اول| اوضاع ورزش خراسان‌رضوی این روز‌ها چنگی به دل نمی‌زند. این گزاره بیشتر اوقات برای توصیف ورزش استان جواب داده، ولی اوضاعی که اکنون در آن به‌سرمی‌بریم، واقعا نوبر است. نزدیک به دو هفته است که ورزش خراسان بی‌صاحب مانده و متولی ندارد و این همه به‌علت بی‌تدبیری محض وزارت ورزش‌وجوانان است که هاشمی‌جواهری را کنار گذاشته، اما نتوانسته‌است مجوز حضور تاج‌فیروز را به‌جای او بگیرد؛ یک لطیفه مدیریتی که اگر به چشم خودمان نمی‌دیدیم، باورمان نمی‌شد.
دوم| واقعیت این است که با وجود مدیرکل سابق هم اوضاع در ورزش خراسان چندان گل و بلبل نبود و هزار و یک مشکل حل‌نشده ریز و درشت داشتیم و داریم، اما به‌هرحال یک متولی بالای سر این ورزش بود و وضعیت از الان بهتر بود. دو هفته است که در این استان مدیرکلی وجود ندارد و این یعنی یا همه کار‌ها خوابیده یا اینکه اساسا کاری انجام نمی‌شده است که حالا خوابیده باشد. این همه درحالی است که از لحاظ فنی در یکی از فصل‌های مهم سال قرار داریم و کار‌های زیادی هست که معطل دستور شخصی به نام مدیرکل است؛ از تخصیص اعتبارات تا روشن‌کردن وضعیت تیم‌ها و نمایندگان استان در لیگ‌های مختلف کشوری.
سوم| وضعیت کنونی مدیریت ورزش در استانمان نتیجه یک خط مدیریتی است که دست‌کم عقبه‌ای ده‌ساله دارد. از زمان رفتن افشین داوری و آمدن همین آقای هاشمی‌جواهری در دوره اول حضورش، اگر دقت کنید و نام‌ها را یک‌به‌یک مرور کنید، به این واقعیت غم‌انگیز پی می‌برید که پست مدیرکلی ورزش خراسان‌رضوی روزبه‌روز تنزل کرده و از فردی ضعیف به فرد ضعیف‌تر دیگری سپرده شده است. حتی خود افشین داوری که مثلا رضایت بیشتر اهالی ورزش را به همراه داشت و جواهری که خیلی‌ها او را مدیری بی‌حاشیه و کوشا می‌دانستند هم وقتی دوباره به این پست مهم برگشتند، ضعیف‌تر و ناکارآمدتر شده بودند. این سیر نزولی که موجب شده است ورزش خراسان در همه ابعاد از ورزش دیگرنقاط کشور عقب بیفتد، به‌خوبی نشان می‌دهد که ورزش دغدغه مدیران رده‌بالای سیاسی استانمان و شاید حتی کشور-فارغ از اینکه چه دولتی سر کار باشد- نیست؛ همان چیزی که خیلی از استخوان‌خردکرده‌های ورزش از آن می‌نالند و می‌گویند چرا برخلاف همه استان‌ها یک‌بار یک نماینده مجلس یا استاندار ما، آن‌گونه که در شهر‌های دیگر دیده‌ایم، برای رتق‌وفتق همین یک کار، یعنی انتخاب یک مدیرکل لایق و کاربلد، آستین بالا نمی‌زند؟! چرا باید ورزش خراسان‌رضوی با آن همه دبدبه و کبکبه و تاریخ پرافتخارش طفلی شده باشد که گم شده است و کسی به‌دنبال یافتنش نیست؟!