اینجا هر روز پنج فیلم از بهترین‌های سال را معرفی می‌کنیم تا درنهایت در روز آخر این سالِ فیلم‌گونه و آخرالزمانی (۳۱ دسامبر) فهرست ۵۰تایی برترین فیلم‌های سال ۲۰۲۰ کامل شود.
شهرآرانیوز - در سالی که سینماهای دنیا به دلیل شیوع ویروس کرونا تعطیل شدند و هنوز هم کاملا سرپا نشده‌اند، اکران خیلی از فیلم‌های مهم به تعویق افتاد، خیلی از جشنواره‌ها تعطیل شدند و تولید بسیاری از فیلم‌ها به بن‌بست خورد؛ اما فیلم‌هایی هم بودند که اولین نمایششان یا در جشنواره‌های اینترنتی بود یا در شبکه‌های نمایش خانگی. امسال فرصتی بود که ما در ایران در مقایسه با سال‌های پیش، زودتر از موعد به تماشای فیلم‌های دنیا بنشینیم. در سالی که فیلم‌های ابرقهرمانی و بلاک‌باستر‌های پرخرج از ترس شکست مالی کنج استودیوهایشان خزیده بودند، فیلم‌هایی که سال‌های پیش کمتر دیده می‌شدند و فروش چندان برایشان اهمیت نداشت شانس دیده‌شدن پیدا کردند. ما اینجا هر روز پنج فیلم از بهترین‌های سال را معرفی می‌کنیم تا درنهایت در روز آخر این سالِ فیلم‌گونه و آخرالزمانی (۳۱ دسامبر) فهرست ۵۰تایی برترین فیلم‌های سال ۲۰۲۰ کامل شود.
توضیح:
ملاک انتخاب در این فهرست، فیلم‌هایی است که امسال به صورت مجازی در شبکه‌های استریم یا به صورت حضوری در سینماهای دنیا اکران شده‌اند.
این فهرست، ترتیب مشخصی ندارد.
او فردا می‌میرد | She Dies Tomorrow
در جهان آخرالزمانی که ایمی سایمتز خلق کرده، پیش‌بینی قطعیتِ مرگ مثل ویروس گسترش پیدا می‌کند و ترس‌ها و بحران‌های درونی و روانی به اهریمنی مخوف تبدیل می‌شوند. شاید نیمی از قدرت فیلم به ایده‌اش متکی باشد، ولی فضایی که سایمتز خلق کرده، فضایی منحصر‌به‌فرد است. مت دوناتو درباره فیلم گفته است: «ایمی سایمتز طبق قانون خودش طوری این فیلم را ساخته که گویی این آخرین فیلم او خواهد بود. بی‌باک‌بودن سایمتز چیزی است که کل روایت غیرقابل‌کنترل این فیلم را باورپذیر می‌کند.» تیم گریرسون، منتقد اسکرین‌دیلی، فیلم را بی پروا و تشویش‌برانگیز معرفی کرده که برخلاف زندگی واقعی، درست در لحظه‌ای که باید به پایان می‌رسد.
پس‌مانده | Residue
داستان اولین فیلم مراوا گریما، بسیار هوشمندانه است. یک فیلم‌ساز جوان سیاه‌پوست به محله‌ای که قبلا در آن‌جا زندگی (در واشنگتن دی‌سی) برمی‌گردد تا فیلمی درباره کودکی‌اش و دورانی که گذرانده است بسازد. او در این فرآیند کشف می‌کند که نسبت به دوستان سابق خود بیگانه است. کوین کراست، منتقد هالیوودریپورتر، درباره فیلم گفته است: «مراقبه‌ای کاملا دردناک درباره مردم، مکان و زمان. «پس‌مانده» نه‌تن‌ها اولین کارگردانی چشم‌گیر مراوا گریما، بلکه بیانی صریح از فرهنگ معاصر است.»
شبی در میامی | One Night in Miami
اولین ساخته کارگردان زن آمریکایی-آفریقایی، در سال کابوس‌مانندی منتشر شده که نژادپرستی سیستماتیک در آمریکا و دنیا بیداد می‌کند. «شبی در میامی» روایتی دقیق از چهار چهره مهم در تاریخ جنبش سیاه‌پوستان ارائه می‌کند؛ روایتی خیالی از یک شب باورنکردنی که در آن محمد علی کلی، مالکوم ایکس، سام کوک و جیم براون گرد هم می‌آیند و درباره نقششان در جنبش حقوق مدنی و آشوب فرهنگی دهه ۶۰ بحث می‌کنند. درواقع کاسیوس مارسلوس کِلِی جونیور (قبل از محمدعلی کلی‌شدن) سانی لیستون را سال ۱۹۶۴ در مسابقه بوکسی تاریخی شکست می‌دهد و بعد در کافه‌ای با دوستانش این شب تاریخی را جشن می‌گیرند. رابی کالین، منتقد «دیلی تلگراف»، درباره فیلم گفته است: «رجینا کینگ آن‌قدر چهار بازیگرش را روان کارگردانی کرده که لوکیشن آرام و دنج فیلم هرگز قرار نیست تنگ و خفقان‌آور احساس شود. درعین‌حال سبک بازی پرجنب‌و‌جوش و شوخ و شنگ بازیگر‌ها این ترکیب صدا‌ها را به یک چیز متمایز و جالب تبدیل می‌کند.»
میناری | Minari
فیلم «میناری» داستان خانواده‌ی کره‌ای-آمریکایی است که به مزرعه‌ای کوچکی در آرکانزاس نقل‌مکان می‌کند تا رؤیای آمریکایی خودشان را محقق کنند؛ اما اوضاع وقتی دگرگون می‌شود که مادربزرگ بدزبان و دوست‌داشتنی‌شان از راه می‌رسد. گلن ویپ، منتقد لس‌آنجلس تایمز، گفته است: «فیلم اسرار خود را با زمزمه به اشتراک می‌گذارد و همین‌طور که داستان پیش می‌رود، شما متوجه می‌شوید در لذت غرق شده‌اید.» پیتر دبروژ، منتقد «ورایتی»، معتقد است «چانگ با ساختن چنین فیلمی، کیفیت تربیت خانوادگی را به یک چیز گرم، لطیف و جهانی تبدیل می‌کند و در معرض نمایش قرار می‌دهد.»
قدبلند | Beanpole
کانتمیر بالاگوف، کارگردان ۲۹ ساله روس، با فیلم «نزدیکی» (۲۰۱۷) نشان داده بود یکی از پدیده‌های تازه سینماست. او امسال با «قدبلند» داستان دو زن را در شهر لنینگراد شوروی سال ۱۹۴۵ روایت می‌کند؛ زمانی که جنگ جهانی دوم، شهر را ویران کرده و مردم از نظر جسمی و روحی در تنگنا قرار گرفته‌اند. این دو زن جوان برای بازسازی زندگی خود در بین ویرانه‌ها، به دنبال معنا و امید می‌گردند. منتقد نیویورک‌تایمز فیلم را داستانی دردناک و بی‌رحم از آسیب‌های جنگ دانسته که به روح و جسم نفوذ می‌کند.
۵۰ فیلم برتر سال ۲۰۲۰ | بخش اول
۵۰ فیلم برتر سال ۲۰۲۰ | بخش دوم
۵۰ فیلم برتر سال ۲۰۲۰ | بخش سوم
۵۰ فیلم برتر سال ۲۰۲۰ | بخش چهارم