درس پیامبر (ص) و رسم امام صادق (ع)

واعتصموا بحبل الله ولاتفرقوا، دکترین حکومتی پیامبر است برای همه اقوام و نژاد ها. همین دکترین است که دست قدرت الهی را با خویش همراه می بیند که "یدالله مع الجماعه" را امام علی(ع) فرموده است تا همراهی مومنانه را تاکیدی وثیق باشد. جهان اسلام به این یکپارچگی می تواند قواره استعمار ساخته را کنار بگذارد و در هیئت توحیدی خود پرچم افراز سعادت بشر باشد. ما هم به عنوان آحاد این جامعه، ضمن ایفای نقش اجتماعی در این الگوواره، باید خویش را به اخلاق نبوی نیز غنی سازی کنیم. بدانیم آنچه ما را خاکسترنشین فقر می کند، فقر معرفتی است. طرفه نکته ای که اگر بتوانیم بر آن فایق آئیم، افق های باز را پیش رو خواهیم دید. "بیهودگی" جای خود را به "هوده" ای مکرم خواهد داد. همین مسیر هم ما را به سر راهی خواهد رساند که پیامبر اعظم الهی (ص) بر اساس فلسفه بعثت خویش، آن را برای توسعه اخلاق و فضایل انسانی هموار می کند. در این ساحت همه صاحب کرامت اند لذا در کلام حضرت رسول(ص) می خوانیم:" هرگز هیچ یک از مسلمانان را کوچک مشمار؛ زیرا کوچک آنان نیز، در نزد خداوند، بزرگ است." و خدای بزرگ نیز بر حفظ حرمت شان غیرت می ورزد. همین راهی که پیامبر هموار می کند مسیر برگشت انسان به بهشت است. آن نیز از دل جامعه و از جاده خیرکرداری به شادمانی ابدی پیوند می خورد چه، "بر در دوم بهشت نوشته شده ؛ هر چیز راهی دارد و راه رسیدن به شادمانی در آخرت ؛ چهار چیز است : دست محبت بر سر یتیمان کشیدن ؛ و بر بیوگان مهربانی کردن ؛ و در رفع نیازهای مسلمانان کوشیدن و دل جویی از تهیدستان و مساکین." چهارگانه ای که چون به رفتار درآید به توسعه شادمانی اجتماعی و رستگاری انسانی می رسد. دست های پر محبت فقط موی یتیمان را نوازش نمی کنند بلکه ناز او را چنان می خرند که از توجه دیگران بی نیاز شود. بر بانوان بی سرپرست با حفظ شان و شوکت مومنانه شان، حق برادری را تمام می کنند و در گره گشایی از زندگی مسلمانان، از روی نسخه رفتاری "طبیب دوار بطبه" می نویسند. نمی مانند تا مسلمانی برای رفع حاجت به آنان مراجعه کند که خود با همت بلند به دنبال گرفتاران می روند تا تکلیف انسانی خود را انجام دهند. رفتار خود را با تهیدستان و مساکین در قاعده مواسات تعریف می کنند. با احترام یاری و با محبت غمخوارگی می کنند. اهل معرفت از حدیثِ امام جعفر صادق (ع) چنین به یاد دارندکه: " از دو مسلمان كه به هم برخورد مي كند آن كه ديگري را بيشتر دوست دارد بهتر است ." پس در محبت به هم در تراز "فاستبقو الخیرات" رفتار می کنند و از هم پیشی می گیرند.  این سنت نبوی و جعفری است که اگر بدان التزام رفتاری داشته باشیم، نه فقط زندگی فردی ما که جامعه و جهان ما هم محمدی و صادقی می شود. با نگاه به این فرازهاست که می گوئیم جهان اسلام برای سرفرازی و آحاد جامعه انسانی برای رستگاری باید مشق از سرمشقی بنویسد که خداوند با "ولکم فی رسول الله اسوه حسنه" پیشانی نوشت هر روزمان قرار داده است. اسوه ای بزرگ به نام محمد(ص).....