خانم‌ها و آقایان! نامزد‌های محترم کرسی‌های خوش‌رنگ شورا‌های شهر! مدعیان اصلاح‌طلبی و اصول‌گرایی! اگر مردم به شما رأی دادند، کلاهتان را بالاتر نگذارید، خوشحال نباشید و ژست موفقیت و پیروزی به خود نگیرید.
سرتان را پایین بیندازید، به فکر فرو بروید و به‌جای شادمانی به تکلیف سنگینی که روی دوش شما قرار گرفته است، فکر کنید و به خود و اطرافیانتان رعایت تقوا و قانون، حفظ امانت و بار این مسئولیت مهم را یادآوری کنید. فراموش نکنید که شهر‌ها با بودجه دولتی اداره نمی‌شوند، بلکه چرخ امور با عوارض مردمی که در این اوضاع‌واحوال اقتصادی زندگی می‌کنند، می‌چرخد، پس تکلیف اداره امور شهر با بیت‌المال مسلمین، مشخص و بسیار حساس است و اگر دست مردم به شما نرسد، روزی فراخواهد رسید دستی که بالای همه دست‌هاست، شما را مؤاخذه کند.
باور کنید عمر دنیا کوتاه، این میز‌ها موقتی و قیامت قطعی است و اگر این دنیا نشد، در آن دنیا هر گونه عزل و نصب، سخن، کلام و تصمیم شما جزایی دارد، تاوان دارد، تقاص دارد و روزی باید در برابر دادگاه عدل الهی پاسخگوی آن باشید. اگر نیت خیر دارید و برای خدمت و پیشرفت مردم شهر پا به این عرصه گذاشته‌اید، اجرکم عندا...!
اما اگر به‌دنبال مطامع مادی و دنیوی و سفره‌های رنگارنگ هستید، خدا به شما توفیق ندهد! شهرداری‌ها جای بده‌وبستان‌های سیاسی نیست، محل رفت‌وآمد قوم‌وقبیله و افراد ستاد‌ها و احزاب نیست، اینجا محل خدمت است؛ جایگاه شریف و مقدسی که می‌تواند زمینه ایجاد آرامش و آسایش مردم را فراهم کند.
پس باید افرادی به آن راه یابند که تخصص و تعهد دارند، درد مردم را می‌فهمند، شهر را می‌شناسند، تکلیف خود را می‌دانند و از حقوق شهروندی آگاه هستند؛ به‌خصوص وقتی قرار است بخش مهمی از وظایف اعضای شورای شهر مربوط به امور زائران مرقد شریف امام مهربان باشد. خود را در محضر خدا، امام‌هشتم (ع) و مردم بدانید و به هر آنچه از وعده‌های انتخاباتی می‌دهید، عمل کنید.
آخرت خود را به دنیای احزاب و عناصر سیاسی نفروشید و به یاد داشته باشید که شهر، محیط زندگی مردم است که باید زیبا، تمیز، آرام، باشکوه، شاد، امیدوار، توسعه‌یافته و دارای شهروندانی فعال و مشارکت‌جو باشد که همه به آن احساس تعلق می‌کنند، هویت دارند و به یکدیگر مهربانی و حسن نیت هدیه می‌دهند.