شهرآرانیوز - در سالی که سینما‌های دنیا به دلیل شیوع ویروس کرونا تعطیل شدند و هنوز هم کاملا سرپا نشده‌اند، اکران خیلی از فیلم‌های مهم به تعویق افتاد، خیلی از جشنواره‌ها تعطیل شدند و تولید بسیاری از فیلم‌ها به بن‌بست خورد؛ اما فیلم‌هایی هم بودند که اولین نمایششان یا در جشنواره‌های اینترنتی بود یا در شبکه‌های نمایش خانگی. امسال فرصتی بود که ما در ایران در مقایسه با سال‌های پیش، زودتر از موعد به تماشای فیلم‌های دنیا بنشینیم. در سالی که فیلم‌های ابرقهرمانی و بلاک‌باستر‌های پرخرج از ترس شکست مالی کنج استودیوهایشان خزیده بودند، فیلم‌هایی که سال‌های پیش کمتر دیده می‌شدند و فروش چندان برایشان اهمیت نداشت شانس دیده‌شدن پیدا کردند. ما اینجا هر روز پنج فیلم از بهترین‌های سال را معرفی می‌کنیم تا درنهایت در روز آخر این سالِ فیلم‌گونه و آخرالزمانی (۳۱ دسامبر) فهرست ۵۰تایی برترین فیلم‌های سال ۲۰۲۰ کامل شود.

توضیح:

ملاک انتخاب در این فهرست، فیلم‌هایی است که امسال به صورت مجازی در شبکه‌های استریم یا به صورت حضوری در سینماهای دنیا اکران شده‌اند. 

 

این فهرست، ترتیب مشخصی ندارد.

 

 

شاید اولین فیلم کیم یونگ هون نتواند موفقیتی مثل «انگل» برای سینمای کره به دست آورد، ولی بدون شک باید آن را یکی از بهترین فیلم‌های کره در سال ۲۰۲۰ بدانیم. تأثیرات برادران کوئن، مقداری چاشنی تارانتینویی و کمی تعلیق و پارانویای هیچکاکی در فیلم آشکار است، اما یون هونگ موفق شده سبک خودش را به آن‌ها بدهد و یک پایان غافلگیرکننده برای فیلم بسازد. فیلم ساختاری شش‌اپیزودی دارد و در آن‌ها داستان هشت غریبه که مشکل اقتصادی دارند، پس از یافتن یک کیسه پول در یک سونا، به یکدیگر گره می‌خورد. منتقد «ورایتی» درباره فیلم گفته است: «اگر فیلم «حیواناتی که به کاه چنگ می‌زنند» این‌قدر جذاب و سرگرم‌کننده نبود، می‌توانستیم حداقل این‌طور بنامیمش: «حیواناتی که با کلیشه‌ها بازی می‌کنند.» نیل یانگ، منتقد «هالیوود ریپورتر»، فیلم را این‌گونه توصیف کرده است: «فیلم توجه و صبر شما را می‌طلبد، اما خوشبختانه در پایان پاداش هر دو را هم به شما می‌دهد.»

 

 

 

جولیانو دورنلی و کلبر مندونسا فیلیو این فانتزی ماوراءطبیعی و سیاسی را درباره یک دهکده روستایی برزیل کارگردانی کرده‌اند. این دهکده در یک کارزار انتخاباتی، موردحمله گروهی مزدور قرار می‌گیرد و ساکنین با روش‌هایی منظم و مبتکرانه درمقابل آن‌ها مقاومت می‌کنند. منتقد سایت راجر ایبرت معتقد است «باکوراو حتی یک لحظه را هم برای متحیرکردن مخاطبش از دست نمی‌دهد.» منتقد دیلی تلگراف فیلم را ترکیبی منحصر‌به‌فرد از هجو و خشونت دانسته است.

 

 

مانگرو | Mangrove 

 

اولین قسمت از مجموعه «تبر کوچک» استیو مک کوئین یک درام تاریخی است که در اواخر ۱۹۶۰ می‌گذرد. در مرکز این فیلم یک رستوارن متعلق به سیاه‌پوستان است که پاتوثق برای مهاجران هند غربی در لندن محسوب می‌شود. پلیس به این مکان حمله می‌کند و بعد از این اتفاق یک نبرد دادگاهی درمی‌گیرد. مک کوئین بر زمینه فکری این اتفاق تمرکز می‌کند که به یک حرکت توده‌ای تبدیل می‌شود. منتقد نیویورکر فیلم را مقایسه‌ای بین نژادپرستی آمریکایی و بریتانیایی می‌داند: «مک کوئین می‌خواهد هر تصوری درباره اینکه نژادپرستی انگلیس سرکوب شده است و خشونت کم‌تری نسبت به نوع آمریکایی‌اش دارد، از بین ببرد.» منتقد هالیوودریپورتر فیلم را یک کیفرخواست تند و آتشین درباره نژادپرستی توصیف کرده است.

 

کریستوفر مونک این داستان علمی‌تخیلی را درباره یک روزنامه‌نگار تحقیقی ساخته است. این روزنامه‌نگار شواهدی از یک‌سری فعالیت‌های محرمانه نظامی برای تماس با بیگانگان کشف می‌کند. منتقد «نیویورکر» معتقد است فیلم مونک به تاریخ ۷۵ ساله فرضیات سیاسی و مفهوم زندگی روی زمین زده است.

 

 

صنعت فیلم سودان که روزگاری فعال بود و حالا تعطیل شده، موضوع این مستند است. در مستند صهیب الباری گروهی از فیلمسازان پیر که ناخواسته بازنشسته شده‌اند سعی می‌کنند کرکره‌های یک خانه سینمای تعطیل را دوباره بالا ببرند و در این بین سیاست‌های خودسرانه کشورشان را به نمایش بگذارند و قدرت سینما را به رخ بکشند. منتقد نیویورکر درباره فیلم گفته است: «برخی از بهترین گفت‌و‌گوها، برخی از عالی‌ترین همکاری‌ها و برخی از صمیمی‌ترین دوستی‌هایی که اخیرا در یک فیلم دیده‌ام.»

 

 

 

  ۵۰ فیلم برتر سال ۲۰۲۰ | بخش دوم

 

   

۵۰ فیلم برتر سال ۲۰۲۰ | بخش سوم