تشکیل حکومت اسلامی توسط امام معصوم یا فقیه عادل، هدف میانی اسلام است و در سایه این هدف است که بسیاری از اهداف و مقاصد شریعت همچون عدالت و سعادت به دست می‌آید؛ ازاین رو این هدف در تحلیل مبارزات سیاسی اهل بیت علیهم السلام نقشی کلیدی دارد و همواره تلاش اهل بیت علیهم السلام برای به دست گرفتن حکومت و برپایی حکومتی بر اساس قواعد و احکام اسلام بوده است.
علت اصرار اهل بیت علیهم السلام بر تشکیل حکومت اسلامی مبتنی بر تعالیم نبوی و علوی این است که در سایه حکومت صالحه، می‌توان به هدف نهایی دین که جاری و ساری کردن توحید و یکتاپرستی در ابعاد مختلف زندگی فردی و اجتماعی است، دست یافت.
ممکن است عده‌ای گمان کنند تلاش برای ترویج توحید از راه‌های دیگری نیز قابل دستیابی است، ولی آن توحیدی که مدنظر اهل بیت علیهم السلام است که همه سطوح و ابعاد زندگی انسان را فرامی گیرد، جز از طریق تشکیل حکومت اسلامی به دست امام معصوم یا فقیه عادل (در دوران غیبت) به دست نمی‌آید.
امام حسین (ع) در فراز پایانی خطبه شان در سرزمین مِنا که دو سال پیش از قیام ایراد شده، این راهبرد را در کلماتی درخشان بازگو می‌کنند که سرلوحه همه مجاهدان راه خدا قرار گرفته است: «بارخدایا! تو خود می‌دانی که آنچه از سوی ما اظهار و انجام می‌شود، نه برای رقابت در کسب قدرت و به دست آوردن پست و مقام است و نه به انگیزه دستیابی به ثروت و دارایی این دنیا؛ بلکه هدف ما این است که اصول و ارزش‌های دین تو را ارائه دهیم و در شهر‌های تو اصلاح پدید آوریم تا بندگان ستمدیده ات به امنیت برسند و حقوقشان تأمین شود و به قوانین و احکامی که مقرر داشته ای، جامه عمل پوشانده شود.»
این راهبرد از دوران امیرالمؤمنین (ع) به امام حسن (ع) و از ایشان به امام حسین (ع) منتقل شد و بعد از ایشان نیز سایر ائمه اطهار علیهم السلام همین راهبرد را در همه مبارزات سیاسی اجتماعی خودشان اتخاذ کردند. این راهبرد طلایی، سندی روشن برای فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی و مبارزات انقلابی شیعیان است و سنگ محکی است برای همه کسانی که در این راه قدم می‌گذارند. چه آنکه در اسلام، سیاست در خدمت دیانت است و قدرت در برابر توحید متواضع است.