به گزارش شهرآرانیوز؛ سرمربی اینتر برای بقا روی نیمکت، باید تیمش را احیا کند. دردسر مرد نسبتا جوان نیمکت نراتزوری فقط این نیست که تیمش را باید در میان قدرت‌های سری‌آ بالا نگه دارد یا در گروه مرگ لیگ قهرمانان به زندگی امیدوار کند؛ او دغدغه بزرگ دیگری دارد به‌نام مقایسه با آنتونیو کونته! تیم اینزاگی در این اواخر، عملکرد مناسبی نداشته است و باتوجه‌به موج اخراج مربیان در اروپا، او هم اگر نتواند به اوضاع اینتر سامان ببخشد، از خطر اخراج در امان نخواهد بود.
پنج بازی و سه شکست برای تیمی که هوادارانش دست‌کم انتظار دارند تیمشان برای قهرمانی سری‌آ تلاش کند، آمار جالبی نیست. بدتر اینکه اینتر در هر پنج بازی آخر، دروازه‌اش را باز‌شده دیده و در چهار مسابقه آن دست‌کم دو گل دریافت کرده است. سیمونه اینزاگی تا اینجای فصل تقریبا بدترین نتایج دوران حضورش در باشگاه را کسب کرده است و این می‌تواند زنگ خطری برای او باشد. شاید ایستادن در رتبه چهارم جدول با اختلاف دوامتیازی نسبت به صدر، به‌خودی‌خود نتیجه بدی به شمار نیاید؛ اما مشکل از جایی شروع می‌شود که سکونشینان جوزپه مه‌آتزا و مدیران باشگاه، سرمربی فعلی را با اعجوبه‌ای به نام آنتونیو کونته مقایسه می‌کنند.
آنتونیو کونته در دوران حضورش در اینتر علاوه بر تزریق روحیه برنده به تیم و تهییج شاگردانش برای بردن تک‌تک مسابقات، یک دستاورد ویژه داشت. او به سال‌ها سلطه یوونتوس در سری‌آ پایان داد؛ همان یوونتوسی که خودش در بنا‌کردن تاج‌و‌تختش نقش مهمی ایفا کرده بود. کونته، اینتر را پس از سال‌ها به تیمی پرهیجان و رؤیاپرداز و جاه‌طلب تبدیل کرد و نتیجه ادغام این روحیه با تصمیمات فنی و تاکتیکی سرمربی سابق نرآتزوری، به‌زیر‌کشیدن بانوی پیر از تخت سلطنتش بود.
بی‌گمان اینتری‌هایی که خیلی هم فراموش‌کار نیستند و دوران نه‌چندان‌دور و قدیمی کونته را هرگز از یاد نبرده‌اند، با هر تزلزل تیمشان در هر رقابتی تیم جدید را با تیم پر‌شور سابق مقایسه و آرزو می‌کنند کاش اینزاگی حتی یکی از فریاد‌های کنار زمین مرد سابق نیمکت را تکرار کند. اینتر برای ضمانت بقای اینزاگی فقط از او قهرمانی می‌خواهد و هر نتیجه‌ای به‌جز این کار را برای سرمربی روی نیمکت نراتزوری سخت خواهد کرد.
آبی‌های شهر میلان که در لیگ قهرمانان اروپا هم با قرار‌گرفتن در گروه مرگ مشکلات ویژه‌ای دارند، به حضور در جمع چهار تیم بالای جدول در پایان فصل رضایت نخواهند داد و شاید خیلی زودتر از روز پایانی این فصل انتظار داشته باشند تیمشان را در قامت مدعی قهرمانی ببینند. تیمی که در پنج مسابقه سه‌بار نتیجه را واگذار می‌کند، نشانی از مدعی کسب عناوین ندارد و اگر این روند ادامه داشته باشد، خیلی زود سر‌و‌کله گزینه‌های جانشینی اینزاگی در رسانه‌ها پیدا می‌شود.
مائوریتسیو پوچتینو با اخراج از پاریس به گزینه جانشینی یا دست‌کم نامی برای فشار به مربیان تیم‌های بزرگ تبدیل شده است. با اخراج توخل از چلسی او جزو گزینه‌ها بود، در ابتدای فصل در فهرست مردان مستعد بازگشت به لیگ جزیره قرار داشت و یقینا در صورت تداوم نتایج سینوسی و بدون ثبات نرآتزوری، اینزاگی هم زیرفشار قرار خواهد رفت.
به‌نظر نمی‌رسد پیدا‌کردن یک شغل آبرومند در فوتبال اروپا برای توخل کار سختی باشد؛ اما او هم در شرایط فعلی در کنار پوچتینو ایستاده و حتی از سرمربی آرژانتینی سابق پاریس هم برای مربیان درحال کار خطرناک‌تر است. اگر قرار باشد توخل در میانه فصل به تیمی بپیوندند، کجا بهتر از اینتری که هم بزرگ است و هم نیمکتش شغلی آبرومندانه! توخل می‌تواند محتمل‌ترین گزینه برای نیمکت اینتر در صورت سخت‌شدن کار اینزاگی باشد.
هرچه هست اینزاگی باید تیمش را بهبود ببخشد و نتایج اینتر را از فرم فعلی خارج کند؛ چرا‌که این فصل فوتبال اروپا تا اینجا نشان داده از فصل‌های گذشته برای مربیان بی‌رحم‌تر است. تیم او هر سه بازی مهمش در این فصل را مقابل لاتزیو، میلان و بایرن واگذار کرده است و نشانی از یک مدعی ندارد. اینزاگی و شاگردانش شنبه‌شب با یک گل بر تورینو غلبه کردند؛ اما این مربی باید نشان دهد تیمش یک مدعی به‌شمار می‌رود و اگر موفق به اثبات این گزاره نشود، باشگاه برای سپردن این مأموریت به نفرات دیگر، تعلل نخواهد کرد.