به گزارش شهرآرانیوز، اگر اصرار‌های اکرم و ایران، دختر‌های صاحب خانه آقای گرمارودی در قم نبود، سیدعلی را هیچ وقت به مدرسه نمی‌فرستاد و همانجا در مکتب، خودش مسیر علوم اسلامی را ادامه می‌داد. هرچند آدم‌های آگاه و بااستعداد و خوش قریحه در هر مسیری، راه خود را به سمت رشد و تعالی پیدا می‌کنند، اما ادبیات معاصر ما به سیدعلی‌های گرمارودی اش پر و بال گرفته. زندگی ماجراجویانه خانواده گرمارودی در مقاطع گوناگون، جریان تحصیل و علم آموزی سیدعلی را متوقف نکرد.
قم به دنیا آمد، دیپلم ریاضی اش را همانجا گرفت، بعد همراه پدر راهی مشهد شد. آنجا از فرصت حضور عالمانی، چون ادیب نیشابوری و واعظ طبسی استفاده و علوم اسلامی و علوم ادبی اسلامی را دنبال کرد، چهار سال بعد به قم برگشت و در گیرودار واقعه مدرسه فیضیه، زندان‌های ساواک را هم تجربه کرد. با پادرمیانی آیت ا... شیرازی آزاد شد و به صلاحدید پدر از گرمارود قم به نجف هجرت کردند.
اوایل دهه ۴۰ دوباره به ایران برگشتند و این بار در شهر ری ساکن شدند. سیدعلی موسوی این بار در قامت دبیر به دانش آموزان دبیرستان علوی تهران درس داد و پس از آنکه دیپلم ادبی اش را گرفت، رشته علوم قضایی را برای تحصیل در دانشگاه انتخاب کرد. ورود به دانشگاه، فرصت مغتنمی شد برای معاشرت با چهره هایی، چون شهید باهنر، شهید رجایی و شهید بهشتی، اما نه آن همکاری کوتاه مدت با «مجله نگین» و نه سمت مشاور حقوقی در اداره باستان شناسی، که مسابقه شعر بعثت مجله یغما بود که مسیر زندگی اش را سمت و سویی تازه داد.
آن سال یعنی سال ۱۳۴۸، شعر سیدعلی موسوی گرمارودی با عنوان «خاستگاه نور» در بخش نیمایی، عنوان بهترین اثر را به خود اختصاص داد و نام او در بیست وهشت سالگی بر سر زبان اهالی ادبیات افتاد. نشست و برخاست با شخصیت هایی، چون جلال آل احمد و سیمین دانشور و دکتر علی شریعتی، علاوه بر کسب تجربه، راه را برای رشد و بهتر دیده شدن استعداد او در ادبیات هموار می‌کرد. نخستین مجموعه شعر خود را هم پس از چهارسال تحمل اسارت در زندان‌های ساواک با عنوان «عبور» منتشر کرد.
استقبال از دفتر نخست، او را به تهیه و چاپ دو دفتر دیگر به نام‌های «در سایه سار نخل ولایت» و «سرود رگبار» تشویق کرد. کانون هنرمندان و نویسندگان مسلمان را هم در همان سال‌ها با همراهی طاهره صفارزاده تأسیس کرد و پس از پیروزی انقلاب اسلامی، سرپرستی انتشارات انقلاب اسلامی را برعهده گرفت و در سمت مشاور فرهنگی رئیس جمهوری مشغول به کار شد. دکترای زبان و ادبیات فارسی اش را اخذ و مدتی را به عنوان رایزن فرهنگی ایران در تاجیکستان خدمت کرد.
مسیر رشد و پیشرفت سیدعلی موسوی گرمارودی سرانجام در دهه ۸۰، او را در جمع چهره‌های ماندگار ملی و در زمره یکی از مؤثرترین و موفق‌ترین شاعران معاصر در قالب‌های شعری گوناگون قرار داد. برگزیده دوره دوم جشنواره بین المللی شعر فجر، با ترجمه ادبی کامل قرآن کریم، برنده کتاب سال شد. ترجمه نهج البلاغه اش مورد تقدیر قرار گرفت و در سال ۱۳۹۳ نشان افتخار جهادگر عرصه فرهنگ و هنر به شایستگی به او تعلق گرفت. اجرای صوتی کلیه غزل‌های حافظ بر اساس نسخه تصحیح علامه قزوینی و دکتر قاسم غنی از دیگر خدمات او در عرصه شعر و ادب است.
اما آنچه در بیش از ۱۰ مراسم و آیین نکوداشت در تجلیل از جایگاه ادبی سیدعلی موسوی گرمارودی بر آن تأکید شده است، پیشگامی او در شکل گیری شعر مدرن مذهبی است که تا پیش از انقلاب اسلامی با محدودیت‌های حکومتی، از افکار نو و تکنیک‌های تازه دور مانده بود، اما شور اشعار گرمارودی و حماسه جاری در مضامین و تعابیر او، باب تازه‌ای در ادبیات سیاسی، اجتماعی و آیینی باز کرد که در قالب‌های گوناگون از جمله شعر نو نیمایی، موفق ظاهر شد. حالا امروز سیدعلی موسوی گرمارودی در حالی هشتادوسه ساله می‌شود که کارنامه پربار او مشتمل بر ۹ کتاب شعر، گواه سال‌ها پایداری و فعالیت جریان ساز در حوزه ادبیات کشور است.
آثاری با عناوین: عبور، در سایه سار نخل ولایت، سرود رگبار، چمن لاله، خط خون، دستچین، باران اخم، گزیده شعر نیستان، تا ناکجاآباد و گزینه شعر به انتخاب بهاءالدین خرمشاهی. در سال‌های اخیر کتابی با عنوان «به جرم شاعری» به قلم مجید شفیعی در شرح زندگی سیاسی و ادبی سیدعلی موسوی گرمارودی منتشر شد تا نوجوانان را با یکی از سرمایه‌های مهم ادبیات کشور آشنا کند.
مجموعه شعر «خواب ارغوانی» در ایام مبارزه سیدعلی گرمارودی با رژیم پهلوی، اسارت در زندان‌های ساواک و دوران شکل گیری انقلاب اسلامی سروده شده است. این دفتر مشتمل بر سه بخش، به دوران پیش از انقلاب اسلامی، شهدای انقلاب اسلامی و جنگ هشت ساله ایران و عراق اشاره می‌کند.
گوشواره عرش مجموعه شعر آیینی است که از شانزده سالگی تا سال ۱۳۸۸ از سوی سیدعلی موسوی گرمارودی سروده شده است، با اشعاری توحیدی آغاز می‌شود و در ادامه به اشعاری درباره اهل بیت پیامبر (ص)، حضرت فاطمه (س) و امامان معصوم (ع) اشاره دارد. به ضمیمه هر شعر نیز، سروده‌هایی در وصف یاران آن امام آمده است.