محمد سروی‌ها از بازیکنان تیم اخلاق‌مدار فوتبال دهداری مشهد بود و به‌عنوان هافبک انجام‌وظیفه می‌کرد. او سومین بازیکن تیم دهداری مشهد بود که به شهادت رسید.
به گزارش شهرآرانیوز؛ محمد سروی‌ها از بازیکنان تیم اخلاق‌مدار فوتبال دهداری مشهد بود و به‌عنوان هافبک انجام‌وظیفه می‌کرد. او سومین بازیکن تیم دهداری مشهد بود که به شهادت رسید. عبدالصاحب محمد در سال ۱۳۳۷ در مشهد دیده به جهان گشود.
پدرش قاسم سروی‌ها از شعرای بارز و انقلابیون شهر مشهد بود. محمد همراه خانواده در تظاهرات ملت غیور ایران علیه حکومت ننگین پهلوی حضوری فعال داشت. دوران کودکی به‌سرعت و با شوروشوق مخصوص به خودش سپری شد و محمد قدم به مدرسه گذاشت و دوران تحصیل را تا مقطع متوسطه پشت‌سر گذاشت و در همین زمان بود که انقلاب اسلامی با حرکتی تند و با نویدی امیدبخش همانند نوید غلبه صبح بر ظلمت شب از راه رسید.
انقلابی که هزاران پیر و جوان تا آن روز برایش قربانی شدند و از جان خویش گذشتند تا اسلام زنده بماند. شهید محمد سروی‌ها همچون کویر خشکی که در انتظار آب می‌سوزد، با شیفتگی به استقبال حوادث انقلاب رفت و چشمانش آن‌گاه به مسائل روشن‌تر و بازتر شد که بر پیکر خون‌آلود دوست مهربانش شهید جمال فریدزاده افتاد. حقیقت شهادت و لذتش را با شهادت دوست دیرینش به‌طورکامل دریافت و از آن روز با بی‌تابی به جست‌وجویش پرداخت.
با شب زنده‌داری‌ها خودش را به معشوق حقیقی آن‌قدر نزدیک کرد و آن‌قدر مبهوت جمال معشوق شده بود که دیگر دنیا با تمام زیبایی‌هایش برای او بی‌معنا بود. ناگهان رحمت الهی نازل شد و معشوق با آهنگی زیبا سرود شهادت را در بیابان‌های جنوب کوه‌های غرب سر داد. محمد از اولین کسانی بود که سرمست از سرود عشق، قدم به خاک مقدس جبهه گذاشت و جبهه را آن گم شده‌ای دید که مدت‌ها انتظارش را کشیده بود.
او در سحرگاه ۳۱ اردیبهشت ۱۳۶۰ با دهان روزه در عملیات رهاسازی ارتفاعات ا... اکبر کاسه‌سر را میهمان خانه تیر عشق کرد و خون سرخش را به‌عنوان یادگاری بر تاریخ سرخ اسلام پاشید و نام خود را در دفتر ماندگار عاشورا به ثبت رساند. این شهید والامقام در یادداشت‌های خود که به یادگار مانده است، می‌نویسد «خدایا ما را ببخش و راه راست را نشانمان ده تا بتوانیم از گناهان دوری کنیم. خدایا به پاهایمان قدرت بده تا فقط در راه تو گام برداریم و به دست‌هایمان نیرو ده تا فقط برای تو کار کنیم. به قلب‌های ما قدرت بده تا فقط برای تو دوست بداریم و به زبانمان قدرت بده تا فقط حقیقت وجودت را بگوییم و به چشمانمان قدرت بده تا راه راست را پیدا کنیم و فقط در آن بنگریم و به مغزمان قدرت بده تا فقط به تو بیندیشیم».