در یک ماه اخیر شاهد هجرت جانسوز سه روحانی مردمی بودیم؛ در روز‌های پایانی سال ۱۴۰۰ تصادف مرگبار علی شاملو، موسس کتابرسان، و در روز‌های آغازین سال ۱۴۰۱ هجرت محمد اصلانی و محمدصادق دارایی، دو روحانی مجاهد که در حرم حضرت رضا (ع) به دست یک تکفیری از خدابی خبر به شها دت رسیدند.
ورای تحلیل‌های سیاسی به خصوص در جریان هتک حرمتی که در حرم شریف رضوی رخ داد، این دو اتفاق چند پیام مهم و آموزنده به همراه دارد؛ اول اینکه در گوشه وکنار این شهر، مردمان شریفی زندگی می‌کنند که در آسمان‌ها مشهور هستند و در زمین گمنام، ولی مجاهدانه و خالصانه برای رضای الهی تلاش می‌کنند و آتش به اختیار راه خدمت به مردم را برگزیده اند.
این گونه افراد تعدادشان کم نیست، اما متاسفانه جریانات رسانه‌ای و تبلیغاتی تنها زردی‌ها و کاستی‌ها را ترویج می‌دهند و جار می‌زنند و این گونه رفتار‌های انسانی و فرهنگی را که موجب رضای الهی و کمک به مردم است، نادیده می‌گیرند.
دومین پیام، یادآوری پیامد اخلاص در عمل است. زمانی که گفتار و رفتار انسان با خلوص نیت همراه باشد، هرچند گمنام باشد، با اراده الهی می‌تواند به عنوان الگویی حسنه برای مردم مطرح شود، شهرت یابد و عاقبت به خیر شود و این پاداش نیکوکاران است.
سوم اینکه ما باید «مردمان خوب شهر» را بشناسیم، رفتار خیر آن‌ها را ترویج دهیم و در طوفان‌های سهمگین تبلیغاتی که قصد دارد بی اخلاقی را ترویج دهد، از آن‌ها به عنوان الگو‌های شایسته رفتاری در جامعه یاد کنیم.
کاسبی که حبیب خداست و به مردم کم فروشی نمی‌کند، مدیری که بیت المال را ضایع نمی‌کند و برای بهبود زندگی مردم همه توان خویش را به کار می‌گیرد، مردمان شریفی که این گونه گمنام و مشتاق به مردم محروم در حاشیه شهر و مناطق کم برخوردار کمک می‌کنند، کادر درمان که از جان و سلامت خود برای مردم مایه می‌گذارند و ده‌ها گروه دیگر از این جنس هستند که بی ریا و خالصانه تلاش می‌کنند، لقمه حلال را ترویج می‌دهند، به جامعه خدمت می‌کنند و از مردمان خوب شهر محسوب می‌شوند.
خوبی‌های مردم و مردمان خوب در شهر ما کم نیست؛ همان‌هایی که اسباب اجابت دعا و برکت زندگی آدمی بر روی زمین هستند و خداوند متعال به خاطر نیکی‌های آن ها، انسان را مشمول رحمت خود قرار می‌دهد.
این سه مرگ تلخ می‌تواند برای همه مردم شهر روی دیگری از زندگی در جهان مادی امروز را به نمایش بگذارد.