اول| آسمان تیمداری در ورزش مشهد چند سالی است که خاکستری شده و این شامل سالی که گذشت نیز شد. در سالی که آخرین لحظات آن را سپری میکنیم، اوضاع باشگاهداری در ورزش شهرمان همچنان اسفناک بود و با اینکه هرازگاهی خبرهای خوشی به گوش میرسید، اما اتفاق خوشحالکنندهای نیفتاد.
در فوتبال، مشهد همچنان از سطح اول، دوم و سوم فوتبال کشور دور است و در سطح چهارم افتانوخیزان پیش میرود. در بسکتبال تیمی دستوپا شکسته داریم که فقط نام مشهد را یدک میکشد که ایکاش نمیکشید. در والیبال اوضاع نیان امسال اصلا چنگی به دل نزد و شاید شما الان که درحال خواندن این سطور هستید، سقوط این تیم از لیگبرتر قطعی شده باشد. اتفاقی که اگر هم نیفتد، باز هم چیزی از شرایط بحرانی این تیم کم نمیکند و بهنظر باید با حضور این مجموعه صنعتی در والیبال خداحافظی کرد. این وسط میماند فقط تیم فرشآرا که با اینکه همان متوسط متوسط همیشگی است، اما پرچم فوتسال مشهد و استانمان را بالا نگه داشته است.
دوم| اوضاع بد نمایندههای مشهدی استانمان فقط مختص به امسال نیست و روندی است که در سالهای اخیر ایجاد شده و گویا پایانی ندارد. واقعیت این است که هیچ پلن مشخصی برای نجات ورزش مشهد در این عرصه وجود ندارد و هرچه تابهحال گفته شده، در حد حرف بوده و بس، بدون هیچ پشتوانه علمی، منطقی و برنامهریزیشده! بهطور مثال همهجا از لزوم حضور مشهد در سطح اول فوتبال کشور گفته میشود، اما در عمل غیر از چند حرکت رسانهایپسند کاری نشده است.
سوم| مشکل تیمداری در ورزش مشهد این روزها به معضل تبدیل شده و اینهمه درحالی است که در استان و کلانشهرهای دیگر کشورمان شرایط کاملا فرق میکند. در اصفهان همهچیز مثل همیشه مرتب و منظم است و مشکلات مالی و تحریمی کشور انگار شامل آنها نمیشود! مجموعه سپاهان در نزدیک به بیست رشته ورزشی تیمداری میکند و در اغلب آنها هم مدعی قهرمانی است. بیخ گوش خودمان در کرمان اوضاع هر روز بهتر از قبل میشود و تیمهای کرمانی درحال تسخیر ورزش کشور هستند. حتی یزد که با وجود بسترهای قابلاعتنای تاریخیاش از نظر ثروت و امکانات به گرد پای مشهد هم نمیرسد، امسال در تیمداری ترکانده و فقط یک چادرملو اردکانش همه را درو کرده است!
چهارم| فقر تیمداری در شهر امامرضا (ع) در حالی است که این شهر به لحاظ امکانات زیرساختی جزو سه شهر برخوردار ایران است. دو ورزشگاه بزرگ و سالنهای متعدد و مجموعههای ورزشی کامل ظرفیتهایی است که شهرهای دیگر برای داشتن یکی از آنها آرزو به دل هستند، اما اینجا باد و خاک میخورد و صدالبته افسوس اهالی دلسوز ورزش شهرمان.