به گزارش شهرآرانیوز؛ تیم امید ایران پس از برگزاری یک اردو در تهران و پیروزی مقابل نساجی و پرسپولیس در بازی دوستانه، حالا به استقبال اردوی بعدی و سپس بازی‌های جام آسیا در خرداد می‌رود. مهدی مهدوی‌کیا، سرمربی تیم امید ایران، در مصاحبه‌ای با ورزش۳ راجع به وضعیت تیم المپیک، چالش‌ها و مشکلاتش صحبت کرده است. او اشاره کرد که از جمع بازیکنانش فقط دو‌سه نفر در ترکیب اصلی تیمشان در لیگ برتر بازی می‌کنند و دیگرنفرات فقط مشغول تمرین هستند.
مقداری از نظر برنامه‌ریزی و امکانات نسبت به کشور‌های دیگر عقب هستیم؛ اما من به کار این بچه‌ها اعتقاد دارم. خدا‌را‌شکر استعداد‌های خوبی داریم و نشان داده‌ایم تمریناتی که انجام می‌دهیم، در زمین قابل اجرا‌ست.
تیم‌های قبلی با تیم فعلی قابل‌مقایسه نیستند. در تیم‌های قبلی همه بازیکنان به‌صورت فیکس در باشگاه‌هایشان در لیگ‌برتر بازی می‌کردند؛ اما الان از تیمی که در اختیار داریم، نهایت دو‌سه بازیکن به‌صورت ثابت بازی می‌کنند و بقیه در تیم‌هایشان ذخیره هستند. این یک چالش بزرگ است که بچه‌های ما از شرایط بازی به دور هستند و وقتی شما فقط تمرین می‌کنی و بازی نمی‌کنی، قطعا از نظر بدنی هم نسبت به بازیکنان دیگر عقب هستی.
قطعا روش بازی ما هجومی است. من اعتقادی به بازی دفاعی و اینکه فقط دفاع کنیم و دل به ضدحملات ببندیم، ندارم. توانمندی فوتبال ما بالاست و ما سعی می‌کنیم که حریفانمان را زیرفشار قرار دهیم و تفاوتی ندارد با چه حریفی بازی می‌کنیم. البته یک منطقی هم در آن هست که در فوتبال نباید هیچ کاری را بی‌محابا انجام داد. ما به فوتبال هجومی اعتقاد داریم و با زدن هشت گل در دو بازی این مسئله را نشان دادیم؛ اما در طرف مقابل باید به حریف موقعیت کمتری بدهیم و این مستلزم تمرین است و اینکه ما بازی‌های بیشتری انجام بدهیم و به هماهنگی برسیم.
بچه‌ها برای اولین‌بار است که کنار هم بازی می‌کنند و کار سختی است؛ اما فلسفه ما فلسفه هجومی است و این را هم در بازی‌های تاجیکستان، هم در بازی‌های دوستانه و هم در تمریناتی که انجام می‌دهیم، نشان دادیم. فلسفه فوتبال هجومی، زیرفشار‌قرار دادن حریف و پرسینگ شدید چیزی است که خود من به آن اعتقاد دارم؛ اما این مستلزم ابزار است. اینکه بازیکنان شما باید از نظر بدنی در سطح خیلی خوبی باشند و بازی‌های بیشتری انجام دهند و هماهنگی بیشتری داشته باشند.
به نکته خوبی اشاره کردید. وقتی خودمان را با دیگرلیگ‌ها مقایسه می‌کنیم، ما در بازی‌دادن به بازیکنان کمتر از بیست‌ویک‌سال، جزو لیگ‌های ضعیف هستیم و این خودش بیانگر همه‌چیز هست. متأسفانه لیگ ما آن‌قدر نتیجه‌گرا شده و دست مربیان بسته است که این اتفاق رخ داده است. وقتی لیگ را می‌بینیم، تعداد گل‌های رد‌و‌بدل شده، کمتر از دیگرلیگ‌هاست. تیم‌ها محتاط شده‌اند و با یک باخت، مربیان جایگاه خود را از دست می‌دهند. این‌ها دست به دست هم می‌دهند تا بازی‌دادن به بازیکنان جوان سخت شود.
این یکی از مشکلات ماست که می‌بینیم وقتی بازیکن کمتر از بیست‌ویک‌سال دعوت می‌کنیم، درنهایت یکی‌دو نفر فیکس بازی می‌کنند. من خودم به بازیکنان جوان اعتقاد دارم. دو تا دفاع وسط ما هجده‌ساله هستند؛ یعنی چند سال کوچک‌تر از شرایط سنی که می‌توانیم به ازبکستان ببریم. آن‌ها می‌توانند در تیم ملی جوانان بازی کنند. وقتی به بازیکنی جوان بها بدهید، او کارش را به‌نحو‌احسن انجام خواهد داد. اما شرایط فوتبال ما طوری است که مربیان از بازی‌دادن به بازیکنان جوان ترس دارند. به نظرم بازی‌دادن به جوان‌ها آینده‌نگری است و ضرری در آن نیست و به فوتبال ما کمک می‌کند.
متأسفانه... در ایران وقتی از بازیکن جوان صحبت می‌کنند، طرف بیست‌وسه‌چهارساله است؛ اما این بازیکن که دیگر جوان نیست. بازیکن جوان در لیگ‌های معتبر هفده تا نوزده‌ساله است. وقتی این را می‌شنوم، به گذشته می‌روم که مثلا ما در بیست‌وسه‌چهارسالگی، صد بازی بوندس‌لیگا کرده بودیم. در لیگمان من، میناوند، مجیدی، بزیک و... بودیم که در بازه سنی هجده‌ساله جوان بودیم. الان معنی و مفهوم بازیکن جوان هم عوض شده است.