مانایی حکومت رهین حضور مردم

حکومتِ دینی. این ترکیبِ دو کلمه‌ای دو جهان معنا در خویش دارد. هم ناظر به ساختِ سختِ حکومت دارد، هم به نرم افزاری به نام اسلام که حکومت را از کالبدی بی روح به جانی کمال یافته ارتقا می‌دهد.

این ترکیبِ تجزیه ناپذیر، نه فقط بر سر‌ها که در دل‌ها هم حکومت می‌کند. قاعده‌ای که امام خمینی (ره) برای جمهوری اسلامی تحریر و تبیین کرد، از این قسم است. رابطه وقتی به دل راه یافت، ماندگارتر است. محبت که افزون شد، ریشه‌ها عمیق‌تر می‌شود. محبت به مردم، ایمان به خدا را هم افزایش می‌دهد.

این کلام امام است که "آن روزی که شما احساس کردید مَحبّت و برادری بین شما و سایر قشر‌های خدمتگزار زیادتر می‌شود، بدانید که ایمانتان زیادتر گردیده است. " امام علاوه بر تاکید مکرر بر محبت، از تعریف رابطه مردم- حاکمیت بر اساس" ترس" پرهیز می‌دهند؛ " شما کاری نکنید که مردم از شما بترسند. شما کاری بکنید که مردم به شما متوجه بشوند. شما کاری بکنید که مردم مَحبّت به شما بکنند؛ پشتیبان شما باشند. " راه ماندگاری هم همین است. بدیل هم ندارد این راه؛ "

اگر مردم پشتیان یک حکومتی باشند، این حکومت سقوط ندارد؛ اگر یک ملت پشتیان یک رژیمی باشند؛ آن رژیم از بین نخواهد رفت. " تجربه زیست در دنیای سیاست هم همین را گواهی می‌دهد که بنیانگزار جمهوری اسلامی مستند به نظام حکمرانی نبوی بیانم می‌کند؛ " وقتی پایه حکومت بر دوش یک ملت نبود و بر قلب یک ملت نبود، اینها نمی‌توانند یک حکومتی باشند. " امام برای تعمیق باور به این گزاره، به آغازین سال‌های اسلام و رابطه راس هرم با مردم توجه می‌دهند؛ " در صدر اسلام هیچ کس از پیغمبر نمی‌ترسید. ترس نبود توی کار. مَحبّت توی کار بود. " این محبت کارکرد بازتولید محبت عمومی را هم به دنبال دارد.

علاوه بر این به تولید آرامش برای خود دولتمردان هم می‌انجامد. امام مسئولان را به تجربه کردن در این زمینه فرامی خوانند به این بیان که؛ " تجربه کنید ببینید که آیا با مَحبّت با مردم رفتار کنید دلتان آرامتر است، یا خدای نخواسته با شدّت؟ " ایشان روایت بسیار تجربه شده را هم چنین بیان می‌کنند که" وقتی با مردم خوبی کردید، مَحبّت کردید، خدمتگزار مردم بودید، وقتی که بروید شب منزل، آرامش برای قلبتان هست؛ وجدانتان ناراحت نیست. " وجدان راحت و قلب آرام، هم سلامت را برای کارگزار به ارمغان می‌آورد و هم بستر را برای سعادت مردم فراهم می‌کند.

این نسخه برای دیروز نبود که امروز و فردا نیز شفابخشی خود دارد. با تنظیم رفتار به این تراز، عیار خدمت و اعتبار کار را بالا ببریم. به یاد داشته باشیم نگاهی چنین آرامش افزا و رضایت آفرین است. این که حضرت روح الله در وصیت نامه خود به صراحت فرمودند: " با دلی آرام و قلبی مطمئن و روحی شاد و ضمیری‌‎ ‏امیدوار به فضل خدا از خدمت خواهران و برادران‌‎ ‏مرخص، و به سوی جایگاه ابدی سفر می‌کنم. " نتیجه همین نوع نگاه به مردم و منهج خدمت به آنان است که روح را به آرامش و قلب را به اطمینان می‌رساند.

اگر خواهان جایگاهی چنین رفیع هستیم، باید نسخه‌ای را به رفتار درآوریم که بنیان گذار و سرمشقِ جمهوری اسلامی برای مان به عنوان سرمشق نوشتند..