بحران کرونا و امنیت غذایی زنان جهان

هدی جاودانی | به گزارش شهرآرانیوز؛ همه‌گیری ویروس کرونا در جهانی رخ داده است که پیش از این نیز از بحران گرسنگی رنج می‌برد و از هر ۴ نفر در دنیا، یک نفر به تغذیه کافی دسترسی نداشت و از امنیت غذایی برخوردار نبود. ابتدای سال ۲۰۲۰ میلادی، ۶۹۰ میلیون نفر دچار سوءتغذیه بودند و از گرسنگی مزمن رنج می‌بردند. آژانس‌های سازمان ملل پیش‌بینی کرده‌اند این میزان با شیوع ویروس کرونا تا بیش از ۱۳۰ میلیون نفر نیز افزایش یابد.

 

نبود امنیت غذایی طیف متنوعی از جوامع را تحت تأثیر قرار داده است. در آفریقای جنوبی، میزان جمعیتی که از امنیت غذایی برخوردار نیستند تا حدود ۹۰ درصد افزایش پیدا کرده است. ۸۵ درصد از افراد تحت نظارت آژانس‌بین‌المللی کمک‌های بشردوستانه CARE در لبنان نیز اعلام کرده‌اند از پیش از انفجار بیروت نیز مجبور به حذف یکی از وعده‌های غذایی روزانه خود شده بودند، اما کشور‌های ثروتمند نیز در برابر بحران غذا ایمن نیستند. دست‌کم ۶ میلیون نفر در آمریکا، از هنگام شیوع کرونا، برای دریافت یارانه‌های غذایی ثبت‌نام کرده‌اند و در بریتانیا از هر ۴ بزرگ‌سال، یک نفر در تلاش برای دستیابی به غذای کافی است.

 

تبعات کووید ۱۹ هم‌چنین شکاف‌هایی را در نظام‌های غذایی نمایان کرده است که بسیاری از آن‌ها برخاسته از نابرابری‌های جنسیتی هستند. زنان و دختران که تأمین‌کنندگان اصلی زنجیره غذایی در خانواده‌ها هستند، عمدتا به میزان و دفعات کمتری غذا می‌خورند. به گزارش CARE، تا پیش از انفجار بیروت، ۸۵ درصد از زنان لبنانی، در مقایسه با ۵۷ درصد از مردان این کشور، سهم کمتری از مواد غذایی مصرف می‌کردند. در افغانستان نیز هر ۲ گروه زنان و مردان با کمبود مواد غذایی مواجه‌اند، اما زنان در مقایسه با مردان، در هفته یک وعده غذایی بیشتر از دست می‌دهند.

 

زنان و دختران از نداشتن اطلاعات و منابع مالی کافی برای مقابله با نبود امنیت غذایی و سوءتغذیه رنج می‌برند. در کشور مالی، در بازه همه‌گیری کرونا، قوانینی به تصویب رسیده است که به واسطه آن، از ساعات کاری زنان کاسته شده، اما ساعات کاری مردان تغییری نکرده است. به همین دلیل، زنان به میزان نابرابری به دنبال تهیه غذا برای اعضای خانواده خود هستند. در شمال شرقی نیجریه، زنان دیگر به پول کافی برای خرید بذر و کاشت و پرورش محصولات کشاورزی دسترسی ندارند و در مراکش زنان تنها در صورتی می‌توانند تحت پوشش برنامه‌های کمک‌رسانی قرار بگیرند که بیوه باشند.

 

افزایش گرسنگی و قحطی غذا هم‌چنین به تحمیل باری مضاعف بر دوش زنان، از تهدید سلامت روان آنان گرفته تا خشونت‌های مبتنی بر جنسیت، منجر شده است. زنان و دختران با اینکه با موانع بسیاری روبه‌رو هستند، نقشی مؤثر در نظام غذایی ایفا می‌کنند و همین حالا نیز مسئولیت مواجهه با چالش‌های کووید‌۱۹ را برعهده گرفته‌اند. توجه به زنان به‌عنوان تأمین‌کنندگان زنجیره غذایی، درنظرگرفتن زنان سرپرست خانوار و هم‌چنین اتخاذ رویکردی برابر هنگام تصمیم‌گیری‌های اقتصادی، از راه‌های برطرف‌کردن موانع پیش‌روی زنان و افزایش بهره‌وری و تغذیه مناسب برای آنان است. در صورتی که این نتایج تحقق پیدا کنند، آثار مثبت آن نه‌تن‌ها برای زنان و دختران، بلکه به سود جوامع آن‌ها خواهد بود.

منبع: گزارش Left Out and Left Behind منتشرشده از سوی آژانس بین‌المللی کمک‌های بشردوستانه CARE