سلام و درود خداوند و فرشتگان و انبیا و اولیایش به او که بهترین خلق از ابتدای خلقت تا انتهاست؛ چنان که در زیارت امیرالمؤمنین (ع) در روز هفدهم ربیع الاول نیز چنین می‌خوانیم: السَّلاَمُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَى خِیَرَةِ اللَّه... همان که خاتم رسل و برترین ایشان است و تمامی کائنات در پیشگاهش خاضع و خاشع.
همان پیامبر مهربانی‌ها که با بعثتش پایه‌های ظلم و تعدی بر دختران و زنان و تحقیرشان را درهم کوبید و جایگاه اصیل و بلندمرتبۀ ایشان را احیا فرمود. آن قدر حضرتش در مبارکی و میمنت دختران و تکریم زنان سخن فرمود که باب‌هایی در کتب احادیث بدان اختصاص داده اند که گوشه‌ای از آن بیان می‌شود:
* خانه‌ای نیست که در آن دختران باشند مگر اینکه هر روز بر آن خانه دوازده برکت و رحمت از آسمان نازل می‌شود و زیارت فرشتگان از این خانه قطع نمی‌گردد و فرشتگان برای پدر آن دختران هر روز و شب عبادت یک سال را می‌نویسند. (جامع الاخبار ص ۲۸۵)
* دختران چه خوب فرزندانی هستند؛ با لطافت و مهربان، آماده به خدمت رسانی، یار و غمخوار، بابرکت و پاکیزه.
* از خوش یُمنی و خوبی زن است که اولین فرزندش دختر باشد.
* خداوند متعال بر دختران مهربان‌تر است تا پسران.
* چه خوب فرزندانی هستند دختران باحیا؛ هرکس یکی از آن‌ها را داشته باشد خداوند آن دختر را برای او مانعی در برابر آتش دوزخ قرار می‌دهد.
رسول رأفت و پیامبر رحمت (ص) با بیان احادیث بسیاری از این قبیل، دیدگاه جاهلیت را نسبت به دخترانی که تا آن زمان پدرانشان از تولد آن‌ها عزادار می‌شدند و زنده به گورشان می‌ساختند، دگرگون کرده و دختر را مایۀ افتخار و مباهات و آرامش و نشاط معرفی کرد.
آنگاه در اکرام و احترام زنان خطاب به مردان فرمود: خیرُکم خیرُکم لنسائه (وسائل الشیعه، ج ۲۰، ص ۱۷۱) یعنی بهترین شما کسانی هستند که با زنانشان از همه خوش رفتارتر هستند. همین سخن رسول الله (ص) کافی است که جایگاه زن در خانواده و نزد همسرش از دیدگاه اسلام مشخص شود و مردان مدعی ایمان و اسلام را به تفکر واداشته که آیا حقیقتاً می‌توانند خود را مسلمان راستین و پیرو پیامبرشان بدانند یا خیر؟!
این است نگرش عزت بخش اسلام و پیام آور وحی الهی به دختران و زنان در محیط خانواده که باید به خوبی تکریم شوند. آن رسول مهربانی (ص) که برای حفظ لطافت و رأفت و شفقت روح زیبا و دوست داشتنی زن در خانواده اش چنین لطیف و ظریف سخن فرمود؛ اما برای حفظ شأن و منزلت و کرامت و مرتبت زن در محیط جامعه نیز چنین می‌فرماید: هر زنی که به خداوند سبحان و روز قیامت ایمان دارد زینتش را برای غیر شوهرش آشکار نمی‌کند و نیز موی سر و مچ (پای) خود را نمایان نمی‌سازد و هر زنی که این کار‌ها را برای غیرشوهرش انجام دهد دین خود را فاسد کرده و خداوند را نسبت به خود خشمگین کرده است. (مستدرک حاکم، ج ۲، ص ۵۴۹)
و نیز در جای دیگری فرمود: برای زن سزاوار نیست که هنگام بیرون رفتن از خانه اش لباسش را جمع و فشرده کند. حضرت برای حفظ حرمت انسانی فرمود: لباسی بپوش که انگشت نمای مردم نشوی و عزت و احترامت هم محفوظ بماند. پیامبر نازنین اسلام (ص) که دغدغۀ سعادت جاودانۀ بشریت را داشت، خطاب به مردان چنین فرمود: زنان خود را با پوشش اندام و جسم، از دید نامحرمان بازدارید که زنان هرچه پوشیده‌تر باشند، سعادتمندتر هستند. (سفینه البحار، ج ۲، ص ۲۹۸)
آری! او به حقیقت پیامبر مهربانی هاست؛ چراکه خداوند خود در قرآن چنین فرمود: به یقین رسولی از خود شما به سویتان آمد که رنج‌های شما برای او سخت است و اصرار بر هدایت شما دارد و نسبت به مؤمنان رئوف و مهربان است. (توبه، ۱۲۸) قطعاً چنین است و شاهدی بر آن همین است که حضرت سفارش بسیاری در لزوم رفتار بسیار نیکو با دختران و زنان و مادران در خانواده فرمود تا گلبرگ لطیف روحشان حتی ذره‌ای آزرده و پژمرده و افسرده نشود و هم بر حفظ حجاب و پوشش زن در ملأعام تأکید فرمود تا جایگاه رفیع انسانیتش قربانی جلوه‌های جذاب و محرّک جنسیتش نشود و بتواند نقش کلیدی و مؤثر خود را در خانواده و جامعه اش به بهترین وجه ایفا کند تا موجبات سعادت و رستگاری خود و به تبع آن جامعه‌ای را فراهم آورد.