در هفته وحدت که تقویم را هفت روز کارت دعوت می کند تا ما را کنار هم بخواند توجه کنیم. امروز مان را رصد کنیم. با هم بودن مان را عیار بسنجیم آن وقت درخواهیم یافت که فراتر از همه مراسم، به وحدت نیاز داریم. وحدتی تمام ساحتی که همه شئون زندگی را به ایمان غنی سازی کند. رسیدن است به این دریافت دقیق که، برادریم، خواهریم. این نسبت را اگر نه به خون، به خُلق و خوی و ایمان، برای همه ما نوشته اند. آن هم به کلام راهنمایی که راه را تا همیشه برای ما روشن می کند. "ألمؤمنون إخوة تتکافؤ دماؤهم و هم ید علی من سواهم؛ مؤمنان با هم برادرند و خونشان برابر است و در برابر دشمن متحد و یکپارچه اند. " این حدیث نبوی است در بیان بایستگیی که باید در نظر داشته باشیم. رنگ ها و نژاد ها و زبان ها هرگز نمی تواند نژادگی ما را آسیب زند. نمی تواند جغرافیای برادری را به خط های کج و معوج چند پاره کند. حتی تفاوت مذهب هم نباید، خط کش و قلم به دست دهد برای جداسازی. ما مقوم ها و نگهدارنده های بسیار قوی تر داریم که ما را در کنار هم به بنیان مرصوص تبدیل می کند که هیچ دشمنی نمی تواند در لابه لای صفوف ما منفذ پیدا کند و به نفوذ ما را از هم بپاشاند. ما خدای واحدی داریم که با "یدالله مع الجماعه" ما را وعده یاری داده است. رسولی واحد داریم که رسالت و گستره هدایت خود را بر پایه وحدت بیان کرده است. کتابی واحد داریم که ما را به جهتی واحد می خواند. فرهنگی برساخته از کتاب و رسالت داریم که برادری مان را نو به نو تعریف و باور مان را به اخوت غنی تر می کند. وقتی از کلام پیامبر مان می خوانیم که،" ألمسلمون إخوة لافضل لأحد علی أحد إلا بالتقوی؛ مسلمانان با هم برادرند و هیچ کس بر دیگری برتری ندارد، جز به تقوی. " باید نگاه مان مهربان تر از همیشه باشد در نگاه هم. دست ها مان باید قوت بازوی یکدیگر باشد. دیوار فروریخته خانه هم را باید دوباره بسازیم که شهر با خانه های ساخته، آباد می شود. اگر دست ها مان به هر دلیلی بسته است با هزار دلیل و برهان قاطع باید ابروهامان گشوده باشد و در نیکی به هم بسان "فاستبقواالخیرات"، به شتاب عمل کنیم. این راهی است که امام صادق(ع) برای همه ما روشن می فرمایند به این حدیث که؛ "تواصلوا و تباروا و تراحموا و کونوا إخوة أبرارا کما أمرکم الله عز و جل؛ همان گونه که خدای عزوجل به شما دستور داده، با هم پیوند داشته باشید، به یکدیگر نیکی کنید، و برادرانی نیکوکار باشید. " برقراری و اعتلای رابطه برادری، همان نعمتی است که نعمت افزا هم می شود. ما با هم می توانیم کارهایی بکنیم و فرصت های شکوفایی برای کشور بسازیم که هرگز جدا از هم بدان توفیق نمی یابیم. اگر ایران را سرفراز و سربلند می خواهیم باید "باهم" بودن را" برای هم"، به عنوان راهبرد موفقیت برگزینیم. این یک باید ملی است. با هم می توانیم سربلندی وطن را استمرار بخشیم. یک الزام انقلابی نیز هست که در کنار هم باید انقلاب شهیدان را میراث دارانی امین باشیم. بر همین اساس هر گفتار و رفتاری که وحدت ملی را زخم زند، ضد ملی ترین و در عین حال ضدانقلابی ترین رفتاری است که باید از آن پرهیز کرد. ما به هر نام و نشان و انگاره فکری، تارو پود یک فرشیم. هر کدام یک گره ایم در قالی ایران. تا کور شود هرکه نمی تواند عظمت ما را ببیند.