شکر نعمت همجواری با امام رئوف (ع)

نعمت‌های زیادی در اطراف ما هست که گاهی آنها را نمی‌بینیم؛ نعمت‌هایی که به ما کمک می‌کند با آرامش بیشتری زندگی کنیم و بیشتر شاکر باشیم. یکی از این نعمت‌های بزرگ برای مردم شهر و حتی کشور ما، وجود حرم مطهر امام رئوف (ع) و سایه رحمت و ولایت ایشان بر سر ماست.

یک‌بار با این قصد به حرم بروید که مردمی را که به حرم می‌آیند تماشا کنید. بودن در حرم مطهر مثل ساحلی است که امواجش به انسان آرامش می‌دهد. مثل خورشیدی است که نورش، گرما و روشنایی می‌بخشد و ایشان پدری مهربان برای تمام شیعیان و رفیقی دلسوز برای همه کسانی هستند که رفیق و دلسوزی ندارند.
اما تمام سخن این است که این رابطه باید دوطرفه باشد. این مکان مقدس که وجودش نعمت بزرگی برای ماست، احترامی دارد و نفس کشیدن در حریم او آدابی دارد که شکر این نعمت بزرگ به رعایت آنهاست.

البته امام‌رضا (ع) از ما بی‌نیاز هستند و آنچه از ما می‌خواهند، خوب بودن و سعی در خوب بودن، به احترام حضور ایشان است؛ موضوعی که از قدیم همواره توصیه دوستان و ارادتمندان حضرت بوده است.

البته مشهدی‌ها به‌عنوان همسایه‌های این حریم بهشتی، معمولا وظایف بیشتری به گردنشان است؛ مشهدی‌هایی که همه از بچگی بر سر خوان لطف و کرم امام خوبی‌ها نشسته‌اند و هرچه دارند، از لطف و خوان کرم این خانواده و برکت عنایت امام رئوف است.

معمولا ما انسان‌ها قدر نعمت را وقتی می‌دانیم که آن را ولو مدت کوتاهی از دست بدهیم. در دوره تاریک و زشت کرونا که البته چیز‌های زیادی هم به ما یاد داد، یادمان نمی‌رود که با بسته شدن این حریم ملکوتی، چه به سر ما و شهر ما و ریزه‌خواران حریمش آمد که اگر مردم و زائران از تمام جا‌های کشور به این شهر می‌آیند و این شهر رونقی دارد، همه به برکت وجود امام‌رضا (ع) و حرم ملکوتی حضرت است، پس اگر می‌دانیم که مدیون آقا هستیم، باید سعی کنیم به آقا و زائران او خدمت کنیم، نه اینکه خدای‌نکرده اهل خیانت باشیم؛ مایی که اسممان مجاورالرضاست، باید از این امام و روش ملکوتی ایشان رنگی داشته باشیم و شباهتی در ما وجود داشته باشد که این استناد و این نسبت را نشانی باشد و آن را حقیقی کند.

بسیار اتفاق افتاده است که زائران حضرت از بنده حقیر که در کسوت روحانیان هستم، سؤال می‌کنند توصیه امام‌رضا (ع) به ما چیست و حضرت از ما چه چیزی می‌خواهد؟

از اولین توصیه‌هایی که بنده از معارف رضوی به آنها می‌گویم، این است که نماز از اولین چیز‌هایی است که شیعیان حضرت باید اهل آن باشند و درباره آن، مداومت و حساسیت داشته باشند؛ زیرا در بیانی معروف، امام‌رضا (ع) فرموده‌اند: «لاتوخرنّ الصلاه عن اول وقت‌ها بغیر علّه».

حضرت از ما می‌خواهند به هیچ‌وجه بدون دلیل و علتی که بین خود و خدا عذر حساب شود، نماز اول وقتمان را ترک نکنیم و هیچ‌چیز را بر نماز مقدم ندانیم.

همچنین رعایت احترام امام‌هشتم (ع) و آداب همجواری با حضرت، به این است که در مجاورت ایشان از گناه کردن شرم کنیم و محیطی را که معطر به نام و یادشان است، با پلیدی گناهان، آلوده نکنیم.

از خداوند بزرگ می‌خواهیم که همه ما را از پیروان خاص حضرت قرار بدهد و زیارت بامعرفت ایشان را روزی ما کند و امام‌رضا (ع) را در لحظه مرگ و لحظه حساب، فریادرس ما قرار بدهد. ان‌شاءا...!