همه درگیر مسائل زندگی و روزمرگی‌مان هستیم و رسانه‌ها هر لحظه فکرمان و نظام زندگی‌ما را به این سو و آن سو می‌کشند و هجوم موضوعات در فضای مجازی، حجابی می‌شود برای دیدن مسائلی که شاید نادیدن آن‌ها بی‌انصافی و به دور از معرفت باشد.
رشادت و غربت خانواده‌های شهدای حادثه تروریستی حرم مطهر امام رضا (ع) و شهید و جانباز شدن سه روحانی مجاهد و هجوم «مفسران‌همه‌چیزدان» در فضای مجازی، غربت همسران شهدا را زنده کرد. زخم زبان‌ها، همراهی نکردن‌ها و تنها بودن این بانوان ما را به یاد غربت حضرت زهرا (س) می‌اندازد. علم‌دار غربت، حضرت زهرا (س) است.
راز غربت ایشان کجاست؟ از زمان شهادت پیامبر اکرم (ص) که زمانی نمی‌گذشت و مردم مدینه فرمایشات حضرت رسول (ص) را درباره تنها دخترشان شنیده بودند، امّا چرا حضرت زهرا (س) غریب بودند؟
غربت ایشان را می‌توان در میان مردم و رشد‌سیاسی‌نداشتن جامعه جست‌وجو کرد. مردم عبادت می‌کردند، روزه می‌گرفتند، نماز می‌خواندند و حج به جا می‌آوردند، اما الگوی معنوی غیر سیاسی و اجتماعی را دنبال می‌کردند.
عبادات آن‌ها مسئولیت سیاسی و اجتماعی را در بر نداشت و فقط مسائل فردی و شخصی برایشان دارای اهمیت بود. نبود درک سیاسی مردم آن روزگار، غربت حضرت زهرا (س) را رقم می‌زد.
بحث فدک، موضوعی به تمامی، سیاسی بود و حضرت زهرا (س) قیام و از جامعه و مردم مطالبه حق کرد، اما مردم بی‌توجه از کنار موضوع گذشتند، زیرا فدک، موضوع اجتماعی و سیاسی بود و دغدغه مردم و مسئله فردی آن زمان نبود. موضوع شهادت نیز موضوع اجتماعی است، اما به دلیل نابالغ بودن سیاسی جامعه و اولویت دغدغه‌های شخصی افراد، خانواده‌های شهدا غریب هستند.
اما این غربت، کرامت دارد. همسران شهدا از ابتدا انتخاب شده‌اند تا همسران مردانی باشند که با عقیده، اخلاق، رفتار و منش خود به باور شهودانه شهادت رسیده‌اند. واقعیت زنان جامعه ما حضور شیرزنانی است که افتخار‌آفرین‌اند، زنانی که با صبر جمیل خود رسالت همسران شهیدشان را با تربیت صحیح فرزندان به دوش می‌کشند.
غربت‌ها را با تقوا و تکیه بر عنایات الهی پشت سر می‌گذارند و به برگزیده شدنشان در عرش الهی افتخار می‌کنند و این‌گونه به اجر و پاداشی که کمتر از شهادت همسر شهیدشان نیست دست می‌یابند.
رهبر معظم انقلاب در آبان ماه ۱۳۸۰ از واژه خاکریز دوم در مورد خانواده شهدا استفاده و درباره اجر و پاداش ایشان می‌فرمایند: شهدا در مقابل دشمنان دین و حقیقت، خاکریز اول‌اند.
خاکریز دوم خانواده‌های شهدایند. پشت سر آن‌ها شما هستید. این رنج‌های شما و این فراق‌ها و غصه‌ها و محرومیت از دیدن و احساس کردن حضور عزیزانتان، پیش خدای متعال اجر دارد. خدای متعال به خانواده‌های شهیدان اجر بسیار بزرگی می‌دهد، به‌خصوص که آن‌ها ناسپاسی هم نکردند.