ما اکنون در مقطعی قرار داریم که جو بایدن زنی را انتخاب کرده که معتقد است به او در شکست ترامپ کمک خواهد کرد. بایدن پیشتر در سال جاری میلادی گفت: «مساله مهم این است که باید کسی باشد که بتواند روز بعد از انتخاب، آماده بر عهده گرفتن ریاست جمهوری آمریکا باشد؛ اگر اتفاقی غیرمنتظره رخ داد.»
به گزارش شهرآرانیوز، ایندیپندنت گزارش داد این لحظه‌ای است که همه آن را به یاد دارند و در اولین مناظره انتخاباتی دموکرات‌ها اتفاق افتاد.
حدود ۶۰ دقیقه بعد از شروع مناظره در میامی در ماه ژوئن گذشته، «کامالا هریس» گفت می‌خواهد اظهاراتی درباره مساله نژاد ابراز کند.
او بعد رو به جو بایدن کرد که با دفاع از سابقه خود در کار و ارتباط با جمهوری خواهان در سنا، باعث خشم و انتقاد سایرین شد، کار‌هایی که بعضی از آرای سیاسی سمی را ناشی شده و حتی از تفکیک نژادی حمایت کرده بود.
هریس همچنین از تصمیم بایدن برای پیاده کردن طرح ادغام مدارس در اوایل دهه ۱۹۷۰ میلادی انتقاد کرد، طرحی که توسط دولت فدرال انجام شد و به «اتوبوس زنی» شناخته می‌شود.
هریس گفت: «دختر کوچکی در کالیفرنیا بود که بخشی از کلاس دومی‌هایی بود که باید مدرسه شان ادغام می‌شد و او را هر روز با اتوبوس به مدرسه جدید می‌فرستادند. آن دختر کوچک من بودم.»
این اظهارات قوی و برق آسا دستاورد‌هایی چند برای او داشت. اول او را به عنوان یکی از کاندیدا‌های پیشروی حزب در اوایل رقابت مطرح کرد و باعث شد جو بایدن هنگام خوش و بش قبل از مناظره دوم به او بگوید: «فرزندم بر من آسان بگیر.»
این اظهارات همچنین آشکار کرد اگر حزب دموکرات هریس را برای ریاست جمهوری یا معاون اولی رئیس جمهور انتخاب کند، آنگاه تاریخ خود را قبول کرده و آن را پذیرفته است.
هریس گفت: «درباره این مساله نمی‌توان بحثی روشنفکرانه در میان دموکرات‌ها داشت.»
تنها ۱۳ ماه از آن شب در فلوریدا، و ۹ ماه از وقتی که هریس تصمیم گرفت به رقابت در دور مقدماتی انتخابات پایان دهد می‌گذرد، تصمیمی که او آن را «یکی از سخت‌ترین تصمیم‌های زندگی» خود توصیف کرد.
با این حال ملتی که او اکنون به عنوان اولین خانم رنگین پوست بر روی برگ رای یکی از احزاب اصلی کشور به آن وارد شده خیلی از گذشته متفاوت است. ویروس کرونا که تاکنون بیش از پنج میلیون آمریکایی را مبتلا کرده و جان بیش از ۱۶۰ هزار نفر را گرفته، باعث شده نژادپرستی و تبعیض ساختاری در سراسر این کشور پررنگ‌تر شود.
در همین حال، اعتراضات برای عدالت نژادی که بعد از قتل «جورج فلوید» مرد سیاه پوست غیرمسلح به دست پلیس مینیاپولیس اتفاق افتاد به میل شدید شهروندان برای تغییر اشاره کرده و نشان داد آن‌ها حاضرند برای این تغییر مبارزه کنند و معتقدند این تغییر اتفاق خواهد افتاد.
هفته گذشته هریس با صدور بیانیه‌ای با قبول پیشنهاد معاون اولی بایدن با لحنی متفاوت از لحن شب‌های رقابت و مناظره در فلوریدا اظهار داشت: «جو بایدن می‌تواند شهروندان آمریکا را متحد کند چرا که عمر خود را صرف مبارزه برای ما کرده است؛ و به عنوان رئیس جمهور او آمریکایی خواهد ساخت که مطابق با ارزش‌های ما باشد.»
وقتی نوبت به زنان کاندیدا برای ریاست جمهوری یا حتی گزینه‌های احتمالی برای معاون اولی رئیس جمهور می‌رسد، هریس در جمع پرشماری حضور ندارد.
او وقتی کاندیداتوری خود برای ریاست جمهوری را در آغاز سال ۲۰۱۹ اعلام کرد، اولین زن سیاه پوستی نبود که دست به این کار زد. او مرکز ستاد انتخاباتی خود را در «بالتیمور» به پا کرد، جایی که در تاریخ خود «شرلی چیشولم» اولین خانم نماینده رنگین پوست را به نمایندگی خود در مجلس انتخاب کرده است، نماینده‌ای که در سال ۱۹۷۲ برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری کاندید شد.
هریس حتی اولین زن رنگین پوستی نیست که از گزینه‌های احتمالی برای معاون اولی رئیس جمهور باشد. در سال ۱۹۹۶ و همچنین ۲۰۰۰، «وینونا لادوک» از بومیان آمریکا، معاون اول «رالف نادر» بود که کاندیدای حزب سبز برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری بود.
امسال، گزینه حزب سبز برای معاون اولی، «انجلا واکر» است، خانم کنشگر ۴۶ ساله سیاه پوستی از شهر «میلواکی» (از قضا در این انتخابات آمریکا دو خانم سیاه‌پ وست به عنوان معاون اول حضور دارند)؛ و درباره شکستن یا تکان دادن سقف شیشه‌ای [استعاره‌ای از کسب مقام ریاست جمهوری، یا هر منصب و مقام مهم دیگری، توسط زنان]هیلاری کلینتون چهار سال پیش ستاد انتخاباتی پرشوری را برای ریاست جمهوری به پا کرد. او دونالد ترامپ را در آرای مستقیم مردم شکست داد، اما در آرای الکترال به او باخت که اگر تنها ۸۰ هزار رای بیشتر گرفته بود ریاست جمهوری از آن او می‌شد.
کلینتون و هریس، بعلاوه «جرالدین فرارو» که معاون اول «والتر ماندیل» در سال ۱۹۸۴ بود و «سارا پیلین» که معاون اول «جان مک کین» در سال ۲۰۰۸ بود، چهار زنی هستند که تاکنون توسط یکی از دو حزب اصلی برای منصب رئیس جمهوری یا معاون اولی کاندیدا شده اند.
هریس ۵۵ ساله، اما به نحوی دیگر در حال رقم زدن تاریخ است: او نه تنها اولین زن رنگین پوست است که در برگ رای یکی از دو حزب اصلی حاضر می‌شود بلکه همچنین بر اساس نظرسنجی‌های فعلی، به نظر می‌رسد او و بایدن برنده خواهند شد، امری که هیچ وقت برای خانم دالوک یا خانم چیشولم محتمل هم نبود.
موردی دیگر را هم باید به یاد داشت.
گرچه بیماری عالم گیر فعلی و اعتراضات جاری ممکن است آمریکا را دستخوش تغییر و تحول کرده باشد، چیزی در این میان هنوز تغییر نکرده است: سن و بدن نحیف جو بایدن.
اگر دموکرات‌ها آن قدر ناامیدانه خواستار شکست دونالد ترامپ نبودند و به همین دلیل به عنوان بهترین راه به جو بایدن برای پیروزی بر او اتکا نمی‌کردند احتمال کمی داشت که افراد بسیاری برای رای به این پیرمرد ۷۷ ساله پای صندوق‌ها حاضر شوند وقتی به نظر می‌رسد او معمولا رشته کلام خود را از دست می‌دهد. بسیاری از کسانی که در نوامبر به بایدن رای خواهند داد، فرض را بر این می‌گذارند که او تنها یک دوره رئیس جمهور خواهد بود. در طول فعالیت‌های انتخاباتی نیز بایدن از تعهد به ریاست جمهوری برای دو دوره خودداری کرد؛ و همان طور که خود بایدن آشکارا گفته است، مهم‌ترین عنصر برای انتخاب معاون اول خود، این بود که کسی را انتخاب کند که بتواند قدم در رد پای او گذارد. حتی اگر از روز اول نیاز به انجام چنین کاری باشد.
بایدن پیشتر در سال جاری میلادی گفت: «مساله مهم این است که باید کسی باشد که بتواند روز بعد از انتخاب، آماده بر عهده گرفتن ریاست جمهوری آمریکا باشد؛ اگر اتفاقی غیرمنتظره رخ داد.»
پس به کجا رسیده ایم؟ ما اکنون در مقطعی قرار داریم که جو بایدن زنی را انتخاب کرده که معتقد است هوایش را خواهد داشت و به او در شکست ترامپ کمک خواهد کرد و در این دوره و زمان سرشار از اضطراب و عدم قطعیت، ما با معاون اولی روبرو هستیم که خیلی زود ممکن است فرا خوانده شده تا پشت میز ریاست جمهوری بنشیند.
رئیس جمهور کامالا هریس؟ این قطعا رویدادی تاریخی خواهد بود.
منبع: جماران