تا دلتان بخواهد خاطرات خوب و روز‌های شاد دارند، از مهمانی و جشن‌های خانگی بگیرید تا گردش‌های بیرون شهر و سفر. تعداد دوستان خانوادگی‌شان از تعداد فامیل بیشتر است. می‌گوید: «تفریح دست‌جمعی لذت‌بیشتری دارد. اصلا تنهایی به آدم خوش نمی‌گذرد.» برای هر جمعه و تعطیلات چندروزه در ایام سال یکی از دوستان را خبر می‌کنند، بار و بندیل می‌بندند و می‌روند تفریح.
خانواده‌های زیادی چنین برنامه‌ای دارند. درنگاه اول و از دید دیگرانی که به قول معروف چنین دوستان پایه‌ای ندارند، شاید خیلی اجتماعی و خون‌گرم به نظر برسند، خوش‌سفر و اهل گردش باشند و صمیمی. نه اینکه خانواده‌های این‌چنین وجود نداشته باشند، اما می‌خواهیم از زاویه دیگری به ماجرای برخی زوج‌ها نگاهی بیندازیم.
بخشی از زن و شوهر‌هایی که همواره در جمع دوستان و فامیل هستند و برای هر گردش و سفری باید یک یا چند خانواده دیگر را با خود همراه کنند در واقع اصلا نمی‌توانند با هم تفریح کنند. اغلب وقتی با هم در خانه می‌مانند، هر کس به کارخودش مشغول است و صحبت یا فعالیت مشترکی با هم ندارند. مدت زیادی نمی‌توانند کنار هم دوام بیاورند و بیشتر لحظات آنان در سکوت، پای تماشای تلویزیون یا سرگرم شدن با تلفن همراه می‌گذرد. صحبتی هم اگر باشد، باز درباره دیگران است، نه خودشان. تفاوتی هم ندارد که زوجی یک‌ساله باشند یا والدین چند فرزند نوجوان و جوان. همان‌ها که در جمع دوستان و نزدیکان لحظه‌ای آرام و قرار ندارند، نمی‌توانند گرمابخش خانه خود باشند. آن‌ها هرگز روزی را بدون تفریح با دیگران تصور نمی‌کردند، اما این روز‌ها با وجود کرونا روز‌های سختی را درخانه سپری می‌کنند. ولی چرا؟
علت را باید در همان محیط خانوادگی جست‌وجو کرد. از دیدگاه روان‌شناسان، خانواده‌ای سالم است که اعضای آن بتوانند در کنار هم اوقات مشترکی را سپری کنند، بتوانند درباره مشکلات خود حرف بزند و برای آن‌ها راه‌حلی پیدا کنند. برخی از همسران در ابتدای زندگی مشترک که زمان بروز تعارضات زیاد است، پس از اینکه از جروبحث‌ها و دعوا‌ها ناامیدمی‌شوند، راه دیگری برای خاتمه مشکلات درپیش می‌گیرند و آن سکوت‌کردن است.
وقتی یک یا هردوی همسران متوجه می‌شوند که طرف مقابل فرسنگ‌ها از افکار و نظرات آن‌ها دور است، به دلایل مختلف تصمیم می‌گیرند با اختیارکردن سکوت، دست‌کم محیط خانه را آرام نگه‌دارند و این رویه با اضافه‌شدن فرزندان شدت بیشتری پیدا می‌کند، زیرا به طور طبیعی با وجود فرزند، زن و شوهر زمان کمتری برای سپری کردن با هم خواهدداشت و این اتفاقا شرایط ایده‌آل آنان است. گاهی یکی از زوجین آن‌قدر از طرف مقابل گریزان است که هرچه کمتر با او روبه‌رو شود، زندگی بهتری را تجربه خواهدکرد.
همین است که رفت‌وآمد با اعضای فامیل و دوستان برای چنین زوجی لذت‌بخش‌تر است. وضعیت این خانواده‌ها اگرچه بحرانی به نظر نمی‌رسد و حتی از نگاه دیگران ممکن است زوج موفقی به نظر بیایند، باید برای بالابردن کیفیت زندگی‌شان تغییری ایجاد کنند، زیرا قرار گرفتن در موقعیت‌های خاصی مانند روز‌های شیوع کرونا یا دوران سالمندی که خانه از حضور فرزندان خالی است، می‌تواند آتش مشکلات را از زیر خاکستر شعله‌ور کند و سر هر موضوع کوچکی بحث و درگیری اتفاق بیفتد. همان اندازه که جدال و دعوا‌های لفظی به ساختار خانواده آسیب می‌زند، سکوت هم می‌تواند اختلاف را دفن کند تا روزی سر باز کند.