مربی سپاهان در کنفرانس خبری پس از دیدار این تیم برابر استقلال به اپل‌واچ مجیدی ایراد گرفت اما از آن صندلی پلاستیکی زشتی که در اختیار سرمربی طلایی‌پوشان گذاشته‌بودند، انتقاد نکرد.
گروه ورزش/شهرآرانیوز، بعد از بردی که استقلال مقابل سپاهان صاحب شد و در غیاب ستاره‌های خط آتش (دیاباته و مطهری) توانست به مرحله نیمه نهایی جام حذفی برسد، الهویی، یکی از مربیان تیم سپاهان در نشست خبری به ساعتی که در دست فرهاد مجیدی قرار داشت اشاره کرد و مدعی شد تیم‌ها حق استفاده از وسایل ارتباطی نظیر اپل واچ را ندارند وبه نوعی عدالت در این بازی رعایت نشده است. اثبات اینکه برد استقلال با همین وسیله کوچکی ارتباطی به دست آمده بسیار سخت ودشوار است (حتی ممکن است احمقانه هم به نظر برسد) و یقینا مربیان سپاهان هم نمی‌توانند چنین ادعایی داشته باشند، اما پرسشی که جای طرح آن بعد از صحبت‌های مربی مستعفی سپاهان همچنان مغفول مانده این است که چرا متولیان برگزاری لیگ برتر در قوانین خود بهره گرفتن از چنین وسایلی را بلامانع نمی‌دانند و به تیم‌ها حق استفاده از این تکنولوژی‌ها را نمی‌دهند تا بازی‌ها جذاب‌تر شود؟
در عصری که فیفا تلاش می‌کند با بهره گرفتن از تکنولوژی ارتباط رادیویی میان داوران و ایضا ویدئو چک به بهبود کیفی برگزاری رقابت‌های فوتبال کمک کند جای شگفتی و تعجب دارد که برگزار کننده‌های لیگ برتر فوتبال ایران در آئین نامه‌های خود نوشته اند که تیم‌ها حق استفاده از وسایل ارتباطی (حتی لپ تاپ) را هم ندارند.
در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه دیدیم که حتی دستیاران کارلوس کی روش نیز به واسطه همین ابزار اطلاعات را به کی روش می‌دادند، اما درفوتبال ایران به حدی وسعت دید کوتاه شده که به استفاده از یک اپل واچ که نهایت قابلیت انتقال اعداد را دارد، هم خرده گرفته می‌شود.
تاسف بار است که مربی سپاهان در نطق خود به موضوعات کوچکی از این دست اشاره دارد و متولیان برگزاری رقابت‌های لیگ برتر را به کنکاش و احتمالا جلوگیری از تکرار استفاده از چنین وسایلی ترغیب می‌کند، اما اشاره‌ای به صندلی پلاستیکی زشتی که در طول ۹۰ دقیقه بازی در اختیار امیرقلعه نویی بود و جلوه زننده‌ای به برگزاری این بازی داده بود ندارند.
اگر موضوع اپل واچ از دیدگاه برخی اهمیت دارد و حتی برخی رسانه‌ها نیز به آن اشاره کرده و سعی درکوچک جلوه دادن پیروزی مجیدی مقابل قلعه نویی دارند، بی تردید باید به موضوعاتی از این دست هم اشاره داشت که مربی یک تیم بدون اینکه قواعد یک مسابقه را رعایت و انضباط برگزاری را در نظر داشته باشد روی یک صندلی پلاستیکی جلوس می‌کند و اسباب خنده بیننده‌ها را فراهم می‌آورد.