باز شدن گره‌ها سر سجاده

بار‌ها به ما گفته‌اند که خدای بزرگ از مادر به ما مهربان‌تر است. گفته‌اند خداوند بزرگ، بر همه‌چیز قادر است. شنیده‌ایم که گره مشکلات در درگاه خدا با دعا باز می‌شود و جملاتی نظیر اینها، اما کلامی از امیر کلام، امام‌علی (ع)، در نهج‌البلاغه وجود دارد که جامع این بیان و محتواست، آنجا که می‌فرمایند: «مَنْ أَصْلَحَ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ‌ا...، أَصْلَحَ ا... مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّاسِ؛ وَ مَنْ أَصْلَحَ أَمْرَ آخِرَتِهِ، أَصْلَحَ ا... لَهُ أَمْرَ دُنْیَاهُ؛ وَ مَنْ کَانَ لَهُ مِنْ نَفْسِهِ وَاعِظٌ، کَانَ عَلَیْهِ مِنَ‌ا... حَافِظٌ: آن که میان خود و خدا را اصلاح کند، خدا میان او و مردم را اصلاح می‌کند، و آن که کار آخرت خود را درست کند، خدا کار دنیاى او را سامان دهد، و آن که او را از خود بر خویشتن واعظى است، خدا را بر او حافظى است».

این جملات جامع و تکان‌دهنده، مسیر حل مشکلات و باز شدن گره‌ها را به ما نشان می‌دهد و می‌گوید که‌ای بنده خدا! تو برای حرکت کردن به‌سمت خدا آفریده شده‌ای. تو آفریده شد‌ه‌ای که با عبادت او به جایگاه حقیقی و عزت ابدی خود برسی، پس به‌دنبال اصلاح امور خود در این موضوع باش و ببین که درباره خدای خود و دل دادن به او چه کرده‌ای و چه نکرده‌ای.

ببین چقدر برای خدا و دین و آخرت خود کم گذاشته‌ای؛ چیزی که در کاستی‌های زندگی تو خودش را نشان می‌دهد. امیرالمؤمنین (ع) در این روایت زیبا تأکید می‌کنند گام‌هایی که به‌سمت خدا برمی‌داری، زندگی تو را اصلاح می‌کند و بهبود این رابطه، در رابطه تو با دیگران مؤثر است. بزرگ‌ترین جلوه رابطه و اصلاح رابطه با خداوند در نماز است و کسی که در نماز خود کم می‌گذارد، یقین بداند که در زندگی خود، رزق مادی و معنوی خود، دچار کاستی می‌شود و در کار او گره می‌افتد.

امیرالمؤمنین علی (ع) در بیان دیگری که درواقع تکمیل‌کننده روایت بالا و ذیل روایت بالاست، می‌فرمایند: «فی رِسالَتِهِ إلى مُحَمَّدِ بن أبی بَکرٍ: صَلِّ الصَّلاه لِوَقتِها المُؤَقَّتِ لَها، ولا تُعَجِّل وَقتَها لِفَراغٍ، ولا تُؤَخِّرها عَن وَقتِها لِاشتِغالٍ، واعلَم أنَّ کلَّ شَی ءٍ مِن عَمَلِک تَبَعٌ لِصَلاتِک: در نامه به محمدبن‌ابی‌بکر فرمودند: نماز را در وقت مقررش بخوان و براى آسوده شدن، آن را جلو و به‌دلیل اشتغال به کارى، آن را به تأخیر مینداز و بدان که همه کارهایت، تابع نمازت است».

در این روایت نیز حضرت، همه کار‌ها و درواقع زندگی و کمال و نقص و خوبی و بدی آن را تابع نماز می‌دانند که درواقع موجب همان اصلاح رابطه با خداست؛ یعنی زندگی تو سر سجاده نمازت اصلاح می‌شود.

در روایات دیگری نیز آمده است که انجام عبادات خالصانه و بالا فرستادن عبادات خالصانه، باعث می‌شود خداوند بهترین مصلحت‌ها و تقدیر‌ها را برای فرد بفرستد.

انسان باید مدام برای این رابطه با خدا و اصلاح این رابطه، نگران باشد و دغدغه داشته باشد و گاهی به خودش نهیب بزند و اگر اشتباهی کرد، برای خودش تنبیه تعیین کند و در نقطه مقابل، گاهی از موفقیت‌های خودش در مسیر بندگی خدا، شادمان باشد و حتی برای خودش تشویق درنظر بگیرد.

این مضمون خط آخر روایت اول است که فرمود هرکه واعظ درونی داشته باشد و مدام حواسش به خودش باشد و خودش را به‌سمت خدا بکشاند، خدا هم نگهبان و حافظی برای او قرار می‌دهد تا کار او را تکمیل کند.

از خداوند بزرگ می‌خواهیم به همه ما توفیق عمل به این روایات نورانی را بدهد و در مسیر بندگی خود، عزت دو دنیا را نصیب و روزی‌مان کند. ان‌شاءا‌....