به گزارش شهرآرانیوز؛ اقدامات نخست دولت سیزدهم، فرکانس‌های مثبتی به جامعه داده و سبب بازگشت امید و اعتماد عمومی به جامعه شده است. البته بازگشت امید و اعتماد و کسب رضایت عمومی، روندی بلندمدت و زمان بر است و اکنون با توجه به میراث دولت گذشته، انتظارات فزاینده‌ای از دولت سیزدهم وجود دارد.
سیدکریم حسینی، نماینده اهواز در مجلس شورای اسلامی، در گفتگو با «فارس»، در یک ارزیابی از ۹۰ روز نخست دولت سیزدهم گفت: اگرچه ۹۰ روز فرصت چندانی برای انجام کار نیست، اما دولت آقای رئیسی در این مدت در بسیاری از موارد، شروع خیلی خوبی داشته است. یکی از محسنات و ویژگی‌های دولت آقای رئیسی، حضور مدیران ارشد اجرایی بین مردم است که از نزدیک با مشکلات مردم آشنا می‌شوند و مردم نیز با دیدن این صحنه‌ها که مسئولانشان بین مردم حضور پیدا می‌کنند، امیدوارانه مسائل را دنبال می‌کنند. اکنون موجی از امید را برای حل مشکلات در جامعه مشاهده می‌کنیم و شنیده‌ها از رضایت ۷۲ درصدی مردم در یک نظرسنجی در روز‌های اخیر حکایت دارد.
وی افزود: از سوی دیگر، دولت سیزدهم در حالی کار خود را شروع کرده است که مشکلات زیادی از دولت قبل باقی مانده و دولت آقای رئیسی با وجود همه این مشکلات و در یک فرصت کم توانسته شروع خوبی در بسیاری از موارد داشته باشد. عملکرد دولت قبل به گونه‌ای بود که مردم بی امید و بی اعتماد شده بودند و دولت آقای رئیسی در همین مدت کوتاه توانست با عملکرد خود، این امید و اعتماد را باز گرداند.
محمدصادق کوشکی، فعال و تحلیلگر سیاسی، نیزدر گفتگو با «فردا» درباره لزوم ارزیابی واقع گرایانه از شرایط موجود و عملکرد دولت سیزدهم، با اشاره به اینکه «نقد در هر مقطعی باید بر اساس ظرفیت همان مقطع باشد» گفت: نقد اصلی به دولت آقای رئیسی، این است که سرعت تحول در ساختار دولت و منصوب کردن افراد به مسئولیت‌ها خیلی اندک است.
یعنی هنوز مسئولان بسیاری در استانداری، فرمانداری، معاونت وزارتخانه ها، ادارات کل استانی و... منصوب نشده اند و افرادی نیز که از قبل در پست‌ها بوده اند، حالت بلاتکلیف دارند. وی در شرح قوت‌های دولت که موجب امیدواری به موفقیت‌های بعدی است، گفت: خود این تحول در ساختار اداری و آمدن برخی از این نیرو‌ها که تازه نفس و با انگیزه هستند، یک عامل امیدواری است. نکته دیگر اینکه نگرش دولت آقای رئیسی آن است که بتواند به عامه جامعه، خدمات و سرویس‌های دولتی ارائه کند. دولت گذشته، دولتی با گرایش اشرافیت سیاسی، رانتی و دولتی بود؛ یعنی تمرکز خدماتی که ارائه می‌داد به یک قشر محدود بود، اما در دولت فعلی سیاست‌ها تغییر کرده است.
مهدی رحمانیان، مدیر مسئول روزنامه «شرق»، درباره دیدار سه ساعته اخیر اصحاب رسانه با رئیس جمهور و نگاه وی به مطبوعات به «خبرآنلاین» گفت: این اولین جلسه‌ای بود که ایشان در قامت رئیس جمهوری با رسانه‌ها داشتند. نفس این دیدار‌ها را مثبت می‌دانم و نگاه ایشان به رسانه، نگاه مثبتی است. وی در ارزیابی رویکرد و نگاه آیت ا... رئیسی گفت: آقای رئیسی درباره نقد‌ها عمدتا همدلی نشان دادند. زمانی هم که برخی، از افول امید صحبت می‌کردند، ایشان معتقد بودند و گفتند «من امیدوار م و حل مشکلات را در آینده نزدیک به روشنی می‌بینم.»
فداحسین مالکی، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس، نیز در جلسه علنی روز گذشته بهارستان، در نطق میان دستور خود، با توجه به گذشت سه ماه از آغاز به کار دولت سیزدهم خطاب به رئیس جمهور گفت: سه ماه از شروع کار شما می‌گذرد و به نظر می‌رسد برخی از وزرا هنوز در ماه عسل انتصابات به سر می‌برند. خبر‌های خوبی از تیم اقتصادی دولت به گوش نمی‌رسد و برخی اختلاف نظر‌ها در تیم اقتصادی، گرانی و مشکلات معیشتی مردم را به حاشیه برده است. انتظار داریم که شما با یک نهیب حیدری، تیم اقتصادی دولت را به همسویی و همگرایی دعوت کنید.
مالکی در ادامه درباره برخی اخبار تأییدنشده درخصوص انتصاب‌های فامیلی در دولت گفت: ضمن تشکر از رئیس دولت سیزدهم برای این اظهارنظر که خط قرمزی از سوی وزرا و دفترش ندارد، این به تنهایی کافی نیست. برای عملی شدن این سخن باید مهلت یک هفته‌ای تعیین شود و آقای رئیسی به دفتر بازرسی ریاست جمهوری دستور دهد تا گزارش دقیقی از این موضوع تهیه کنند و افرادی که بر اساس نسبت‌های فامیلی سمت‌هایی را تصاحب کرده اند، برکنار شوند. به نظر می‌رسد که درباره درخواست اخیر فداحسین مالکی، در میان چهره‌های سیاسی، اتفاق نظر وجود ندارد.
در این راستا، جواد آرین منش، نماینده سابق مجلس، به «ایسنا» گفت: باید تعریفی دقیق از انتصاب فامیلی داشته باشیم. انتصاب فامیلی بدین معناست که فردی بدون دارا بودن شایستگی‌ها و صلاحیت‌های لازم، صرفا به دلیل وابستگی فامیلی در یک پست مدیریتی منصوب شود. انتصاب مدیران به این شکل، تداعی گر حکومت‌های دیکتاتوری و موروثی است. اما باید توجه کرد که در این زمینه نباید افراط و تفریط کرد. اگر فردی از شایستگی‌های لازم برخوردار و تخصص و تعهد کافی را دارا باشد، نباید صرفا به دلیل اینکه با یکی از مقامات سیاسی نسبت فامیلی دارد، او را از حقوق خودش محروم کرد؛ بنابراین باید تعریفی درست از انتصاب فامیلی داشت و بر مبنای آن قضاوت کرد.