یکی از دعا‌ها و جملاتی که این روز‌ها خیلی با آن مأنوسیم و تکرار می‌کنیم این فراز زیارت عاشوراست که «اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد و مماتی ممات محمد و آل محمد».
می‌گویند محیا با حیات فرق دارد، همین‌طور ممات با موت. حیات یعنی زندگی و محیا یعنی سبک زندگی.
سبک زندگی از اصطلاحاتی است که در چند دهه اخیر در علم جامعه‌شناسی مطرح و پژوهش‌های فراوانی درباره آن انجام شده است. اکنون سخن بر سر این اصطلاح غربی یعنی لایف‌استایل نیست. سخن بر سر «محیا» است: سبک زندگی محمدی، سبک زندگی علوی، سبک زندگی حسینی و در یک کلام سبک زندگی اسلامی.
اکنون سؤال این است که آیا ما تا حالا به زیارت عاشورا با این دید، نگاه کرده‌ایم؟
آیا تاکنون توانسته‌ایم از لابه‌لای خطوط نورانی آن، الگو‌های سبک زندگی را استخراج کنیم؟ آیا زیارت عاشورا را همچون دارویی شفابخش به خورد جامعه و خانواده داده‌ایم؟ بی‌شک آموزه‌های ناب این زیارت می‌تواند راه‌گشا و حل‌کننده بسیاری از معضلات و مشکلات خانوادگی و اجتماعی باشد. مثلا در فراز کلیدی زیارت عاشورا که دو بار در آن تکرار شده است تا به‌خوبی بر روح و جان مخاطب بنشیند، با نوای دسته‌جمعی می‌گوییم: «إنی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم.»
این فراز باید از خطوط اصلی فکری و رفتاری یک مسلمان باشد: اینکه بیاموزیم با همه افرادی که با آن‌ها ارتباط داریم چه در خانواده اعم از پدر و مادر و همسر و فرزند چه در اجتماع، یک نقطه مشترک معنوی داریم و آن حب حسین (ع) است. پس با کسی که با حسین (ع) در صلح و دوستی و آشتی است، در صلح باشیم و خیرش را بخواهیم.
به او دروغ نگوییم و فریبش ندهیم. با او نرم‌خو باشیم و مهربانانه رفتار کنیم. دردش را درد خودمان بدانیم و برای رفعش تلاش کنیم. همچون حسین (ع) برای برپا داشتن شعایر اسلامی قیام کنیم و از مواضع به‌حق خود کوتاه نیاییم. بی‌تفاوت نباشیم و برای سعادت جامعه بکوشیم.
مانند حسین (ع) به حق‌الناس حساس باشیم و مال مردم را مال خود نبینیم. مصلحت‌اندیش و عافیت‌طلب نباشیم و جز حق نگوییم و جز حق نخواهیم. دمدمی مزاج نباشیم و بر اصولمان پافشاری کنیم و در پایان، باور کنیم هیچ مرام و دینی چنین الگو‌های غنی و زنده‌ای برای معرفی و نهادینه‌سازی سبک زندگی صحیح ندارد، الگو‌هایی که ما به‌شدت از آن‌ها غافل مانده‌ایم و هر روز بیش از روز قبل چوب این غفلت را می‌خوریم.