مریم قاسمی | شهرآرانیوز، اگر به آمارها اعتماد کنیم، باید خوش‌حال باشیم از اینکه آثار تألیفی زیادی در زمینه داستان و رمان ایرانی منتشر می‌شود و به‌احتمال به خود می‌بالیم که از میان ۱۳۰ هزار و ۲۹۱ اثر منتشرشده در زمینه ادبیات داستانی در دهه ۹۰، ۶۹ هزار و ۱۷۵ اثر تألیفی و ۶۱ هزار و ۱۱۶ اثر مربوط به آثار ترجمه‌شده بوده است.
اما چرا این آمارها نویسندگان ایرانی را راضی نمی‌کند؟ چرا خوانندگان را ترغیب به خواندن داستان فارسی نمی‌کند؟ چرا بیشتر انتشار آثار ترجمه‌ای به چشم می‌آیند و برای آن تبلیغ زیادی می‌شود؟ چه تعداد از این آثار شامل مسئله کتاب‌سازی و آثار کم‌مایه‌ای می‌شود که مؤلف برای چاپ آن پول پرداخت کرده است؟
شاید اگر بخوهیم آمار دقیق و حقیقی از انتشار کتاب‌های فارسی در زمینه ادبیات داستانی ارائه کنیم، تعداد کتاب‌های فارسی خیلی پایین‌تر باشد و این همان مسئله‌ای است که سال‌هاست نویسندگان ایرانی را درگیر بحران دیده‌شدن آثار فارسی کرده است.
این را بگذارید در کنار بی‌دردسربودن انتشار آثار ترجمه‌ای برای ناشران و منطق اقتصادی که به‌دلیل پرداخت‌نکردن حق کپی‌رایت برای نشرها به وجود آمده و همه‌چیز را طوری کنار هم چیده است تا به‌دلیل کیفیت آثار برتر جهانی در کنار سودآوربودن بازار، نشرها را بیشتر به‌سمت انتخاب آثار ترجمه‌ای سوق دهد و کمتر سراغ نویسنده‌ای ایرانی بروند و او را به دفتر انتشارات دعوت کنند تا برای انتشار کتابش با او قرارداد ببندند.
در پرونده پیش رو به‌سراغ تعدادی از نویسندگان صاحب‌نام ازجمله «رضا امیرخانی»، «محمد طلوعی» و «علیرضا محمودی ایرانمهر» رفتیم تا درباره روند انتشار آثار داستانی ترجمه و تألیفی سخن بگویند. همچنین سراغ «احمد ابوالفتحی»، مدیر نشر نیماژ، رفتیم که در کنار نشر آثار ترجمه‌ای در انتشار کتاب‌های فارسی هم کارنامه موفقی دارد. در پایان سعی کردیم در گفت‌وگو با «ابوتراب خسروی»، نویسنده ایرانی، راه‌حلی برای مسائل موجود در این روند بیابیم.
برای خواندن مطالب این پرونده روی لینک های زیر کلیک کنید.
رضا امیرخانی: رقابت میان داستان فارسی و داستان خارجی الزاما محتوایی نیست
محمد طلوعی: ناشر‌ها برای منفعت‌طلبی کتاب خارجی چاپ می‌کنند
علیرضا محمودی ایرانمهر: ادبیات را گلخانه‌ای نکنیم
ابوالفتحی، مدیر نشر نیماژ: رابطه بر نشر کتاب حاکم است، نه ضابطه
ابوتراب خسروی: داستان فارسی درحال تکوین و گسترش است