شهرآرانیوز؛ دانشمندان کد‌های QR کوچکی را به پشت ده‌ها هزار زنبور عسل در مناطق روستایی پنسیلوانیا و نیویورک چسباندند تا با این فناوری، بررسی کنند که زنبورها چقدر برای جمع‌آوری غذا از کندو دور می‌شوند. نتایج این آزمایش نور جدیدی بر رفتار‌های مرموز این گرده‌افشان تابانده است.
مطالعات قبلی نشان می‌دهند که زنبورهای عسل می‌توانند برای جمع‌آوری غذا تا ۱۰ کیلومتر از کندو‌های خود دور شوند، اما دانشمندان فرض می‌کنند که این اتفاق به ندرت اتفاق می‌افتد. مارتا لوپز-اوریبه، موریانه‌شناس در دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا (پن استیت) و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفته است: «هدف این است که بفهمیم آیا این برآورد ۱۰ کیلومتری از نظر زیست‌شناختی دقیق است؟ آیا می‌توانیم دقیقاً تعیین کنیم که زنبورهای عسل از کندو‌های خود چقدر دور می‌شوند؟»
کد‌های QR که به آن‌ها برچسب‌های امانتی گفته می‌شود، اساساً مانند کارت ورود و خروج یک ساختمان اداری عمل می‌کنند. محققان یک سیستم تصویربرداری خودکار با یک حسگر در ورودی کندو گذاشتند تا ورود و خروج زنبورها را ثبت کند. این حسگر اطلاعات مختلفی را ثبت می‌کند: تاریخ، زمان، دما و اینکه آیا زنبور در حال ورود است یا خروج.
لوپز-اوریبه گفته است: «این فناوری فرصت‌هایی را دراخیار زیست‌شناسان قرار می‌دهد تا سیستم‌ها را به شیوه‌هایی مطالعه کنند که قبلاً ممکن نبود، به‌ویژه در رابطه با زنبورداری ارگانیک. زنبورداری ارگانیک به معنای نگه‌داری زنبورها در شرایطی است که از آلودگی‌های صنعتی دور باشند و به زنبورداران این امکان را می‌دهد که به شیوه‌ای پایدار و طبیعی به تولید عسل بپردازند. با این حال، از آنجا که فاصله‌های معمول جمع‌آوری زنبورها هنوز نامشخص باقی مانده، توصیه‌های وزارت کشاورزی ایالات متحده برای صدور گواهی ارگانیک ممکن است در این زمینه نادرست باشد.
او در ادامه افزوده است: «در زیست‌شناسی میدانی، ما معمولاً فقط با چشمانمان به چیز‌ها نگاه می‌کنیم، اما تعداد مشاهداتی که می‌توانیم به عنوان انسان‌ها انجام دهیم هرگز به آنچه که یک ماشین می‌تواند انجام دهد نخواهد رسید. در مجموع، تیم ما بیش از ۳۲،۰۰۰ زنبور را در شش کندو با کد‌های QR کوچکی که به زنبورها آسیب نمی‌زنند یا حرکت آن‌ها را محدود نمی‌کنند، برچسب‌گذاری کرد.»
رابین آندرود ، یکی دیگر از محققان این پژوهش گفته: «ما زنبورهای جوان را هدف قرار دادیم تا بتوانیم سن آن‌ها را دقیق‌تر پیگیری کنیم، به‌ویژه زمانی که شروع به پرواز می‌کنند و زمانی که متوقف می‌شوند. زنبورهای جوان‌تر به دلیل اینکه هنوز نیش نمی‌زنند، راحت‌تر قابل مدیریت هستند.»
محققان مشاهده کردند که بیشتر سفرها از کندو معمولاً بین یک تا چهار دقیقه طول می‌کشد. این سفرها ممکن است برای استراحت‌های کوتاه یا بررسی سریع آب و هوا باشد. برخی از سفر‌های طولانی‌تر کمتر از ۲۰ دقیقه طول کشیدند. با این حال، ۳۴٪ از زنبورهای برچسب‌گذاری‌شده بیش از دو ساعت خارج از کندو بودند.
این غیبت طولانی‌تر ممکن است برای جمع‌آوری غذا باشد. برای مثال، برخی از سفر‌های طولانی‌تر، با دوره‌هایی که گل‌های کمتری وجود دارد، مطابقت داشتند. پس زنبورها احتمالاً مجبور بودند برای جمع‌آوری غذا مسافت بیشتری را طی کنند. با این حال، دانشمندان گفته‌اند که حسگرها برخی داده‌ها را ثبت نکرده‌اند؛ یا به این دلیل که برخی زنبورها هرگز به کندو بازنگشته‌‌اند یا اینکه طوری به کندو وارد شده‌‌اند که کد QR از حسگر پنهان مانده باشد.
محققان این پژوهش همچنین دریافتند که زنبورها در طول عمر خود بیشتر از آنچه ما گمان می‌کردیم برای جمع‌آوری غذا به بیرون کندو می‌روند. دانشمندان قبلاً تصور می‌کردند که زنبورهای عسل تقریباً ۲۸ روز عمر می‌کنند، اما در این تحقیق مشخص شد که زنبورها شش هفته غذا جمع‌آوری می‌کنند و تا زمانی که تقریباً سنشان به دو هفته نرسیده، شروع به جمع‌آوری غذا نمی‌کنند؛ بنابراین زنبورها بسیار بیشتر از آنچه که فکر می‌کردیم عمر می‌کنند.