان متمادی در سوگ و مصیبت شهیدان کربلا اشک ریخته است یا اینکه صحیفه سجادیه که به زبور آل محمد (ص) مشهور است، کتاب دعا‌ها و مناجات حضرت با پروردگار است، ولی تمام اینها که در جای خود مقالات و کتابهای زیادی در تحلیل و تشریح آن نوشته شده است، نمایانگر شخصیت نورانی علی بن حسین (ع) نیست.
یکی از موضوعاتی که در جامعه ما به دلیل عملکرد ریاکارانه بعضی مسئولان خطاکار و ظاهرساز، تداعیکننده تصویری ناقص و نادرست از وجه عبادی دین است و بخشی از مردم حس خوبی درباره آن ندارند، پینه پیشانی است و این درحالی است که مردم درباره اصل عبادت خدا و سجود، حس بدی ندارند و اصل مشکل اینجاست که نقش بستن پینه عبادت بر پیشانی، زمینه تشکیک در عبادا... بودن فرد را فراهم میکند.
با این حال، حقیقت آن است که اصل پینه عبادت، مذموم نیست و سوء برداشتهای موجود بهدلیل عملکرد ناقص کسانی است که فقط سجده امام سجاد (ع) را دیده اند، درحالی که ایشان فقط پیشانی پینه بسته نداشتند. در روایت آمده است که پس از شهادت امام سجاد (ع)، روزی که امام محمدباقر (ع) مشغول غسل بدن شریف پدر بزرگوارشان بودند، افرادی در محل حاضر بودند که به اشک و سوگواری میپرداختند.
وقتی امام باقر (ع) بدن شریف پدر را حرکت داد، چشمان آن جماعت به زخمهایی در پشت کتف امام زین العابدین (ع) افتاد. در این حال، برخی افراد از امام سوال کردند که‌ای پسر رسول خدا! در کربلا به چه طریقی بر پشت کتف پدر بزرگوارتان ضربه زده بودند که در طول این نزدیک به ۳۰ سال بهبود نیافته بود؟ راوی حدیث نقل میکند که در پاسخ، امام باقر (ع) فرمود که این زخمها مربوط به ضربات کربلا نیست.
پدرم هرشب لباس، خرما و غذا به دوش می گرفت و به در خانه فقرای مدینه می برد. این آثار به دلیل به دوش کشیدن همان انبان هاست.
طرح این پرسش بجاست که چرا تابه حال امام سجاد (ع) تنها با پینه پیشانی به تصویر کشیده شده و کسی از پینه‌های دوش امام (ع) به ما نگفته است؟ چرا درکنار پینه عبادت، جامعه ما با پینه خدمت اولیای دین آشنا نشده است؟ آیا مسئولانی که پینه پیشانی داشتن را نشانه پیروی از ایشان میدانند، در خدمت خالصانه و پنهانی به مستضعفان و ستمدیدگان نیز به این حضرات اقتدا می‌کنند؟
آری، پینه عبادت خدا اگر صادق باشد، در خدمت خالصانه به عیال ا... است و آرزو میکنیم که خدای بزرگ، شناخت کامل و پیروی صادقانه از بزرگان دین را عیدی همه ما در این اعیاد پرسرور شعبانیه قرار بدهد.