فیتنس شاخهای جدید از تمرینات با وزنه است که اینروزها طرفداران ویژهای پیدا کرده و رقیبی برای رشته بدنسازی است.
هرچند فیتنس و بدنسازی هر دو شاخههایی از یک درخت هستند و عمده اختلاف اصلی آنها در روش تمرین نهفته است. مسابقات فیتنس طبیعی سالی ۲ بار در کشوری مانند آلمان انجام میشود و هدف آن گسترش سلامت در پرورشاندام است. در این مسابقات اگر شرکتکننده دوپینگ کند یا از داروهای دوپینگی استفاده کند، از مسابقات محروم و حتی جریمه میشود. در این رشته بدنسازی، عوامل دوپینگ مانند استروئیدها یا آنابولیک، هورمونهای رشد یا دیورتیک، هیچجایی ندارند و عوامل مؤثر موفقیت در این رشته، آموزش، تغذیه، استراحت و ژنتیک است.
استفاده از مکملها آزاد است
حتی بدون استفاده از مواد دوپینگی و استروئیدها میتوان نتایج برجستهای در عضلهسازی به دست آورد. چیزی که در فیتنس طبیعی مهم است، روش تغذیه و سیستم تمرینی است. کسانی که میخواهند بدنی کات و متناسب داشته باشند و ادعا کنند که به روش طبیعی به این بدن دست پیدا کردهاند، باید یک رژیم غذایی مناسب را رعایت کنند. البته ضد دوپینگ بهاینمعنا نیست که مکملهای مجاز مثل پروتئین، گلوتامین، بیسیدبلای یا آمینواسید هم دوپینگاند. این مکملهای ذکرشده را میتوان در طول ورزش استفاده کرد و دوپینگ محسوب نمیشود، زیرا با حجم بالای تمرین در این ورزش باید مکمل استفاده کرد، ولی به این شرط که مجاز بوده و تقلبی نباشند.
تمرینات فیتنس چگونه است؟
در فیتنس، داشتن عضلات بزرگ اهمیت چندانی ندارد، بلکه تناسب عضلات و فیزیک اهمیت دارد. مدلهای فیتنس بیشتر زمان تمرین را صرف ساختن عضلات اصلی و گروهی بدن میکنند. عضلات تراشیده و عضلاتی که تفکیک شدهاند، در کانون توجه فیتنس قرار دارد. برنامه تمرینی اهالی فیتنس بهطورکلی کوتاهتر و شدیدتر از بدنسازی است، چراکه آنها نصف تمرینات را صرف تمرینات هوازی و نصف دیگر را صرف تمرینات وزنه میکنند. در بیشتر موارد نیز، چون هدف کاتکردن عضلات است، تکرارهای بالا با وزنههای سبک را در برنامه دارند.
تفاوت اصلی با بدنسازی
میتوان گفت تفاوت اصلی فیتنس و بدنسازی به لحاظ تغذیه به میزان کالری دریافتی ارتباط دارد. مثلا مدلهای فیتنس ۲۵۰۰کالری در روز دریافت میکنند، اما بدنسازان میزان کالری بیشتری از رژیم غذایی میگیرند، حدود ۵هزار کالری. ۵۰درصد کالری از پروتئین است و مابقی باید دارای کربوهیدرات پایین و مواد غذایی کمچرب باشد.