در شرایطی که کرونا همچنان می‌تازد، خیلی‌ها جشن برگزار می‌کنند، حتی به صورت زیرزمینی
محبوبه عظیم زاده/ شهرآرانیوز - شاید خود شما هم جزو آن دسته از افرادی باشید که این روز‌ها درگیر جشن عروسی یکی دو نفر از دوستان و آشنایان خود هستند. با این توجیه که فقط یک دورهمی ساده است، یا نمی‌شود که همین طوری خشک و خالی هم بروند سر خانه و زندگی خودشان، یا اینکه بگذارید با یک خاطره خوش زندگی تازه شان را شروع کنند. خاطره خوشی که به نظر باید خوش شانسی زیاد و بخت بلندی وجود داشته باشد که در این روز‌های کرونایی شکل بگیرد و ماندگار شود.
بر اساس گفته‌های سخن‌گوی وزارت بهداشت، کرونا دوباره خیلی از نقاط کشور را به شرایط بحرانی نزدیک کرده است و میزان کشته‌های روزانه این ویروس دوباره سه‌رقمی شده است. به‌طوری‌که تنها در فاصله ۲۵ تا ۲۶ خرداد، ۱۱۳ نفر در کشورمان بر اثر این بیماری جانشان را از دست داده‌اند.
احتمال دارد شما هم یک مبتلا به کرونا باشید
«ابتلای ۴۰ نفر به کرونا در یک مراسم عروسی»، «عروس ناقل بیماری کرونا بیشتر از ۷۰ نفر از مهمانان خود را به این ویروس مبتلا کرد.»، «کرونا پارتی» و «ویروس پارتی» از عناوین و تیتر‌هایی است که این روز‌ها در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی به چشم می‌خورد و برای بار چندم دارد به ما یادآوری می‌کند که ویروس کرونا، یا کووید ۱۹، یا یک بیماری مسری خطرناک، یا هر اسم دیگری که ترجیح می‌دهید صدایش کنید، همچنان دارد با سرعت و قدرت در میان ما جولان می‌دهد و به این طرف و آن طرف سرک می‌کشد. ظاهرا، تمایل و اصرار به برپایی این قبیل مراسم ها، که البته فقط محدود به عروسی و جشن و سرور نیست و مراسم عزا و تجمعات مختلفی را شامل می‌شود، آن قدر جدی است که خیلی‌ها ترجیح می‌دهند به هرقیمتی حتی به صورت مخفیانه مراسم خود را برگزار کنند، در منازل و پارکینگ ها، در باغ‌ها و حتی در پشت بام ها. در این میان، عده‌ای هم هستند که از پیش تست‌های آزمایشگاهی انجام می‌دهند تا خیالشان را راحت کنند که کرونایی در کار نیست؛ فارغ از این نکته که آمار‌ها نشان می‌دهد حدود ۲۰ درصد از تست‌ها نتیجه صد درصد و قطعی را نشان نمی‌دهد.
احتمال اینکه محدودیت‌ها بازگردد وجود دارد
هرروز صحبت‌های جدیدی از تغییر وضعیت شهر‌ها در مواجهه با کرونا در رسانه‌ها دست به دست می‌شود. آمار‌ها افزایش پیدا می‌کند و خیلی از شهر‌هایی که از شرایط مساعدتری برخوردار بودند، قرمز شده اند یا لب مرز وخامت اوضاع قرار گرفته اند. به گفته ایرج حریرچی، حضور مردم در جشن‌ها و تجمعات علت اصلی این روند افزایشی است. البته که نمی‌توان فراموش کرد بازگشایی تالار‌های پذیرایی و رستوران‌ها و پارک ها، اتفاقی بود که با مجوز خود ستاد ملی مقابله با کرونا صورت گرفت؛ نکته‌ای که معاون کل وزارت بهداشت هم به آن اشاره کرد و گفت: مردم زمانی که ببینند دولت سخت گیری‌ها را کاهش داده است، تصور می‌کنند که کشور به وضعیت بهتری رسیده است و منعی برای حضور در تالار‌ها و رستوران‌ها و... ندارند. با این حال، رئیس جمهوری نیز طی صحبت‌هایی که در روز‌های گذشته داشته با اشاره به این مسئله که رعایت پروتکل‌های بهداشتی از جانب مردم در اردیبهشت ماه تا ۸۰ درصد مطلوب بوده است، اما در اواسط خرداد این میزان به ۲۰ درصد رسیده است، گفت اگر همکاری نباشد مجبوریم محدودیت‌ها را مجددا اعمال کنیم. روحانی همچنین تأکید کرد که «همه گشایش‌ها و موارد جدید بازگشایی که امروز هم داریم، مشروط به آن است که باهم همکاری کنیم.» حمید سوری اپیدمیولوژیست، استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و عضو کمیته مقابله با کرونا، در این خصوص می‌گوید تا رسیدن به مرز ۵۰ میلیون نفری که در نتیجه آن ایمنی همگانی ایجاد شود فاصله زیادی وجود دارد و تا کنون فقط بین ۱۰ تا ۱۲ میلیون نفر ایمنی در افراد ایجاد شده است. او همچنین پیشنهادی را هم ارائه کرده و گفته است: «اگر در اجرای قوانین سخت گیری‌های لازم در نظر گرفته شود و متخلفان به عنوان قانون شکن مورد بازخواست قرار گیرند، شرایط خیلی بهتر خواهد شد.»
هم دولت و هم مردم مقصرند؛ حالا چه باید کرد؟
نبودن یک قانون اثرگذار و در نظر نداشتن شرایط تسهیل کننده برای مردم مخصوصا قشر ضعیف‌تر و همچنین افتادن روی دور اهمیت ندادن مردم به این ویروس، مضمون بخش زیادی از پیام‌ها و نظرات مردمی است که طی ۴ ماه زندگی با کرونا بار‌ها در فضای مجازی به چشم خورده است. عده‌ای انگشت اتهام را به سمت دولت گرفته اند و عده‌ای به سوی مردم. خیلی‌ها می‌گویند وقتی هیچ قانون محکم و محدودیت خاصی اعمال نمی‌شود و خود دولت مجوز حداکثر فعالیت‌ها را صادر کرده است و شاغلان و کاسبان همه به روال قبل بر سر کار خود حاضرند، چه توقعی می‌توان داشت، به جز اینکه با نرخ افزایشی مبتلایان به کرونا روبه رو شویم؟ برخی دیگر نیز معتقدند درست است که قرنطینه‌ای وجود ندارد، اما مردم خودشان باید رعایت کنند و واقعا برگزاری مراسم و مسافرت رفتن چه ضرورتی دارد، وقتی که می‌توان این اتفاقات را به آینده موکول کرد؟ با این حال، نکته مهم تری که وجود دارد این است که نباید فراموش کنیم وقتی پای زندگی جمعی به میان می‌آید و اگر نفع یا ضرری باشد برای همه است، باید محتاطانه‌تر رفتار کنیم، خودخواهی‌ها و تمایلات خودمان را کنار بگذاریم و در این شرایط دوست نداشتنی، خواسته‌های اجتماعی را به خواسته‌های فردی ارجح بدانیم.