شهرآرانیوز - اگر فکر می‌کنید ساخت فیلم‌های ترسناک کاری مردانه است، جولیا دوکورنو فرانسوی بهترین مثال نقض این دیدگاه است. دوکورنو درواقع مقابل نمایش کلیشه‌ای زنان در فیلم‌های ترسناک و پیش‌فرض‌های اجتماعی این ژانر ایستاده است؛ هرچند در طرف مقابل او برای تأکید بر عقاید جنسیتی زنان و ویژگی‌های دیگری مثل خودشیفتگی، کینه‌توزی و حسادت در فیلم‌هایش موردانتقاد هم قرار گرفته است.
دوکورنو سال ۲۰۱۶ با فیلم «خام» دل خیلی‌ها را در جشنواره کن برد، اما امسال اولین‌بار است که فیلمی از دوکورنو در بخش اصلی جشنواره کن به نمایش در آمد. جسارت دوکورنو در انتخاب موضوع و پرداخت تیره‌وتارش یک درام معمولی را به فیلمی هولناک و نفس‌گیر تبدیل می‌کند.
«خام» درباره دانشجویی جوان به نام «الا» است که در یک کالج دامپزشکی کار می‌کند. او گیاه‌خوار است اما بعد از خوردن گوشت خام یک خرگوش ولعی سیری‌ناپذیر برای خوردن گوشت خام پیدا می‌کند.
فیلم قبلی دوکورنو نشان داد که او کارگردان سوژه‌های معمولی و خالق شخصیت‌های ساده نیست. با خواندن خلاصه داستان فیلم جدید او هم می‌توان این را فهمید: «در فرودگاه، مرد جوانی با صورتی کبود ادعا می‌کند یک دهه قبل-زمانی که کودک بوده است- ناپدید شده است. همزمان با پیوستن مرد جوان به پدرش، چندین قتل هولناک در منطقه اتفاق می‌افتد.»
«تیتان» محصول مشترک فرانسه و بلژیک است و در آن ونسان لندون، آگاته روسل، گیرانس ماریلیر بازی کرده‌اند.
ونسان لندون سال ۱۹۵۹در فرانسه به دنیا آمد. او بیش از ۳۰ سال در سینما فعالبت کرده است و در جشنواره کن ۲۰۱۵ جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد را برای بازی در فیلم «اندازه یک مرد» به دست آورد.
این را هم بخوانید:
همه‌چیز درباره فیلم «قهرمان» اصغر فرهادی و حضور درخشانش در جشنواره کن
دیوید ارلیچ | ایندی‌وایر: نمی‌توانید این نکته را انکار کنید که فیلم برخاسته از نیروی خلاقه دیوانه‌واری است که توانسته کاملا افسار ذهن وحشی‌اش را به دست بگیرد. یک آواز درخشان از آتش و فلز که پیش از تغییرشکل‌دادن و تبدیلشدن به یک قصه مدرن خود را به‌عنوان فرزند دیوانه و خلف فیلم «تصادف» (Crash) کراننبرگ و «تتسوئو: مرد آهنین» (Tetsuo: The Iron Man) شینیا تسوکاموتو معرفی می‌کند.
جادوی فیلم «تیتان» مدیون ظرافتی است که ژولیا دوکورنو با آن فیلم را میان عقل و جنون، شگفتی و پذیرش و رها‌کردن و گرفتن، هدایت کرده است. در عین حال گفتن ندارد که این فیلم از آن دست آثاری است که باید روی صفحه نمایشی بزرگ دیده شود، با صدایی بسیار زیاد و جمعیتی فریادزنان که تمام صندلی‌های اطرافتان را پرکرده باشند.
اسکرین‌دیلی – جاناتان رامنی: هر کس به‌دنبال یک اثر شوکه‌کننده در بخش مسابقه جشنواره کن امسال می‌گشت حالا نهایتا می‌تواند از اثر به‌شدت عجیب و گیج‌کننده ژولیا دوکورنو لذت ببرد. «تیتان» اثر دوم کارگردان فیلم ترسناک «خام» که سال ۲۰۱۶ اکران شد و مخاطبان مدت‌ها انتظارش را می‌کشیدند حال به نمایش درآمده اما فیلم آنچنان جهت‌گیری‌های متنوعی دارد که تماشاگران ممکن است به سرعت از یافتن هر نوع منطق در آن ناامید شوند و صرفا خود را به جریان فزاینده هذیانی اثر بسپارند.
فیلم آنچنان مملو از پتانسیل‌های جسورانه است که در نهایت به نمایشی ناامیدکننده شبیه شده؛ نمایشی که البته مخاطب هرگز نمی‌تواند از آن چشم بردارد.
فیلم قبلی دیدگاهی زنانه و رودررویی‌های خصمانه و شدید داشت؛ حال این کارگردان در فیلم تیتان قصد دارد برای خود هوادارانی از میان علاقه‌مندان به سینمای رادیکال بیاید؛ عاشقان بعضی آثار به‌شدت ناخوشایند زیرژانر وحشت جسمی و همچنین خبرگان تئوری پست‌مدرن. (منبع ترجمه: دیجی‌کالامگ)
ورایتی – پیتر دبروج: جولیا دوکورنو فیلم‌ساز فرانسوی با اثبات اینکه اولین فیلم کارنامه‌اش، «خام»، با مضمون آدم‌خواری، فقط یک شیرین‌کاری جالب توجه نبوده به جایگاهی غیرقابل کنترل بازگشته که در آن بدن انسان به‌عنوان عامل ساختارشکنی ایده‌هایی درباره جنسیت، میل و دینامیزم‌‌های ناکارآمد خانواده به کار می‌رود. فیلمی که بی‌شک بسیار جنجال‌برانگیز است و نتیجه ساختش به تولید یکی از عجیب‌ترین فیلم‌های هیولایی سینما منجر شده است؛ حد وسطی میان فیلم «تصادف» کراننبرگ و «تیاتر وحشت یاکوزا: سر گاو» اثر تاکاشی میکه؛ فیلمی که در آن شخصیت اصلی به ندرت لب به سخن می‌گشاید و آنچه ژولیا دوکورنو قصد بیانش را دارد به‌شدت تفسیرپذیر است.
تلگراف – رابین کالین: جشنواره کن هر سال باید فیلمی هم داشته باشد که تقریبا یکی در میان با صحنه‌هایش تماشاگرانش را دچار حالت تهوع کند و امسال این وظیفه برعهده فیلم ژولیا دوکورنو قرار گرفته است. این فیلم‌ساز ۳۷ ساله بااستعداد آخرین‌بار سال ۲۰۱۶ با فیلم «خام» در جشنواره شرکت کرده بود؛ یک درام ترسناک درباره یک دامپزشک گیاه‌خوار که اشتیاق عجیبی به خوردن گوشت انسان پیدا می‌کند. فیلم اول دوکورنو برای آن‌ها که توان تحملش را داشتند ستاره آن سال بخش هفته بین‌المللی منتقدان بود.
حال پنج سال جلوتر می‌آییم و فیلم جدیدش، «تیتان»، به بخش مسابقه جشنواره راه یافته که باید آن را ترقی سنگینی به حساب آورد.
گاردین – پیتر بردشاو: فیلم دیوانه‌وار پوچ و کسالت‌بار ژولیا دوکورنو به دلیل بلاهت مطلق و به‌شدت بی‌هدف‌بودنش لایق امتیاز است.
این کارگردان، همان کارگردانی است که کارنامه کاری‌اش را سال ۲۰۱۶ با فیلم ترسناک و زیرکانه «خام» آغاز کرد؛ فیلمی که در آن با استفاده از تصاویر وحشتناک آدم‌خواری بنا بود چیزهایی درباره هویت و تصویر ذهنی از بدن بیان شود. احتمالا فیلم جدید او، «تیتان»، هم قصد بیان همین مسائل را دارد اما به شیوه‌ای لوس و خام‌دستانه و البته گاهی با نوعی اشتیاق و انرژی غریب.
«تیتان» لحظات بسیار عجیبی دارد؛ فیلم احتمالا ایده‌های جالبی هم درباره هویت جنسی دارد اما همه چیز ناقص و کارگردانی بسیار ضعیف و بدوی است؛ کاملا فاقد آن سبک‌پردازی و اشتیاق و علاقه‌ای که در فیلم سینمایی «خام» شاهدش بودیم. در نهایت آن صحنه بزرگ پایانی که تماشاگران کل فیلم منتظرش خواهند بود کاملا سست و ضعیف است.
اینجا می‌توانید اطلاعات همه فیلم‌های جشنواره کن را بخوانید
معرفی فیلم‌های جشنواره کن ۲۰۲۱ + تریلر | بخش اول
معرفی فیلم‌های جشنواره کن ۲۰۲۱ + تریلر | بخش دوم