نفر اول پینگپنگ بانوان ایران در روزهای قرنطینه به اجبار از راکت و تنیسرویمیز دور شده است.
مژده رنگیان - بیش از یک ماه است که ورزشکاران بهواسطه حضور میهمان ناخوانده اینروزهای جهان، پشت درهای بسته سالنهای ورزشی ماندهاند؛ اما بهواسطه رقابتهایی که در ماههای آینده پیشرو دارند، برای حفظ آمادگی تمرینات خود را قطع نکردهاند و در خانه به تمرین میپردازند. دراینمیان، اما یکی از ملیپوشان مشهدی با معضل بزرگی روبهروست که باعث شده است روزهای سختی را در قرنطینه داشته باشد.
مهشید اشتری، ورزشکار بیستساله مشهدی، میگوید برای اعزام به تور عمان و مسابقات جهانی در اردوی آمادهسازی بودیم، اما از سوم اسفند که کرونا جدی شد، اردو را لغو کردند و من هم به مشهد برگشتم. همه سالنهای مشهد بسته است و نمیتوانم تمرین توپزنی انجام بدهم. تنها تمرینات بدنسازی محدود را انجام میدهم، چون در خانه امکان انجام تمرینات سنگینتر نیست. دختر ملیپوش تنیسرویمیز ایران که بهدلیل شیوع ویروس کرونا در خانه حضور دارد، تأکید میکند: میز تمرین ندارم و فقط تمرینات بدنسازی انجام میدهم. نمیدانم تمرینات بازیکنان دیگر چگونه است و آیا در خانه میز دارند یا نه، اما من میز ندارم و این خیلی بد است؛ چون اگر میز داشتم، میتوانستم با پدرم یا حریف تمرینی کار کنم.
اشتری درباره عملکردش در سال ۹۸ نیز تصریح میکند: سال گذشته در مسابقات مختلفی شرکت کردم. در تور عمان عملکردم متوسط بود، اما در کاپ آسیا نتیجه بهتری گرفتم و نفر پنجاهم جهان را که یک بازیکن هندی بود، شکست دادم. همچنین در مسابقات جهانی خوب کار کردم، اما در مسابقات انتخابی تیم ملی پنجم شدم و نتیجهای را که مدنظرم بود، نگرفتم. در ادامه از عملکردم در مسابقات فنلاند، بلاروس و انتخابی تیم ملی برای قهرمانی جهان راضی بودم. در کل عملکردم متوسط روبهبالا بود. او درباره بهترین و بدترین خاطره ورزشی خود در سال قبل اظهار میکند: بهترین خاطرهام به کاپ آسیا برمیگردد. در این مسابقات نفر پنجاهم جهان را که یک هندی بود، شکست دادم و پس از آن هم عملکردم در مسابقات فنلاند و انتخابی تیم ملی جزو بهترین خاطراتم هستند، اما بدترین خاطرهام این بود که در مسابقات انتخابی تیم ملی که خردادماه و برای مسابقات آسیایی برگزار شد، انتخاب نشدم.
این ورزشکار جوان مشهدی درباره مهمترین هدف خود در سال جدید میگوید: هدفم ابتدا این بود که برای مسابقات انتخابی المپیک توکیو کار کنم که آن را از دست دادم، اما اکنون بهدنبال حفظ جایگاه هستم.