از بین پنج بازیگر سینمای ایران یعنی داوود رشیدی، جمشید مشایخی، محمدعلی‌کشاورز، عزت‌ا... انتظامی و علی نصیریان فقط او در قید حیات است و لابد حالا دیگر باید کم‌کم خودش را برای بازی در «لامینور» آماده کند تا بعد از ۴۰ سال، جلوی دوربین داریوش مهرجویی برود.
حسام‌الدین نجفی | شهرآرانیوز - از بین پنج بازیگر سینمای ایران یعنی داوود رشیدی، جمشید مشایخی، محمدعلی‌کشاورز، عزت‌ا... انتظامی و علی نصیریان فقط او در قید حیات است و بعد از ۴۰ سال، دوباره جلوی دوربین داریوش مهرجویی رفته است. این تیم تکرارنشدنی، اصلی‌ترین بازیگران باقی‌مانده رشدیافته دهه‌های ۴۰ و ۵۰ ایران بودند که توانستند بعد از انقلاب، کارشان را در سینما ادامه بدهند.
بخش مهم اعتبار این گروه در ذهن مخاطبان فعلی به نقش‌آفرینی‌های جاودان آن‌ها در محصولات نیمه اول دهه۶۰ سینما و تلویزیون ایران بازمی‌گردد. علی نصیریان متولد ۱۳۱۳ در تهران است. در دبیرستان، هم‌کلاسی بهمن فرسی، جمشید لایق، اسماعیل دارفر و مهدی فتحی بود. اما این فرسی بود که گروه تئاتر را تشکیل داد و نصیریان را برای بازی به آن دعوت کرد. نصیریان با اینکه مشتاق کار در سینما بود، این امکان تا سال‌ها برایش پیش نیامد و فقط روی صحنه حاضر می‌شد.
در ۱۳۳۷خورشیدی تلویزیون خصوصی ایران راه‌اندازی شد و دو سال بعد، همکاری اداره هنرهای دراماتیک با تلویزیون درقالب اجرای نمایش‌های زنده تلویزیونی آغاز شد. برای این اجرا‌ها شش گروه انتخاب شد و نصیریان هم که از ۱۳۳۶خورشیدی به استخدام اداره هنرهای زیبا درآمده بود، سرپرستی یکی از این گروه‌ها را برعهده گرفت و نمایش‌های زیادی را در تلویزیون اجرا کرد که سبب شد مردم او را بشناسند. او درمجموع بیش از ۵۰تئاتر تلویزیونی در مقام بازیگر یا کارگردان اجرا کرد و هم‌زمان با افتتاح تالار سنگلج، کارگردان یا بازیگر اجرا‌های صحنه‌ای نیز بود.
نصیریان فعالیتش در سینما را با مهرجویی آغاز کرد. سینمای موج نو ایران در دهه ۴۰ بازیگرانی می‌خواست که از لون و جنمی دیگر باشند. موج نو میانه چندانی با ستارگان فیلم‌فارسی نداشت و باید بازیگران خودش را می‌ساخت و پرورش می‌داد. نصیریان در کنار چهره‌هایی همچون عزت‌ا... انتظامی و پرویز فنی‌زاده، از بازیگران موج نو سینمای ایران در آن سال‌ها بودند. نصیریان طی سه دهه، از دهه ۴۰ تا دهه ۷۰، با تمام بزرگان سینمای ایران از مهرجویی و تقوایی گرفته تا علی حاتمی و کیانوش عیاری و فریدون گله کار کرده و در تلویزیون و شبکه نمایش خانگی هم نقش‌آفرینی‌های ماندگاری در سربداران و هزاردستان و گرگ‌ها و شهرزاد از خود به‌جا گذاشته است. کارنامه او در تئاتر، دست‌کمی از سینما ندارد.
سال۱۳۴۲ بود که نمایشی با عنوان «گاو» در تلویزیون به‌صورت زنده اجرا کرد. سال۱۳۴۸ غلامحسین ساعدی، نویسنده این کار، داریوش مهرجویی را به او معرفی کرد و گفته بود درحال نوشتن فیلم‌نامه‌ای با همین نام و موضوع است. قصدشان این بود که کاری تازه و سوا از سینمای رایج بسازند. نصیریان عاشق قصه «عزاداران بیل» شده بود. گفته بود بوی جنازه و مردار از توی کتاب می‌پاشید بیرون. این همان قصه‌ای بود که ساعدی داشت فیلم‌نامه‌اش را با عنوان «گاو» برای سینما می‌نوشت. نصیریان در فیلم «گاو» نقش مش‌اسلام را بازی می‌کرد. آن زمان سی‌وچهارساله بود. بعد از گاو به پیشنهاد مهرجویی، سناریوی «آقای هالو» را نوشت که فیلم دوم نصیریان بود. «آقای هالو» تنها تجربه او در زمینه فیلم‌نامه‌نویسی بود، اما آن‌قدر دلباخته بازیگری بود که دیگر فیلم‌نامه‌نویسی را ادامه نداد.
«پستچی»، «دایره مینا» و حیاط پشتی مدرسه آفاق که بعد‌ها نامش به «مدرسه‌ای که می‌رفتیم» تغییر کرد، از نمونه فیلم‌هایی بود که با مهرجویی همکاری کرد. در این سال‌ها او با دو نقش بی‌نظیر در یاد‌ها ماندگار شده است. کاراکتر «بزرگ‌آقا» در سریال شهرزاد و دیگری حاج‌یونس در «میوه ممنوعه» که حضوری درخشان و مثال‌زدنی در آن‌ها داشت. علی نصیریان در هشتادوچهارسالگی در سی‌وهفتمین دوره جشنواره فیلم فجر (۱۳۹۷)، سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را برای بازی در فیلم «مسخره‌باز» دریافت کرد و تبدیل به مسن‌ترین فردی شد که این جایزه را دریافت کرده است.