به گزارش شهرآرانیوز؛ انگار قرار نیست این تلخی این بیماری شیرین دست از سرشان بردارد. این روز‌ها شرایطشان آن‌قدر نگران‌کننده است که حالا دیگر به جای آنکه به دنبال پیدا کردن تدبیری برای التیام زخم‌هایشان باشند، در‌به‌در از این داروخانه به آن داروخانه به دنبال پیدا کردن داروی اولیه درمانشان هستند. قصه جدیدی هم نیست!
بیماران دیابتی چند سالی است که برای پیدا کردن انسولین مورد نیاز خود در داروخانه‌ها هرازچندگاهی با چالش «موجود نیست» روبه‌رو می‌شوند. امید می‌رفت چالش کمبود و نبود انسولین بعد از اجرای روش سیستمی شناسایی بیماران و محاسبه تعداد ویال مورد نیاز در هر روز دیگر بار تکرار نشود، اما این روز‌ها باز هم موضوع پیدا کردن اصلی‌ترین داروی حیات این بیماران در داروخانه‌های سطح شهر تکرار شده است.
گلایه‌های بیماران دیابتی از نبود برخی از انواع انسولین قلمی در داروخانه‌های سطح شهر سبب شد تا در بازدیدی میدانی به داروخانه‌های سطح شهر سری بزنیم. «بیش از چند ماه است انواع خارجی انسولین قلمی اصلا در داروخانه‌ها توزیع نشده است.» این عبارات نخستین جوابی است که یکی از متصدیان فروش دارو در یکی از داروخانه‌های بولوار معلم مشهد در پاسخ به پرسش ما مبنی بر وجود انسولین «اپیدرا» بر زبان می‌آورد و می‌گوید: خانم نگرد، نیست. چند ماهی است که به داروخانه ما این نوع انسولین اصلا نرسیده است. مشکل هم از نحوه توزیع نیست ظاهرا برخی از انواع انسولین مانند لوومیر و نوومیکس و اپیدرا در کل کشور موجود نیست.
وی در پاسخ به این سؤال که چرا هرازگاهی باید بیماران دیابتی با چالش نبود انسولین روبه‌رو شوند می‌گوید: موضوع اصلا ربطی به مشهد و استان ندارد. در شرایط فعلی احتمالا از تهران توزیعی صورت نگرفته است. باورتان نمی‌شود هر بیمار دیابتی که به ما مراجعه می‌کند حتی شرم داریم که به رویشان نگاه کنیم و بگوییم موجود نداریم.
داروخانه‌دار دیگری در بولوار کوهسنگی مشهد درباره موضوع کمبود انسولین در داروخانه‌های سطح شهر بیان می‌کند: کمبود و چالش‌های موجود در حوزه تأمین ویال انواع انسولین موضوع جدیدی نیست. بیماران دیابتی ما این روز‌ها به جای اینکه در تأمین اصلی‌ترین داروی مورد نیاز خود خیالی آسوده داشته باشند، هر شب را با این سؤال که آیا انسولین مورد نیازشان تأمین می‌شود یا خیر به صبح می‌رسانند.
وی ادامه می‌دهد: مادر خود من بیمار دیابتی نیازمند ویال انسولین است. باورتان نمی‌شود به سختی و به صورت روزانه می‌توانم برای وی، انسولین تهیه کنم.
این موضوع را پزشک داروخانه‌دار دیگری در بولوار مصلای مشهد تأیید می‌کند و با بیان اینکه متأسفانه حتی سیستمی شدن بیماران و ارائه انسولین با کد ملی به آنها هم راه حلی درست برای پاسخ به نیاز بیماران نبود ادامه می‌دهد: قرار بود کد ملی همه بیماران نیازمند انسولین به صورت سیستمی در شبکه بهداشت و درمان ثبت شود. این کار با کلی مشقت انجام شد، اما در بطن اجرا، کار به درستی پیش نرفت.
وی ادامه می‌دهد: بعد از ثبت سیستمی افراد نیازمند به انسولین، باید در مرحله بعد پراکنش جغرافیایی و توزیع منطقه‌ای افراد بر اساس محل سکونت شهری انجام می‌شد تا بر اساس آن تعداد انسولین میان داروخانه‌های هرمنطقه شهری توزیع شود، اما عملا این اتفاق نیفتاد.
این پزشک داروساز تأکید می‌کند: همین موضوع سبب شد تا بار دیگر بیماران کارت ملی به دست از این داروخانه به آن داروخانه بروند تا شاید در یکی از داروخانه‌های سطح شهر بتوانند ویال انسولین پیدا کنند.
وی اظهار می‌کند: با همه این مشکلات ما هنوز هم در تأمین انسولین با چالش روبه‌رو هستیم. بماند که گاهی مشکلاتی نیز در نحوه توزیع درست و عادلانه وجود دارد که سبب می‌شود بیمار نیازمند ثبت شده در سیستم باز هم به داروی مورد نیازش نرسد.
خانم خاکسار یک بیمار دیابتی است که با طرح گلایه‌ای به تحریریه صدای مردم موضوع کمبود انسولین نوومیکس را از ما مطالبه دارد. این شهروند نیز با بیان اینکه مصرف‌کننده نوع انسولین نوومیکس است در این باره می‌گوید: چرا یک بیمار دیابتی که استرس برایش سم است باید در ابتدایی‌ترین مرحله درمان خود یعنی تهیه ویال انسولین همواره با چالش کمبود و نبود روبه‌رو شود؟
وی تأکید می‌کند: وقتی به داروخانه مراجعه می‌کنم خیلی راحت پاسخ می‌دهند که می‌توانید ویال ایرانی تهیه کنید و این در حالی است که پزشک من استفاده از نوع انسولین ایرانی را برای من مؤثر نمی‌داند.
به گفته این شهروند هر نوع انسولین متناسب با نوع خاصی از درمان با تزریق ویالی است و ممکن است اثرگذاری کامل و بهینه برای بیمار نداشته باشد.
برای پیگیری موضوع سراغ مدیرعامل انجمن دیابت خراسان رضوی می‌رویم، وحید آذری‌فر در این باره به گزارشگر ما می‌گوید: موضوع کمبود انسولین زمان زیادی است که بیماران را با چالش همراه کرده است. این معضل همچنان وجود دارد و هنوز رفع نشده است.
وی بیان می‌کند: حدود ۹ماه است که موضوع کمبود انسولین در کشور اوج گرفته و متأسفانه مرتفع نشده است. توزیع انسولین در تهران انجام می‌شود و سهمیه‌بندی انسولین با توجه به تعداد افراد دیابتی و سهمیه هر استان به تفکیک شهر‌ها مشخص شده است.
مدیرعامل انجمن دیابت خراسان رضوی با بیان اینکه سیستمی شدن کد ملی افراد دیابتی برای گرفتن انسولین در بطن موضوع کار خوبی بود، تأکید می‌کند: این کار در حقیقت باعث شد بازار سیاه خرید و فروش انسولین جمع شود، اما در حال حاضر مشکل اصلی کمبود انسولین خارجی در تأمین آن است. موضوع توزیع درست هم مزید‌بر‌علت است، اما مشکل فعلی در واردات انسولین است.
وی با بیان اینکه در حال حاضر انسولین بازالین ایرانی در داروخانه‌های سطح شهر موجود است، اظهار می‌کند: نکته‌ای که در این میان باید در نظر داشت اینکه برخی از انواع خارجی انسولین کارایی‌شان مشابه نوع ایرانی نیست.
آذری‌فر در پاسخ به این سؤال که در حال حاضر وضعیت تأمین انسولین مورد نیاز بیماران دیابتی در مشهد چگونه برطرف می‌شود؟ بیان می‌کند: این مشکل هنوز بر طرف نشده است. در این رابطه و برای حل مقطعی گاهی سراغ روش‌های التیام‌بخش می‌رویم. به عنوان مثال در شهرستان‌های کوچک‌تر استان خراسان رضوی مواردی داریم که با توجه به تعداد بیماران دیابتی تعدادی از ویال‌های انسولین‌شان موجود است، با درخواست کتبی این انسولین‌ها را به قسمت‌های دارای متقاضی می‌فرستیم.
وی با بیان اینکه البته این نوع روش‌های مقطعی تا مرحله‌ای می‌تواند جواب گوی نیاز بیماران باشد، می‌گوید: به استناد آمار سال گذشته در مشهد بالغ بر ۱۵۰هزار بیمار دیابتی شناسایی شده داریم و پیش‌بینی می‌کنیم همین تعداد بیمار دیابتی در مشهد وجود داشته باشند که از بیماری خود اطلاع ندارند.