سید محمدرضا هاشمی | شهرآرانیوز؛ اینکه بگوییم «خورشید هر روز از قرقی طلوع می‌کند» حرف بی‌راهی نیست. مدرسه خودگردان هدایت که این روز‌ها تعداد دانش آموزانش از مرز ۲۰۰ نفر گذشته با همت دانش‌آموزان، معلمان و مدیریت مدرسه، دومین بازارچه فروش دست ساخته‌های دانش آموزانش را برگزار کرد. «جوانه بازار» اتفاق مبارکی است به چند دلیل، اول اینکه دانش آموزان مدرسه با تولید وسایل مختلف و فروش آن‌ها خود را باور می‌کنند، دوم اینکه کار گروهی را یاد می‌گیرند و سوم اینکه اولین تجربه‌های مشارکت اجتماعی را می‌آموزند. مدرسه هدایت در ماه‌های اخیر میزبان بچه‌هایی بوده که خسته از جنگ و ناامنی زندگی خود را جا گذاشته‌اند و پناهنده امام مهربانی‌ها حضرت رضا (ع) شده‌اند. اما همت و تلاش مدیر و معلمان مدرسه خودگردان هدایت در طول این ماه‌ها باعث شده که این بچه‌ها به درس و کتاب پناه آوردند و با برگزاری بازارچه در آخرین روز‌های سال توانایی‌های خود را باور کنند و به دیگران بگویند که «ما هم می‌توانیم.»
در طول چند ساعت برگزاری این بازارچه آدم‌های زیادی از نقاط مختلف مشهد به محله قرقی آمدند تا دست ساخته‌های دانش‌آموزان مدرسه هدایت را ببینند و اگر دوست داشتند با خود به خانه ببرند. «دکتر محمدحسین پاپلی یزدی» که همراه با دوستان فرهیخته‌اش کمپینی برای حمایت از کودکان مهاجر افغانستانی راه انداخته در اولین ساعات آغاز به کار بازارچه به مدرسه خودگران هدایت رفتند و پس از بازدید آنقدر از دیدن توانمندی بچه‌ها ذوق زده شدند که همه محصولات بازارچه را خریداری کردند. قرار است که این محصولات در فروشگاهی در یکی از مناطق مرکزی مشهد برای فروش به عموم به نمایش گذاشته شود.
محمد حسین پاپلی یزدی درباره کمپین حمایت از کودکان مهاجر افغانستانی می‌گوید: ما در مشهد هفت مدرسه خودگردان داریم که مدرسه هدایت یکی از فعال‌ترین آن‌ها است. ما به همراه دوستان افغانستانی و ایرانی‌مان که همه از سرمایه‌های علمی و فرهنگی دو کشور هستند، کمپینی با عنوان «کمپین حمایت از کودکان مهاجر افغانستانی» را راه‌اندازی کردیم و خوشبختانه توانستیم ۲۹۲ دانش‌آموز را در مدارس خودگران شهر مشهد بورسیه کنیم.
وی در رابطه با اهمیت برگزاری چنین بازارچه‌هایی گفت: یکی از اهداف اصلی ما در کمپین ایجاد کار و اشتغال‌زایی برای خانواده‌های این عزیزان است که برگزاری این بازارچه امروز اقدام خوبی است. در واقع کمک امروز ما برای ساختن سرمایه‌های آینده است، این بچه‌ها سرمایه‌های آینده هستند.
پاپلی یزدی در ادامه تاکید کرد: مردم مشهد، همیشه نسبت به همه مهاجران به خصوص مهاجران افغانستانی مهربان بوده‌اند، امیدواریم از این پس هم با حمایت از آن‌ها ما را در این راه یاری کنند.
نویسنده کتاب خاطرات شازده حمام خاطرنشان کرد: در طول تاریخ همیشه راه فرهنگ از سیاست جدا بوده، مردم ایران اساسا مردم صلح جویی بوده‌اند و فرهنگیان پیشگامان صلح و دوستی هستند. فرهنگ یک چیز عمومی و جهانی است و به همه دنیا مربوط هستند، آدم فرهنگی نه تنها به کره زمین فکر می‌کند، بلکه به همه نعمت‌های الهی توجه دارد. اما سیاست‌مدار، چون وظیفه خاص سیاسی دارد، موظف است که در یک محدوده خاص جغرافیایی و مرزی کار کند. اینجا ما از راه فرهنگ و در جهت منافع ملی به صلح و امنیت و به سیاست‌مداران کمک می‌کنیم، کاری که ما داریم انجام می‌دهیم تضادی با سیاست ندارد.
همه ما از دوران مدرسه چند نفر را در ذهنمان داریم که هیچ وقت فراموش نمی‌شوند، یکی به خاطر اخلاق نیکش، یکی به خاطر مهربانی‌های بی دریغ‌اش و دلایلی دیگر، دانش‌آموزان مدرسه خودگردان هدایت، اما معلمان مهربان خود را هیچ وقت فراموش نمی‌کنند، معلمانی که در گرما و سرما از جا‌های مختلف مشهد خود را به قرقی می‌رسانند تا دانش و معرفت را در قلب بچه‌هایشان بکارند.
«فاطمه سجادی» مدیر مدرسه خودگردان هدایت یکی از همان‌هایی است که فراموش کردنی نیست، او به دانش‌آموزانش ایمان دارد، به هیچ‌کس اجازه نمی‌دهد به دانش‌آموزان او نگاه از بالا به پایین داشته باشند و همه هم و غم او باسواد کردن دانش‌آموزانش با بالاترین سطح کیفیت است.
او درباره تاسیس مدرسه خودگردان هدایت می‌گوید: ما در منطقه قرقی مدرسه خودگردان نداشتیم، من و یکی از همکارانم در سال ۱۳۹۳ تصمیم گرفتیم که یک مدرسه خودگردان در این منطقه که فاصله زیادی با مرکز شهر دارد پایه‌گذاری کنیم. امروز بیش از ۹۰ درصد از همکاران من در این مدرسه هر روز از مرکز شهر به قرقی می‌آیند و تنها دلیل این کار عشق آن‌ها به آموزش بچه‌ها است.
مدیر مدرسه خودگردان هدایت ادامه داد: غیر از بچه‌هایی که امسال تازه به ایران آمده‌اند، بخش زیادی از بچه‌های ما در ایران به دنیا آمده‌اند. ما در کنار اینکه به بچه‌ها کتاب‌هایی را که در مدارس دولتی تدریس می‌شوند را آموزش می‌دهیم، تا جایی که می‌توانیم استعداد‌های آن‌ها را شناسایی می‌کنیم، تا پرورش هم در کنار آموزش شکل بگیرد. ما از سال اول ابتدایی به بچه‌ها زبان انگلیسی و کامپیوتر را آموزش می‌دهیم، در میان بچه‌ها هستند کسانی که تا حالا دستشان به کیبرد کامپیوتر نخورده، ما می‌خواستیم در مدرسه هدایت بچه‌ای نباشد که لمس کیبرد کامپیوتر برایش آرزو باشد. همکاران من همه تحصیل کرده هستند و هر کدام تخصصی و متناسب با رشته خودشان تدریس می‌کنند.
سجادی درباره «جوانه بازار» گفت: ما به بچه‌ها ساخت صنایع دستی مختلف را آموزش دادیم و سعی کردیم بچه‌ها را با هنر‌هایی که در خانه‌هایشان وجود داشت، آشنا کنیم. ما با دست ساخته‌هایی که بچه‌ها تنها یک هفته برای تولید آن‌ها وقت گذاشته بودند دومین نمایشگاه «جوانه بازار» را برگزار کردیم. این درحالی است که بچه‌ها درس‌های خود را طبق برنامه‌ریزی مدرسه خوانده‌اند و در زمان‌های مشخص این محصولات را دور هم تولید می‌کردند.
مدیر مدرسه خودگردان هدایت با اشاره به اینکه من خودم در ایران به دنیا آمده‌ام و همینجا درس خوانده‌ام، افزود: من همیشه حس غریبی در رابطه با کشوری داشتم که من را به آن ربط می‌دادند، اما چیز زیادی درباره آن نمی‌دانستم، در نتیجه خود را متعلق به آن کشور نمی‌دانستم. ما در مدرسه هدایت سعی کردیم این هویت گمشده را به بچه‌ها بازگردانیم به همین خاطر برای بچه‌ها کلاس‌های افغانستان شناسی گذاشتیم تا آن‌ها با تاریخ و هویت خود آشنا شوند و تصویری که از افغانستان در ذهن آن‌ها می‌ماند یک تصویر جامع و مثبت باشد و اگر قرار باشد ما روزی به افغانستان بازگردیم باید حسی که به آنجا داریم یک حس خوب و مثبت باشد.
سجادی خاطرنشان کرد: ما مهاجران ساکن ایران دو وطنی هستیم، من همان حسی را که نسبت به افغانستان دارم، همان حس را شاید بیشتر به ایران داشته باشم و ما برای سربلندی هردو تلاش می‌کنیم.