الهام حبشی | شهرآرانیوز؛ در این سال‌ها پویش‌های بسیاری تشکیل شده است و حامیان محیط زیست برای حفظ این گونه کمیاب حیوانی تلاش فراوان کرده اند. حتی سال ۱۳۹۵ سازمان ملل متحد برای حفظ نسل یوزپلنگ ایرانی، ۴۷ هزار دلار پرداخت کرده است.
افزون بر این در همان سال بیمه گذار یوز ایرانی مبلغ ۴۰۰ میلیون تومان بابت غرامت ۴ ساله، در قبال حفظ جان و جمعیت این حیوان پرداخت کرد. سال بعد ۱۰۰ میلیون تومان دیگر بابت تلف شدن ۲ یوز ایرانی از بیمه گرفته شد.
با تمام کمک ها، حمایت ها، پویش ها، مناظرات و سخنان بسیار، گویا هنوز هیچ اقدام مؤثری برای فراهم آوردن شرایطی بهتر انجام نشده است. تعداد یوز‌های ایرانی روز به روز کمتر می‌شوند و در آخرین اخبار‌های مختلف آمده است که تعداد این حیوان در سراسر کشور چیزی بین ۳۰ تا نهایت ۷۰ قلاده رسیده است.
وخامت ماجرا بیشتر خواهد شد اگر بدانید در میان یوز‌های باقی مانده، تعداد نر‌ها خیلی بیشتر از ماده‌ها است. این یعنی آسیب به جان یک ماده مساوی است با نزدیک شدن هر چه بیشتر به نقطه پایان. یوزپلنگی که از نوع منحصربه فرد آن‌ها تنها در ایران وجود دارد و به همین سبب است که یوز ایرانی خوانده می‌شوند.
حیواناتی که نه تنها شرایط زندگی برای آن‌ها آسوده‌تر نشده است بلکه روز به روز و بیش از پیش به قلمرو آن‌ها تعدی شده و و این اتفاقات زنده ماندن را برایشان دشوارتر ساخته است. چند روزی است که خبر مالچ پاشی نفتی در خراسان جنوبی، صدای اعتراض دوست داران محیط زیست را بلند کرده است.
مالچ پاشی یکی از راهکار‌ها برای تثبیت خاک و جلوگیری از ایجاد ریزگردهاست؛ راهکاری که مسئولان بدون توجه به عوارض چند برابری، آن را به مرحله اجرا گذاشته اند؛ چون راحت‌ترین و ارزان‌ترین راهکار است.
راهکاری که ریزگرد‌ها را سرجایشان می‌نشاند، اما محیط زیست را آلوده کرده؛ به باروری خاک آسیب زده است و موجودات زنده را از گیاهان گرفته تا حیوانات قلع و قمع خواهد کرد. حالا کویر‌های خراسان جنوبی که محیط زندگی تعدادی از بازماندگان یوز ایرانی است، نفت کش می‌شوند. حیواناتی که تا دیروز در برهوت کویر، طعمه‌ای برای پر کردن شکم هایشان پیدا نمی‌کردند و از تولیدمثل و زادوولد مأیوس شده بودند، حالا چگونه می‌توانند با آشیانه‌ای که آغشته به نفت می‌شود، جان سالم به در برده و نفس بکشند؟
یوزپلنگ‌هایی که اگر به زبان می‌آمدند، کلام واحدشان این بود:«حفاظت و حمایت و پویش نمی‌خواهیم، خانه ما را به نفت نکشید...»