امروزه نقش مبلمان شهری در خدمت رسانی به شهروندان بر کسی پوشیده نیست. در فضا‌های شهری به طور معمول، زیبایی، دوام و محل استقرار این مبلمان نقش مهمی در داشتن شهری زیبا و سالم دارد، شهری که در آن شهروندان احساس آسایش می‌کنند و حضور در آن را به نشستن در خانه ترجیح می‌دهند.
محمدمعین وطن خواه | شهرآرانیوز؛ امروزه نقش مبلمان شهری در خدمت رسانی به شهروندان بر کسی پوشیده نیست. در فضا‌های شهری به طور معمول، زیبایی، دوام و محل استقرار این مبلمان نقش مهمی در داشتن شهری زیبا و سالم دارد، شهری که در آن شهروندان احساس آسایش می‌کنند و حضور در آن را به نشستن در خانه ترجیح می‌دهند. اما نکته مهم این است که همه این امکانات برای تحرک و شادابی زندگی شهروندان طراحی شده اند و در ردیف اموال عمومی به شمار می‌روند. بدون شک، وندالیسم یا تخریب مبلمان شهری بی اعتنایی به مقررات اجتماعی و نادیده گرفتن حقوق سایر شهروندان است.
وقتی همگی مسئول هستیم
• همه شهروندان موظف به برخورد با این قبیل رفتار‌های ضداجتماعی هستند.
• شهروندان علاوه بر مسئولیت پذیری در قبال دیگران، در حفظ و مراقبت از اموال عمومی و مبلمان شهری هم مسئول اند.
• می‌توانیم با فرهنگ سازی و آموزش‌های اجتماعی در این زمینه، نقش مؤثری در زیبایی شهر خود داشته باشیم.
• در مقابل تخریب اموال عمومی سکوت نکنیم و در صورت لزوم، آن را به مراجع قضایی گزارش دهیم.
مجازات تخریب کنندگان اموال عمومی
• هرکس به عمد اشیای منقول یا غیرمنقول متعلق به دیگری را تخریب یا به هر نحو به کل یا بعضا تلف کند یا از کار اندازد، به حبس از ۶ ماه تا ۳ سال محکوم خواهد شد.
• هرکس درختان را با توجه به موضوع ماده یک قانون گسترش فضای سبز، با عالم، عامدانه و برخلاف قانون مذکور، قطع یا موجبات از بین رفتن آن‌ها را فراهم آورد، علاوه بر جبران خسارت وارده، حسب مورد، به حبس تعزیری از ۶ ماه تا ۳ سال یا پرداخت جزای نقدی از ۳ میلیون تا ۱۸ میلیون ریال محکوم خواهد شد.
وندالیسم یک آسیب اجتماعی است
• تخریب گرایی به ویژه برای افرادی که در شهر‌های بزرگ و پرجمعیت زندگی می‌کنند، یک واقعیت تلخ و گریزناپذیر است و همه ما شاهد عوارض این معضل اجتماعی هستیم.
• نوجوانان و جوانان متهمان اصلی این نوع رفتار‌های خراب کارانه هستند و وضعیت اجتماعی شهر‌ها مانند سطح درآمد، محرومیت‌های طبقاتی و حاشیه نشینی باعث تشدید آن می‌شود.
• این پدیده ناخوشایند نتیجه فشار‌های روانی و ناآرامی‌های کودکی است و در نوجوانی و جوانی نمود می‌یابد.
• معضل بیکاری، پر نشدن اوقات فراغت و تخلیه نشدن هیجانات روحی نوجوانان مهم‌ترین عوامل زمینه ساز این بیماری هستند.
چگونه از بروز این مشکل جلوگیری کنیم؟
• افزایش سطح نشاط در جامعه و تقویت برخورد‌های قضایی با افراد خطاکار
• آموزش کودکان در سنین پایین و فراهم آوردن آرامش فکری و روانی برای آنان
• افزایش مراکز مشاوره اجتماعی در محلات و مدارس برای کودکان و خانواده‌ها
• استفاده از ظرفیت رسانه‌ها و فضای مجازی برای فرهنگ سازی درباره وندالیسم
• بهبود و اصلاح محیط زیست و نظارت اجتماعی بر اموال عمومی و مبلمان شهری