مادر است و کودکش. ایستاده‌اند سر چاه آبی که گل‌آلود بودنش، کاملا مشخص است. از اینکه پسر کوچکش برود داخل چاه و آب بیاورد، امتناع می‌کند. اصلا چرا باید میل و رغبتی برای این کار داشته باشد؟ می‌ترسد لابد دیگر.
محبوبه عظیم‌زاده | شهرآرانیوز؛ «بخوانید و ببینید، به‌سلامتی اکبر طبری و حسن رعیت و حسیـــــن فریــدون و مهدی‌جهانگیری و همه حامیان و همراهان و رفقای بزرگ‌تر و کوچک‌ترشان.» این، متنی است که محمدرضا زائری ضمیمه ویدئویی کرده که به‌تازگی در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرده است. همان ویدئویی که در آن، کودکی را نشان می‌دهد که با زحمت و مشقت فراوان دارد به داخل چاه آبی می‌رود تا سطلی را پرآب کند و خودتان هم حتما آن را دید‌ه‌اید، بس که این روز‌ها در شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی دست‌به‌دست شد.
مادر است و کودکش. ایستاده‌اند سر چاه آبی که گل‌آلود بودنش، کاملا مشخص است. از اینکه پسر کوچکش برود داخل چاه و آب بیاورد، امتناع می‌کند. اصلا چرا باید میل و رغبتی برای این کار داشته باشد؟ می‌ترسد لابد دیگر. خوف دارد حتما. این کار‌ها مال قدوقواره او نیست. به هر ترتیب با کمک مادر که دستش را گرفته است، می‌رود پایین و دبه‌ای را که هم‌قد خودش است، پر می‌کند و با ضرب‌وزور، کمی می‌آوردش بالا تا به دست مادر برسد و حالا نوبت ظرفی دیگر است. خدا می‌داند این ماجرا برای چند مادر و کودک دیگر اتفاق می‌افتد. اینجا فنوج است؛ شهرستانی در استان پهناور سیستان‌وبلوچستان.
استانی که هرازگاهی یک ویدئوی جدید و تکراری از بحران آب آن در شبکه‌های اجتماعی پربازدید می‌شود و از یک تلخی دیگر پرده برمی‌دارد، اما به قول یکی از کاربران صفحات مجازی: «کل تلگرام و اینستاگرام پر شده از این فیلم. چند روز دیگه هم فراموش می‌شه. مثل همیشه. یعنی کسی نمی‌دونست یک‌سری دارن این‌جوری زندگی می‌کنن که تعدادشون هم کم نیست؟ خیلی بیشتر از این آمارها هست متأسفانه.» داستان هوتگ‌ها که یادتان نرفته است؟ یا صف‌های طولانی مردمی که روبه‌روی یک کانتینر آب ایستاده‌اند و شکوه‌ها و گلایه‌هایشان بابت شرایطی که برای آب داشتن، باید تحمل کنند؟
مرارت‌ها و رنج‌هایی که نتیجه آن بغض‌ها و غصه‌های مردمش است یا کودکانی که با حضور بر سر هوتگ‌ها و جنگ‌وجدال با گاندوها، قسمتی از بدنشان را از دست داده‌اند یا تمام جانشان را و برای همیشه شده‌اند داغی روی دل پدر و مادرشان، آن‌هم برای رسیدن به آبی که معلوم نیست داخل آن دیگر چه جک وجانور‌هایی زندگی می‌کنند و هم آب شربشان است و هم آبی برای استفاده‌های روزمره. نکته‌ای که نماینده خاش همین چند وقت پیش به آن اشاره کرد و گفت: «مردم سال‌هاست انتظار آب را می‌کشند و آب آشامیدنی نامناسب، بسیاری از افراد را دچار بیماری کرده است.» و در ادامه، این مشکل را به سوءمدیریت مرتبط دانست و اینکه حتی در روستا‌هایی که به شهر‌ها نزدیک هستند، هم آب وجود ندارد.
سیســــتان‌وبلوچستان را فراموش نکنیم
داستــــــــان کم آبی و بی‌آبی سیستان‌وبلوچستان، داستان امروز نیست. مردم مدت‌های طولانی است که دارند فریاد می‌زنند، اما کسی صدایشان را نمی‌شنود. کمتر از دو ماه پیش بود که معین‌الدین سعیدی، نماینده مردم چابهار در مجلس، آب گل‌آلود هوتگی را سر کشید و بعد هم از سران قوا خواست تا از این آب که مردم مجبورند از همان استفاده کنند، بخورند. او همچنین گفت که ۸۱ درصد مردم این استان به‌صورت سقایی و آن‌هم به‌صورت سهمیه‌ای، آب‌رسانی می‌شوند. معاون استاندار سیستان‌وبلوچستان هم در همین جلسه از این گفت که از ابتدای دولت تدبیروامید تا به امروز فقط ۱۰ درصد کل بودجه امور روستایی به استان سیستان‌وبلوچستان اختصاص یافته است.
اختصاص بودجه به مناطق محروم و بخش‌ها و نهاد‌های دیگر، همیشه ماجرا‌های خودش را دارد و جنجال‌های مرتبط با آن که تقریبا هر سال تکرار می‌شود، باعث شد تا کاربری بنویسد: «پس این بودجه‌ها رو چیکار می‌کنین؟» کاربر دیگری هم گفت: «این دوستانی که دائم از سفر‌های استانی حرف می‌زنن، اینجام رفتن؟ دیدن؟ چرا کاری نمی‌کنن پس؟ واقعا چرا کاری نمی‌کنن؟» درمیان واکنش‌هایی که همچنان زیر این پست و در دنیای مجازی ادامه دارد، غم‌انگیزترین و به‌نظر دردناکترین صحبت، صحبت همان کاربری بود که نوشت: «سیستان‌وبلوچستان سال‌هاست که از یاد رفته و دیگه به چشم کسی نمیاد.»