فیلم بیوگرافی «گاو خشمگین» که درباره جیک لاموتا، بوکسور آمریکایی، است چهل‌سال پیش منتشر شد. جی گلنی، که برای انتشار یک کتاب جدید درباره فیلم با عوامل و بازیگران مصاحبه کرده است، با این تصاویر راز‌هایی از برخی نما‌های فیلم برملا کرده است.
ترجمه کاظم کلانتری | شهرآرانیوز - فیلم بیوگرافی «گاو خشمگین» که درباره جیک لاموتا، بوکسور آمریکایی، است چهل‌سال پیش منتشر شد. جی گلنی، که برای انتشار یک کتاب جدید درباره فیلم با عوامل و بازیگران مصاحبه کرده است، با این تصاویر راز‌هایی از برخی نما‌های فیلم برملا کرده است.
گریمور، مایک وستمور، وظیفه ساخت پروتز بینی جیک لاموتا را برعهده داشت که روی صورت رابرت دنیرو گذاشته می‌شد. این پروتز در صحنه‌های مبارزه اجازه می‌داد خون از بینی و گونه و دهان دنیرو خارج شود. وستمور گفته است که رابرت دنیرو وقتی صورتش از گچ پوشیده بوده خیلی آرام و خونسرد به خواب رفته است؛ طوری که صدای خر و پفش در استودیو می‌پیچیده است.
لاموتا نسخه‌ای از زندگی‌نامه‌اش را به دنیرو داده بود. داخل جلد این نسخه نوشته بود: «به باب دنیرو! (رام‌نشدنی، دوست دوران کودکی لاموتا) تنها بازیگر جهان که می‌تواند زندگی دیوانه‌وار و درب و داغون من را بازی کند و دوباره به آن زندگی ببخشد. با عشق؛ جیک لاموتا» دنیرو گفته است که با این کار شیفته لاموتا شده است و کتاب را پیش اسکورسیزی برده است.
رابرت دنیرو: «ما ساخت فیلم را به‌آرامی انجام دادیم، اما می‌دانستیم که
جو پشی کسی است که نقش برادر من را بازی می‌کند. ما یک نفر دیگر از منهتن را هم برای این نقش دیدیم که بسیار عالی بود – او ایتالیایی بود، اما جو قوی بود. ما جوی لاموتا را برادر کوچک و فقیر جیک می‌دیدم و به همان اندازه سرسخت. این مهم بود و ما می‌دانستیم که پسی همان نفری است که ما می‌خواستیم.»
جو پشی در یک کلوپ شبانه
کتی موریاتی را دیده بود. بعد از اینکه او و دنیرو ماه‌ها داستان را مطالعه کردند، از کتی خواسته شد که در تست بازیگری فیلم شرکت کند. دیگر نیازی نبود که فیلم ضبط شده تست بازیگری او دوباره بازبینی شود چون همه می‌دانستند که او برای بازی در نقش عروس جوان لاموتا عالی است. او در مصاحبه‌ای گفته است: «من تا ابد از باب و مارتی برای این فرصت سپاسگزار خواهم بود.»
دنیرو در تمام فیلم‌نامه‌هایی که بازی می‌کند حاشیه می‌نویسد. گاو خشمگین هم از این قاعده مستثنا نبود. بایگانی‌های او نشان می‌دهد که او به همه جزیئات دقت می‌کرده است.
مارتین اسکورسیزی: «من کاملا مطمئن بودم که «گاو خشمگین» آخرین فیلم آمریکایی من خواهد بود. من قصد داشتم به اروپا بروم و فیلم‌های اروپایی کوچک بسازم. پس همه‌چیز را در فیلم قرار دادم. من می‌خواستم بهترین فیلمی که می‌توانم را بسازم.»
تلما شونمیکر، تدوینگر فیلم، از کار روی اولین فیلم هالیوودی‌اش بسیار هیجان زده شده بود. او از مسئولیتی که برعهده داشت بسیار احساس ترس می‌کرد، اما کم‌کم احساس هیجان او فروکش کرد و از اینکه اسکورسیزی کنارش باشد خیالش راحت شد.
مایکل چاپمن، فیلم‌بردار، سکانس‌های مبارزه را به عنوان «آریا» ۱ توصیف کرده است. ماهیت عملیاتی و واقعی این سکانس‌ها حاصل کار سختی بود که قبل از روشن‌شدن دوربین انجام می‌شد. اسکورسیزی درخواست کرد رینگ بوکس با تقسیم آن به چهار بخش گسترش داده شود. او از جلسات آموزشی دنیرو در نیویورک بازدید می‌کرد؛ جایی که دنیرو حرکات و تکنیک‌های لاموتا و مسابقاتی که لاموتا در آن‌ها شرکت کرده بود را به نمایش می‌گذاشت. این امر باعث می‌شد که هر مبارزه‌ای به بهترین شکل و با جزئیات در استوری‌بورد طراحی شود.
جو پشی: «وقتی فهمیدیم که قرار است فیلم را با هم بسازیم، همیشه با هم بودیم. باب دوست دارد این‌گونه کار کند. این ایده خوبی است، چون به شما امکان می‌دهد درون شخصیت نفوذ کنید. شما دقیقا با داخل و خارج شخصیتتان آشنا می‌شوید و با کسانی که در زندگی او هستند.
دنیرو: «من می‌خواستم از پسر دوساله‌ام، رافائل، به‌عنوان فرزندم در فیلم استفاده کنم. مطمئن نبودم که به‌اندازه کافی بی‌حرکت و آرام می‌نشیند، پس توافق کردیم که مایک وستمور دخترش، مک کنزی، را به عنوان جایگزین بیاورد. رافائل در نما‌های عریض آرام بود، اما وقتی دوربین پایین می‌آمد او دور می‌شد. هیچ‌وقت هماهنگ نبود. پس ما نما‌های مستر را دوباره گرفتیم و نما‌های دیگر را با دختر مایک فیلم‌برداری کردیم. او دقایق بیشتری می‌نشست تا ما تصویر بگیریم.»
وینکلر: «شاید گفتنش عجیب باشد، اما من هیچ‌وقت
«گاو خشمگین» را یک فیلم بوکس نمی‌دانم. من فکر می‌کنم این فیلم یک بررسی شخصیت‌شناسانه عالی است.»
دنیرو و اسکورسیزی برای بازنویسی فیلم‌نامه به جزیره سین مارتن کارائیب رفته بودند. اسکورسیزی در آخرین روز تصمیم گرفت به تهیه‌کننده فیلم برای شوخی وانمود کند که تمام آن‌مدت به جای کار وقتشان را صرف نوشیدن کرده‌اند. گلوریا نوریس که در آن مدت یادداشت‌های آن‌ها را به یک فیلم‌نامه کامل تبدیل می‌کرد، این عکس را گرفته است.
آل پاچینو با نمایش دنیرو در نقش لاموتا آن‌قدر هیجان‌زده شده بود که برای او یک یادداشت نوشت. این یادداشت هنوز در آرشیو دنیرو هست.
منبع: گاردین