ملیحه ابراهیمی | شهرآرانیوز؛ خیلی مواقع همه تلاشمان را می‌کنیم که گرفتار حادثه یا سانحه‌ای نشویم، اما یک‌باره در موقعیتی قرار می‌گیریم که باید به کمک دیگران بیاییم تا کمتر آسیب و خسارت ببینند. حتما پیش آمده است که تصادف‌های زنجیره‌ای را از نزدیک دیده یا به تماشای آتش‌سوزی‌های مهیب نشسته باشیم. گاهی عمق حوادث و سوانح به‌حدی زیاد بوده است که بی‌آنکه کاری از دستمان بربیاید، از کنار آن حوادث رد شده‌ایم. اما گاهی در موقعیت مشابه با اقدامات انسان دوستانه وضع را به‌گونه‌ای رقم زده‌ایم که حافظ جان و مال افراد آسیب‌دیده بوده‌ایم. تاکنون شده است به این موضوع بیندیشید که اگر در اوضاع بحرانی قرار بگیرید، چگونه رفتار می‌کنید؟
خودرو‌ها را به منتهاالیه سمت راست خیابان منتقل و در امن‌ترین نقطه متوقف کنیم.
با پلیس ۱۱۰ تماس بگیریم. اگر علت تصادف مشخص و مقصر حادثه عهده‌دار تصادف است و باتوجه‌به اینکه سقف خسارت تا ۲۰ میلیون تومان باشد، به حضور پلیس در محل نیاز نیست.
دو طرف می‌توانند به واحد بیمه فرد مقصر مراجعه کنند. حواسمان باشد علاوه بر شماره تماس از یکدیگر کارت شناسایی معتبر دریافت کنیم.
رانندگان درگیر حادثه نباید صحنه تصادف را تغییر دهند.
صحنه باید ایمن‌سازی شود. به‌عنوان نمونه برای جلوگیری از برخورد دوباره با وسایل نقلیه و فرد مصدوم، با علائم هشداردهنده مثل مثلث احتیاط و نور چراغ موبایل، پارچه و... باید دیگر رانندگان را از حادثه مطلع کرد.
با نیرو‌های امدادی، پلیس، اورژانس و اگر لازم باشد آتش‌نشانی تماس بگیریم.
آثار به‌جامانده از تصادف در محل مثل خرده‌شیشه، تکه‌های شکسته‌شده سپر و... باید جمع‌آوری شود و اگر بنزین و گازوئیل ریخته شده است، باید با واحد‌های شهرداری و راهداری برای نظافت تماس گرفته شود.
اگر وسیله‌ای قادر نباشد حرکت کند، برای رفع موانع ترافیکی بهتر است با خودروبر تماس گرفته شود.
به شایعات و انتشار اخبار غیرموثق و غیرواقعی دامن نزنیم.
خیلی از افراد دوره‌های کمک‌های ابتدایی در اوضاع بحرانی را آموزش دیده‌اند. دراین‌بین، خیلی‌ها به‌لطف فضای‌مجازی تا حدودی با این آموزش‌ها آشنا هستند. آنچه قبل از هر اقدامی مهم است، اندیشیدن به نجات جان مصدوم، جلوگیری از وخیم‌ترشدن حال او، افزایش احتمال بهبودی و کاهش درد و رنج فرد آسیب‌دیده است.
۵
سوانح و حوادث پنجمین علت مرگ‌ومیر در دنیا
۲۰ برابر
میزان تصادفات جاده‌ای در ایران ۲۰ برابر استاندارد‌های جهانی است
۷۰%
سالانه بیش از ۱۷ هزار نفر در جاده‌های کشور کشته می‌شوند که به‌گفته مسئولان در این بخش ۷۰ درصد از این تصادفات مربوط به عامل انسانی است.
اولین قدم در امدادگری ارزیابی سیستم تنفسی، بیهوشی، ایست قلبی‌تنفسی، خون‌ریزی‌های شدید و شوک است که حیات مصدوم را تهدید می‌کند. مرحله دوم معاینه فیزیکی است. توجه به این نکات تا قبل از رسیدن نیرو‌های امدادی ضروری است:
معاینه جمجمه
بدون حرکت دادن سر مصدوم به دنبال خون‌ریزی، ورم، برآمدگی یا فرورفتگی بگردید.
معاینه صورت
به رنگ صورت دقت کنید.
معاینه ستون فقرات
یقه را شل کنید. انگشتان خود را در ناحیه گردن زیر ستون فقرات قرار دهید و از بالای گردن تا پایین، تا آنجا که دستتان می‌رسد، انگشتان خود را بین دو کتف بلغزانید و به بودن یا نبودن نظم در ستون فقرات دقت کنید.
معاینه بینی
نشانه‌هایی از خون، مایع روشن یا مخلوط هر دو را بررسی کنید.
معاینه گوش‌ها
علاوه بر اشیای خارجی به‌دنبال نشانه‌هایی از خون یا مایع شفاف مغزی‌نخاعی باشید که احتمال دارد بیانگر شکستگی در جمجمه باشد. شنوایی او را بسنجید.
معاینه چشم‌ها
مردمک چشم‌ها باید قرینه باشند و به نور واکنش نشان دهند.
معاینه دهان
در صورت مشاهده سوختگی، احتمال مسمومیت با مواد شیمیایی، کبودی نشانه خفگی و بی‌رنگی نشانه کاهش خون‌رسانی هست. داخل دهان را بگردید تا استفراغ، خون، غذا، دندان مصنوعی و... که باعث انسداد راه تنفس بیمار می‌شود، در دهان وجود نداشته باشد.
معاینه لگن
مراقب شکستگی لگن باشید. هنگام معاینه لگن، مصدوم را از نظر بی‌اختیاری ادرار و مدفوع کنترل کنید.
الف) سطح هشیاری، شیوه تکلم و رفتار
ب) کیفیت نبض
پ) کیفیت تنفس
ت) فشارخون
ث) خون‌رسانی به پوست (خون‌رسانی محیطی)
ج) درجه حرارت بدن (معمولا در موارد اورژانسی اندازه‌گیری درجه حرارت لزومی ندارد)