۴ ستون زندگی

سخنان رهبر معظم انقلاب، همیشه حاوی نکاتی دقیق و حیاتی برای حرکت عمومی کشور است. اما در توصیه اخیرشان، چهار پند پدرانه و مهم مطرح شد که در عین سادگی، نقشه راه کاملی برای عبور از مشکلات و رسیدن به آرامش و پیشرفت است. اگرچه هر سه توصیه اول (وحدت، حمایت از دولت، پرهیز از اسراف) اهمیت خاص خود را دارند، اما نگاهی عمیق‌تر نشان می‌دهد که توصیه چهارم، کلید بازگشایی و اجرای موفقیت‌آمیز هر سه توصیه دیگر است.

آن سه نکته، کار‌های ما هستند، اما چهارمی، حال خوب ما و ریشه توان و قدرت ماست. معظم‌له فرمودند: «ارتباط با خدا را بیشتر کنید؛ برای باران، امنیت، عافیت و برای همه‌چیز از خدای متعال کمک بخواهید.»

این جمله، صرفا یک توصیه اخلاقی ساده نیست که بتوان آن را به گوشه خلوت مساجد، محدود کرد. یک تصمیم راهبردی برای زندگی فردی و ملی ماست. بگذارید ساده‌تر بگوییم؛ وقتی ما «از خدا می‌خواهیم»، یعنی چه اتفاقی در درون ما می‌افتد؟

رهایی از تنهایی در میدان عمل

در زندگی روزمره همه ما تحت فشاریم. اختلافات سیاسی، دغدغه‌های اقتصادی و حتی تنش‌های کوچک خانوادگی، باعث می‌شود احساس کنیم تنها هستیم و باید همه مسائل را با دستان محدود خودمان حل کنیم. اینجاست که حس تنهایی، قدرت ما را از بین می‌برد.

وقتی تنها باشیم، وحدت (نصیحت اول) معنا ندارد؛ چون هر فردی فکر می‌کند باید فقط منافع خود را حفظ کند.

وقتی تنها باشیم، حمایت از دولت (نصیحت دوم) تبدیل می‌شود به یک معامله سیاسی؛ اگر کارم راه افتاد، حمایت می‌کنم.

وقتی تنها باشیم، در مصرف منابع اسراف می‌کنیم (نصیحت سوم)؛ چون می‌ترسیم سهم ما کم بیاید و باور نداریم که رزق و برکتی، پشت این دنیا هست.

اما وقتی به ندای معظم‌له گوش می‌دهیم و دستمان را به آسمان می‌بریم، این حس تنهایی از بین می‌رود. وقتی می‌دانیم نیرویی نامحدود پشت ما ایستاده است، قلبمان آرام می‌گیرد.

از «توکل» تا «توان»

این ارتباط با خدا، دو کار مهم انجام می‌دهد:

جهت‌دهی به تلاش: وقتی برای امنیت یا باران از خدا کمک می‌خواهیم، تلاش‌های خود را جهت می‌دهیم. آن کشاورزی که دعا می‌کند، با ایمان قوی‌تری زمینش را شخم می‌زند. آن نیروی امنیتی که از خدا کمک می‌خواهد، با دقت و تعهد بیشتری وظیفه‌اش را انجام می‌دهد. دعا، تلاش را تعطیل نمی‌کند، بلکه تلاش ما را هدفمند و مقدس می‌کند.

رفع ترس و بخل: وقتی ما به بی‌نهایتی وصل می‌شویم، دیگر از کمبود نمی‌ترسیم. این رهایی از ترس، مستقیم به پرهیز از اسراف منجر می‌شود. اسراف، ریشه در ترس از نرسیدن دارد. انسان متصل به خدا، در مصرف درست عمل می‌کند؛ زیرا باور دارد که خالق، روزی‌رسان و حساب‌رس است.

وحدت هم تنها در پرتو این ایمان شکل می‌گیرد. چطور؟ وقتی هر دو طرفِ یک اختلاف سیاسی، هدف خود را رضایت خدا بدانند و از او کمک بخواهند، دیگر برای پیروزی گروهی خود نمی‌جنگند؛ برای حق و مصلحت عمومی می‌جنگند و اینجاست که کنارهم قرار گرفتن، از یک شعار تبدیل به یک ضرورت عملی می‌شود.

سخنان رهبر معظم انقلاب درباره «باران، امنیت و عافیت» یک پیام ساده دارد: قدرت و آرامش ما، تنها در دست خودمان نیست. برای حل مشکلات بزرگ کشور، درکنار برنامه‌ریزی‌های دقیق، به مقام توکل و استمداد معنوی نیاز داریم. بیایید پند آخر را، کلید چهارم را، جدی بگیریم؛ چراکه این کلید، قفل سه در دیگر را باز می‌کند و خانه ملت را از درون محکم می‌سازد.