به گزارش شهرآرانیوز مهم است که چرا و برای چه کسی کار می‌کنی؛ کار برای کار است یا برای پول، شهرت و... یا کار برای خدا. آخری را که بخواهی، بی نهایت را خواسته ای. آن وقت است که دنیا با همه آنچه دارد، سراغت می‌آید و در برابر اراده ات کرنش می‌کند؛ از راهی که گمانش را می‌بری یا تصورش را هم نمی‌کنی. بماند که خواستن خدا هم به زبان و ادعا نمی‌شود، باید برای گفتگو با او شوق داشته باشی، به ویژه در زمان‌های نشان شده و ستاره دار، به همان شیوه‌ای که او می‌پسندد؛ اول وقت و به جماعت. ماجرای عبادت دسته جمعی نخبگانی که هر روز در یکی از شرکت‌های دانش بنیان بزرگ شهرمان برپا می‌شود، از همین قرار است.
ساعت به حوالی یازده که می‌رسد، یکی از مهندسان شرکت «خدمات نیروگاهی آهار» واقع در پارک علم و فناوری خراسان که به صورت خودخواسته به عنوان خادم نماز انتخاب شده است، مهیای آماده کردن فضا برای قرار ظهرانه همکارانش با خدا می‌شود. کار که از روی دل و اعتقاد باشد، داوطلبان انجامش به یک نفر خلاصه نمی‌شوند. مشغله‌ها و فشار کاری در این مجموعه که پالایشگاه‌ها و نیروگاه‌ها مشتری خدمات و محصولاتش هستند، زیاد است.
بااین حال، همیشه چند نفری برای کمک می‌آیند تا هرچه زودتر چراغ‌های نمازخانه روشن، سجاده‌ها پهن و رحل‌ها و قرآن‌ها چیده شوند. بعد هم نوبت فعال شدن سیستم صوتی و پخش پیش خوانی اذان از بلندگو‌های طبقات است. مؤذن که پشت بلندگو می‌رود و با اذان گفتن به همکارانش برای حضور در نمازخانه فراخوان می‌دهد، یکی یکی و چندتاچندتا با آستین‌های بالازده و سروصورت خیس از وضو از راه می‌رسند.
فرقی ندارد که مهندس برق باشند یا مکانیک، کامپیوتر، صنایع، عمران یا فناوری اطلاعات، دانش آموخته مدیریت، حسابداری و...؛ اینکه کارشناسی دارند یا کارشناسی ارشد و بالاتر نیز مهم نیست. محل خدمتشان ازجمله واحد توربین‌های گازی، بویلر‌های بخار، مهندسی سیستم ها، تحقیق و توسعه و... هم اهمیتی ندارد.
چیزی که در این لحظات تماشایی است، ایستادنشان در کنار یکدیگر است؛ شانه به شانه و چفت درچفت با رعایت حداقل فضای ممکن. فضای نمازخانه با همه وسعتش برای گنجاندن حدود هفتاد نفری که در بزم ارتباط مستقیم با خدا حضور به هم می‌رسانند، چندان وسیع به نظر نمی‌رسد.
خوبی دیگر ماجرا، تقید مدیر مجموعه به حضور در نماز جماعتی است که امام و مأموم هایش را همکاران تشکیل می‌دهند. گفت وگوی بی واسطه کارکنان با او و بیان خواسته‌ها و نظراتشان پس از نماز، جزو همان روش‌های به روز در علم مدیریت است که برای برخی مقبول نمی‌افتد، مگر اینکه با واژه‌های بیگانه و اصطلاحات خارجی همراه باشد و اینجا در شرکتی دانش بنیان به برکت نماز جماعت اول وقت، به بهترین شکل درحال اجراست.
«آدم‌ها به سمت خوبی‌ها کشش دارند؛ وقتی ببینند شما که نماز اول وقت می‌خوانی، اخلاق خوبی داری و در روابطت متوجه ریزه کاری‌ها هستی، به تو و نماز اول وقتی که می‌خوانی علاقه مند می‌شوند.»
این، فلسفه پخش پادکست‌های اخلاق محوری است که روز‌های زوج، بلافاصله بعد از اقامه نماز جماعت به امامت یکی از کارکنان شرکت آهار، از بلندگو پخش می‌شود؛ درست در همان دقایقی که همه، سلام نماز را گفته اند و ذهنشان از یاد خدا آکنده است. زمان پادکست کوتاه است، بین یک تا حداکثر پنج دقیقه. آن طور که سیدعلی حسینیون، مسئول روابط عمومی این شرکت، برایمان می‌گوید، در روز‌های فرد برنامه با قرائت یک صفحه از کلام وحی تغییر می‌کند.
روز‌های پنجشنبه نیز نماز به امامت یکی از سخنرانان مطرح مشهد اقامه می‌شود و با سخنرانی کوتاه او پایان می‌گیرد. مقیدبودن به اقامه این واجب الهی به زیبایی هرچه تمام‌تر در این شرکت دانش بنیان، قصه‌ای دراز دارد که شرح آن مجال دیگری می‌طلبد. ریشه‌های آن را باید در دهه ۶۰ جست وجو کرد که مدیرعامل و رئیس هیئت مدیره کنونی شرکت، دانش آموز بودند و پاتوقشان پایگاه بسیج محله بود.
دوستی و ارتباط آن‌ها که زیر سقف مسجد حجت (عج) شکل گرفته بود، با تحصیلشان در رشته‌های الکترونیک و کامپیوتر دانشگاه فردوسی مشهد، تأسیس شرکت دانش بنیان در سال ۱۳۷۹ و تولید محصولاتی فناورانه در زمینه سیستم‌های کنترل صنایع انرژی ادامه پیدا کرد، تا جایی که انحصار از برند‌های آمریکایی و آلمانی گرفته و پرچم ایران در تولید محصولاتی بلند شد که روزگاری به ناچار واردکننده اش بودیم.