خیلی‌ها معتقدند او جزو معدود بازیگرانی است که می‌تواند جذاب‌ترین صحنه‌ها و بهترین سکانس‌ها را فقط با جنس نگاهی که دارد خلق کند. وقتی پوستر فیلم «خروج» با تصویر فرامرز قریبیان منتشر شد، نوید محمدزاده گفت: «این نگاه، خود سینماست.»
محبوبه عظیم زاده | شهرآرانیوز؛ فرامرز قریبیان حالا بعد گذشت مدت‌ها از سی‌وهشتمین جشنواره فیلم فجر و حاشیه‌های آن، دوباره به صدر اخبار برگشته است. این مرتبه با صحبت از مسعود کیمیایی و احتمال بازگشتش به سینما، قریبیان به مناسبت هفتم مرداد، سالروز تولد کیمیایی، خطاب به او تولد هفتادونه‌سالگی‌اش را تبریک گفت و اظهار کرد: «اگر او یک فیلم اعتراضی برای سینما بسازد، در آن ایفای نقش خواهد کرد.» او با اشاره به اینکه در جشنواره فجر اعلام بازنشستگی کرده و نمی‌داند که کار درستی بوده است یا نه، اما به هر صورت حرف دلش را زده است. او گفت: «از اساس نقش‌های معترض را دوست دارم، ولی اگر دوباره مسعود به من نقش اعتراضی بدهد، با جان و دل برایش بازی می‌کنم.» قریبیان البته پیش از این نیز در نشست خبری فیلم «خروج» این حر‌ف‌ها را به زبان آورده بود: «من خودم هم معترضم و نقش‌های معترض را خیلی دوست دارم. «خاک»، «گوزن‌ها»، «سفیر» و «سناتور» همه اعتراض به قدرت بود و من این نقش‌ها را دوست دارم» البته قریبیان معتقد است برخی رسانه‌ها و خبرگزاری‌ها حرف‌های او را به‌درستی منتقل نکرده‌اند و گفته‌اند از اینکه از سینما رفته، پشیمان است. او گفت: «بهترین کاری که در زندگی کرده‌ام، خداحافظی از سینما بوده است و امیدوارم که دست کوته‌فکران از سینما کوتاه شود و سینمای ایران جانی تازه بگیرد.» همچنین در تکمله صحبت‌هایش گفت: «تن‌ها کاری که قرار است بازی کنم، بازی در فیلم جدید علی رویین‌تن است که قرارداد آن ۲ سال‌ونیم پیش بسته شده است.» او همچنین به این نکته اشاره کرد که به‌نظرم شرایط به‌گونه‌ای نیست که کیمیایی هم بخواهد فیلمی بسازد. البته پیش از این کیمیایی هم با حرف‌هایش راجع به قریبیان بر این رفاقت صحه گذاشته بود، وقتی حدود ۵ سال پیش راجع به او گفت: «از چهره‌های ماندگار بازیگری در ایران است و بهترین بازیگری است که با او کار کردم.»
نه موقع عصبانیت قول بدید و نه موقع خوش‌حالی تصمیمی بگیرید
حالا دیگر عادت کرده‌ایم که هر از گاهی یکی از بازیگران قدیمی که سابق بر این بیشتر او را در قاب سینما و تلویزیون می‌دیدیم، سر درددل‌هایش باز شود و از وضعیت حاکم بر سینما و وضعیت بازیگران باسابقه گله و شکایت کند. شاید عکس‌هایی که هر از گاهی در تلگرام و فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شود و یاد و خاطره یکی از بازیگران قدیمی را زنده می‌کند که حالش خوب نیست و این روز‌ها دیگر به او پیشنهادی نمی‌شود، یکی از مصادیق همین قضیه باشد، افرادی مثل فردوس کاویانی، رضا رویگری یا غلامحسین لطفی. به‌نظر سینما و حاشیه‌هایش قرار نیست به احدی رحم کند. قریبیان در بخشی از صحبت‌هایش در جشنواره سی‌وهشتم، به جشنواره ۴ دوره پیش اشاره کرده و گفته بود: «چند سال قبل زمان فیلم «عصبانی نیستم» که قرار بود به نوید‌محمدزاده جایزه بدهند، جزو داوران جشنواره بودم و کسی بودم که همان سال این قضیه را علنی کردم. من این چیز‌ها را دیده‌ام. آن روز‌ها آقای رضاداد دبیر بود. می‌دیدم همه پچ‌پچ می‌کنند که مجلس گفته است اگر فیلم «عصبانی نیستم» را تحویل بگیریم، جشنواره را به‌هم می‌ریزد.» او حتی گفت برای اینکه در آن سال دست آقای رضاداد را رو کردم، در سال بعد فیلم پسرش را که خود او تهیه‌کننده‌اش بود در جشنواره راه ندادند. اینجا بود که قریبیان حرف رفتن از سینما و خداحافظی را پیش کشید و گفت ترجیح می‌دهم با این شرایط دیگر در سینما نباشم. به هر صورت صحبت‌های جدید قریبیان تا حدودی اظهارنظر‌های مردم را هم درپی داشته است. کاربری ضمن استقبال از این خبر نوشته بود: «رفاقت و اعتراض پایه اصلی فیلم‌ها و نوشته‌ها و کتاب‌های کیمیایی است. ۲ رفیق قدیمی خوب این رو نشون می‌دن.» کاربر دیگری این خبر را به خبر دیگری که در روز‌های گذشته حاشیه‌ساز شده بود، ربط داد و گفت: «با نبودن در این سینما چیزی رو از دست نمی‌دین، سینمایی که در عرض ۳ سوت به جوون‌های خام و بی‌تجربه مجوز کارگردانی می‌ده.» و در این بین کاربر دیگری هم سعی کرده بود خیلی ریزتر و منطقی‌تر به این ماجرا اشاره کند و نوشت: «به‌نظرم در هنگام عصبانیت نباید تصمیم گرفت و در هنگام خوش‌حالی نباید به کسی قول داد.»