خرداد هر سال به نام و یاد امام خمینی (ره) گره خورده و چه در روز رحلت سوزناک ایشان، چهاردهم خرداد، و چه در پانزدهم خرداد که سالگرد آغاز قیام خونین است، به شکل‌های مختلف یاد آن رهبر بزرگ تازه می‌شود.
شاید با گذشت زمان به طور طبیعی دیگر آن حرارت عجیب وغریب و طوفان عواطف به‌چشم نخورد، اما همچنان یاد و نام امام‌راحل (ره) هرسال با فرارسیدن خرداد تازه و تکرار می‌شود.
شاید نسل جدید که تجربه تحولات شگرف تاریخی سده گذشته را ندارد و تغییرات اجتماعی و سیاسی پس از مشروطه را درک نکرده است، نتواند نقش و جایگاه امام خمینی (ره) در پی افکندن بنیان جمهوری اسلامی را چنان که باید بشناسد.
امام خمینی (ره) با شناخت عمیقی که از لایه‌های مختلف جامعه ایرانی داشت و براساس باور ریشه دار خود به وظیفه دینی اش برای امربه معروف و نهی ازمنکر، قدم در راه روشنگری مردم گذاشت و آغازگر قیام و جوششی گسترده شد که تا پیروزی انقلاب ادامه داشت.
هر آنچه آزادی خواهان و روشن اندیشان ایرانی در طول ده‌ها و بلکه صد‌ها سال آرزو کرده بودند و بدان دست نمی‌یافتند، با حرکت گسترده و خیزش فراگیر امام (ره) محقق شد و حکومت شاهنشاهی در کشور پایان یافت و نخستین بار، حاکمیت آرای مردم و خواست عمومی شکل گرفت.
اعتماد امام (ره) در ساحت فکر و عقیده فقط به خداوند و اتکای او در عرصه عمل فقط به مردم بود؛ مردمی که او را در هدف الهی فانی می‌دیدند و، چون با همه وجود به نیت خدایی او باور داشتند، در پانزدهم خرداد با نثار جان خود به میدان آمدند و پس از آن ۱۵ سال همچنان در این مسیر ماندند و میوه پیروزی را از درخت صبر و مبارزه خود چیدند.
امام خمینی (ره) در یکی از اشعار خود که بعد از درگذشت ایشان با رونمایی فرزندشان مرحوم حاج احمدآقا معرفی شد، می‌گوید: «سال‌ها می‌گذرد حادثه‌ها می‌آیند/ انتظار فرج از نیمه خرداد کشم»
شاید این مصراع از غزل امام خمینی (ره) با مطلع «از غم دوست در این میکده فریاد کشم/ دادرس نیست که از هجر رخش داد کشم» که بازتاب شکوا‌ها و درددل‌های رازآلود و خصوصی اوست، به قیام پانزدهم خرداد اشاره داشته باشد؛ گویی از هاتفی غیبی شنیده که گشایش کار قیام در نیمه خرداد است.
شاید هم الهامی درونی به او مژده وصل محبوب و سفر به سوی بهشت را در نیمه خرداد داده است و او در اینجا از انتظاری طولانی برای وصال یار و سکونت در بهشت ابدی سخن می‌گوید.
نسل امروز که بیشتر فقط از امام خمینی (ره) نامی شنیده و عکسی دیده یا در کتابی درسی به اختصار و اجبار چند کلمه‌ای خوانده است، هرگز نخواهد دانست که فقط چند دهه پیش‌تر چه آتش فروزانی از عشق و ایمان، از شعله نام و یاد او، به این سرزمین گرما و نور می‌بخشید و در میدان‌هایی پرشور، چون انقلاب و دفاع‌مقدس حماسه‌ها و قهرمانی‌ها می‌آفرید. نسل امروز، چون کودکان و نوجوانانی هستند که شبی سرد، کنار شعله اجاقی جمع شده اند و از پدربزرگ یا مادربزرگ خود قصه‌ای برای سرگرم شدن می‌شنوند؛ این قصه شبانه کجا و آن میدان و میانه کجا؟